به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، «شیخ حسن فرحان المالکی» فعال مدنی و شخصیت مذهبی شیعیان عربستان سعودی که اخیرا به زندان افتاد، در یادداشتی اختصاصی به تبعیضات نسبت به شیعیان واکنش نشان داده بود.
«شیخ حسن فرحان» این یادداشت را دو سال قبل و پس از بازگشت از کویت و شهر شیعه نشین احسا در منطقه شرقیه عربستان، نگاشته بود و سرویس بین الملل شفاف به مناسبت بازداشت وی، این یادداشت را برای نخستین بار به فارسی ترجمه می کند.
در بخشی از این یادداشت آمده است:
«به راستی که هر خبرنگار، حقوقدان، فعال مدنی و به خصوص هر محققی تصدیق می کند که شیعیان در برابر آزار و اذیت، قتل، آوارگی، اخراج، تسویه و تکفیر طی قرون متمادی تاب آورده و استقامت کرده اند. کدام انسان منصفی است که در برابر این استقامت شکوهمند، لب به ستایش نگشاید و تعجب خویش را پنهان سازد؟»
متن کامل این یادداشت، به شرح زیر است: (تیتر انتخابی از سوی شیخ فرحان برگزیده شده است)
گوارایتان باد شیعیان
چه چیزی باعث استقامت و بردباری شیعیان بر این آزار و اذیت و تبعیض مستمر، طی 14 قرن اخیر شده است؟
آیا چیزی غیر از حب و مودت صادقانه به پیامبر مکرم و خاندان پاکش، می توانست این استقامت باشکوه را رقم بزند؟
در ابتدای سال جاری هجری (ماه محرم) به کویت و سپس به شهر احسا سفر کردم. این مسافرت، فرصت ارزشمندی بود تا با جمعیت زیادی از برادران شیعه خود در مذهب و وطن دیدار کنم و بزرگواری و تواضع آنان را از نزدیک مشاهده کنم.
با خود بیندیشم که چه تصویر دروغین و مشوشی از آنان را در ریاض ترسیم می کنند، اما کرامت و خوبی در وجودشان درونی شده و تجلی یافته است. البته از قبل و در دوران تحقیق بر سر حقانیت، با تعدادی از آنان تماس داشتم، اما این فرصت مغتنی بود تا از نزدیک با این قربانیان تبعیض تاریخی و مستمر دیدار کنم.
ای شیعیان، گوارایتان باد این تبعیض و شکیبایی در قبال آزار، طعن و سیل اهانت هایی که به جرم محبت و مودت آل محمد تحمل می کنید. به راستی این مودت، درّ گرانبهایی است که باید بابت آن هزینه ها را به جان خرید و این شکیبایی، مزید شرف مضاعفی است که قدر و شأن شما را بالا می برد.
با خودم گفتم چه چیزی باعث استقامت و بردباری شیعیان بر این آزار و اذیت و تبعیض مستمر، طی 14 قرن اخیر شده است؟ آیا چیزی غیر از حب و مودت صادقانه به پیامبر مکرم و خاندان پاکش، می توانست این استقامت باشکوه را رقم بزند؟
مشاهده این شیعیان، ارزش وافری دارد. انبوه کسانی که در موطن و شهر خود، "اقلیت" خوانده می شوند؛ اما پرشمارتر از دیگران به نظر می آیند! کسانی که در خانه و کاشانه شان به صورت روزمره، «مجوس» (زرتشتی یا نامسلمان!)، «فرزندان متعه» (کنایه از حرامزادگی!)، «نجس» و... خوانده می شوند. اما وقتی دقیق تر می نگری، تنها عاملی که باعث شکیبایی آنان شده است، «حب آل محمد» است.
به راستی حق آنان نیست که روز قیامت با خدا و اولیای خویش، چنین نجوا کنند:
آن ها ما را به قتل رساندند.
ما را در قبال نوامیس خود، متهم ساختند
ما را طی قرن های بسیار، تحقیر کردند.
تنها به این جرم که ما محبت آل محمد را در قلب و جان و زبان خود حفظ کردیم.
برای این که دشمنی آنان با کج فهمی دیگری یا کوتاه آمدن از نقد رفتارشان، کم نمی شد.
حقا که رویکرد شیعیان این مناطق، مشابه سیره انبیاست. کسانی که روزانه باید آزار و اذیت های لسانی را با گوش خود بشنوند؛ اما نه تنها خم به ابرو نیاورند، بلکه بنا به امر الهی از مال و دارایی خویش بخشش و انفاق کنند. همان ها که به گوش جان شنیدند و پسندیدند که:
فمن يجادل الله عنهم يوم القيامة أم من يكون عليهم وكيلا / نساء - 109
به راستی که هر خبرنگار، حقوقدان، فعال مدنی و به خصوص هر محققی تصدیق می کند که شیعیان در برابر آزار و اذیت، قتل، آوارگی، اخراج، تسویه و تکفیر طی قرون متمادی تاب آورده و استقامت کرده اند. کدام انسان منصفی است که در برابر این استقامت شکوهمند، لب به ستایش نگشاید و تعجب خویش را پنهان سازد؟
چه قلوبی می تواند این صحنه های شکوهمند را خلق کند؟
چگونه این ها توانسته اند مکارم اخلاق را در قبال بدگویان حفظ کنند و علیرغم همه اهانت ها، ظلم ها و اقدامات تحریک آمیز، از خود کرامت اخلاق را به نمایش بگذارند؟
باور عمیقی دارم که در روز قیامت، دو گروه در برابر خداوند سر خویش را بالا گرفته و سرافرازانه از شکیبایی در قبال آزار و اذیت دیگران سخن می گویند: «انبیا و یاران خالصشان» و «اهل بیت و شیعیان مظلومی که در کنار تکفیری ها زندگی می کنند.»
به راستی که شیعه با این سیره اش، از سوی خداوند یاری می شود.
این حق شیعه است که روز قیامت به اعتقاد خویش افتخار کند و خطاب به حضرت علی و حضرت زهرا عرضه بدارد: «برای محبت شما و به جرم ولای شما، آزار و اذیت دیدیم؛ بی خانمان و آواره گشتیم؛ نوامیس ما تهدید و خودمان به حرامزادگی متهم شدیم و بالاخره زهر به ما خوراندند.»
در آن روز (قیامت) از دل ها پرده می زدایند و مشخص می شود هر کس مهر چه کسی را در خود پرورانده است. حاشا که در قلوب شیعیان بتوانید مهر ظالمان را بیابید. این را مقایسه کنید با آنان که سیره و حتی لسانشان در امتداد راه معاویه، حجاج، یزید و متوکل عباسی است.
لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّی تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَیْءٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِیمٌ / آل عمران - 92
به راستی که اکنون می توانم کنه شیعه و تشیع را دریابم.
درک کنم که علت این همه کینه، آزار و اذیت، تبعیض، بدبینی و فضای آکنده از تهمتی که در زادگاهم (ریاض) نسبت به شیعیان موج می زند، از چه نشأت می گیرد؟ و البته باور کنم که هیچ یک از این موارد، نمی تواند مانع گسترش تشیع در سرزمین های عربی شود. اگر قرار بود این اقدامات مانع گسترش تشیع شود، شیعه در همان عصر معاویه و یزید و حجاج برای همیشه به تاریخ پیوسته بود...
ای کاش همه مسلمانان و همه آزادگان جهان، این استقامت و شکیبایی، این اخلاق نیکو و بزرگواری و بالاخره این روح بلند و متعالی را از شیعیان می آموختند که در آن صورت، چه دنیای بهتری برای زندگی داشتیم.
گوارایتان باد ای شیعیان مظلوم
حسن فرحان المالکی
منبع: شفاف
ارسال نظرات