به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، چند هفته‌ای است آسمان اهواز خاک گرفته است، گرد و غبار امان مردم خوزستان را بریده و زندگی آنها را مختل کرده است. چند سال پیش که آسمان جنوب را خاک گرفته بود، آسمان پایتخت نیز غبارآلود شد. آیا میهمانان ناخوانده آسمان اهواز احتمال دارد به تهران کوچ کنند؟
محمد حقانی، رئیس کمیته محیط زیست شورا می‌گوید: بستگی به شرایط اقلیمی دارد، اینکه باد در این مدت بوزد و جهش وزش باد در مسیر گرد و غبار باشد یا نه.
وی ادامه می‌دهد: به جز ریزدانه‌های فرا منطقه‌ای، در اطراف تهران نیز ما منطقه بزرگی از زمین‌های خشک بایر را داریم که در صورتی که وزش باد داشته باشیم، تهران را دچار گرد و غبار خواهد کرد.
حقانی پیش‌بینی اینکه گرد و غبار اهواز به تهران می‌رسد را در مسئولیت سازمان حفاظت از محیط زیست و هواشناسی می‌داند و می‌گوید: این موضوع باید از سوی نهادهای مسئول پیگیری شد تا در صورت لزوم، تدابیر ویژه اندیشیده شود.
اگر تابستان و بهار بود به تهران می رسید
علي محمد شاعري، رئيس ستاد محيط زيست شهر تهران با بیان اینکه ریزگردها مرز نمی‌شناسند، می‌گوید: حرکت ریزگردها بستگی به میزان شدت باد و اندازه ریزگردها دارد. در حال حاضر میزان سرعت وزش باد به گونه‌ای است که وقتی ریزگردها به خوزستان می‌رسند، رسوب پیدا می‌کنند. شاید اگر تابستان و بهار بود، تا تهران و حتی خراسان شمالی نیز می‌رسیده است.
بر اساس برآوردها، ریزگردها در ارتفاع هزار متری و شش هزار کیلومتر می‌توانند پیمایش کنند. هر چند تهران به جز ریزگردهای عربی، در محاصره ۱۰۰ هزار هکتار اراضی بیابانی در اطرافش است که بسیار برای تهران تهدیدکننده هستند در صورتی که این بیابان‌ها احیا نشود، قطعا در آینده زندگی و سلامت مردم در معرض تهدید قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به توفان خرداد ماه امسال می‌گوید: دیدید که یک توفان سهمگینی به سرعت ۱۱۹ کیلومتر چگونه زندگی پایتخت‌نشینان را مختل کرد.
شاعری اضافه می‌کند: وزارت جهاد کشاورزی، نیرو، نفت و سازمان حفاظت محیط زیست باید پیشگیری‌های لازم را در خصوص کاهش مناطق بیابانی انجام دهند و کانون‌های ریزگردهای داخلی را مهار کند. در حال حاضر ما شش میلیون هکتار کانون بیابانی داریم.
رئیس ستاد محیط زیست شهر تهران با اشاره به آسمان غبارآلود اهواز می‌گوید: این ریزگردها به جز منشاء خارجی، منشاء داخلی هم دارد. کشورهای عراق، عربستان و سوریه سه کشوری هستند که بالقوه برای کشور ما از لحاظ ریزگردها تهدیدکننده هستند اما در این اتفاق اخیر بیشتر منشاء داخلی سبب ایجاد این مشکل شده است.
وی پاسخ به این پرسش که عدم مدیریت چقدر در ایجاد این بحران موثر بوده است؟ ادامه می‌دهد: سازمان محیط زیست تنها یک سازمان نظارتی است. فعالیت‌های اجرایی بر عهده وزارتخانه‌های جهاد کشاورزی، نیرو، نفت، راه و شهرسازی، صنایع و معادن و ... است. برای مقابله با این بحران، ما نیاز به یک اقدام ملی داریم. اما متاسفانه در حال حاضر برنامه‌هایی که برای بیابان‌زدایی در کشور پیش‌بینی شده، به کندی اجرایی می‌شود.
شاعری با بیان اینکه در دهه ۶۰ و ۷۰ اقدامات موثری در حوزه بیابان‌زدایی انجام شد، می‌گوید: کشور ما، دومین کشور در آسیا بود که صاحب فناوری بیابان‌زدایی بود. اما این اقدامات در دو دهه اخیر به شدت کاهش یافته و در حال حاضر مشکلاتی مانند کمبود اعتبارات مانع ادامه این فعالیت‌ها می‌شود. مدیریت منابع آب، مالچ‌پاشی، جنگل‌کاری و احیای تالاب‌های خشک شده و ... از اقداماتی است که می‌توان زمین‌ها را احیا کرد.
رئیس ستاد محیط زیست شهر تهران شش میلیون هکتار زمین‌های بایر را بحرانی برای آینده کشور می‌داند و می‌گوید: باید اعتبارات مناسبی برای این بخش پیش‌بینی شود.
شاعری پیشنهاد ایجاد وزارتخانه‌ای تحت عنوان وزارت محیط زیست، انرژی و آب را می‌دهد و می‌گوید: باید تمام مسئولیت‌های حوزه محیط زیست در یک وزارتخانه تجمیع شود. ساماندهی، منابع آب، منابع طبیعی و انرژی می‌تواند زیر نظر یک وزارتخانه، راهکار مناسبی برای برون رفت از مشکلات فعلی باشد. در حال حاضر سازمان محیط زیست مسئولیت دارد اما اختیار ندارد.
منبع: افکارنیوز
ارسال نظرات