به گزارش گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو»، علی حیدر کارشناس امور رژیم صهیونیستی در گفتگو با این شبکه در خصوص اینکه هدف رسانههای این رژیم از بزرگ جلوه دادن تهدید ایران چیست، گفت: خیلی ساده است دلیل آن این است که ایران از نظر آنها در سطوح رسمی، سیاسی، نظامی، رسانه ای و مردمی تهدید شماره یک موجودیت و آینده رژیم صهیونیستی به شمار می آید. پس طبیعی است که این تهدید در محافل رسانه ای و غیر رسانه ای آنها منعکس شود. اینکه ایران واقعا تهدیدی برای رژیم صهیونیستی به شمار می آید مسئله ای است که وجود دارد اما اینکه چرا از این رویکرد استفاده می کنند و آن را نشان می دهند مسئله دیگری است. علت احساس خطر صهیونیستها این است که طرح آنها در تغییر نظام در سوریه شکست خورده است.
حیدر در پاسخ به اینکه در صورت امضای توافق بین ایران و شش کشور بزرگ رژیم صهیونیستی چه واکنشی نشان خواهد داد، گفت: مسئله مهمی که باید به آن توجه کرد این است که اگر این توافق به دست آید گزینه های عملی اسرائیل محدود خواهد شد. اینکه اسرائیل می گوید دست به اقدام جنون آمیز خواهد زد و به تاسیسات هسته ای ایران حمله خواهد کرد و به دنبال آن جنگ منطقه ای آغاز خواهد شد حتی بدون اجازه آمریکا ، همه اینها تبلیغات رسانه ای و یاوه گویی است.
وی ادامه داد: اسرائیل بدون چراغ سبز آمریکا و بلکه بدون تضمین حمایت آمریکا در این خصوص نمی تواند وارد ماجراجویی نظامی گسترده شود که به دنبال آن جنگ گسترده به راه بیفتد. مشکلی که اسرائیل درحال حاضر با آن مواجه است این است که این روند به طرفی پیش می رود که نفوذ ایران را افزایش می دهد و از طرف دیگر توان بازدارندگی آمریکا را برای تامین امنیت اسرائیل کاهش می دهد. نفوذ ایران و گسترش محور مقاومت با کاهش نفوذ آمریکا و تاثیر مستقیم آمریکا در حوادث همراه است و این مسئله بر اسرائیل نیز تاثیر گذار است چرا که قدرت آمریکا و تاثیر آن در منطقه بخشی از توان بازدارندگی اسرائیل است و در واقع از عوامل اصلی تامین امنیت اسرائیل به شمار می رود.
حیدر افزود: اسرائیل در بحران است و این مسئله ای است که عملا لمس می شود. به عنوان مثال به حمله قنیطره اشاره می کنم که اهداف و ابعاد این حمله فراتر از ترور شماری از نیروهای بلندپایه و مهم حزب الله و همچنین یک افسر بلندپایه سپاه پاسداران ایران بود. تلاش اسرائیل این بود که با این حمله معادله جدیدی را در سطح جنوب سوریه تحمیل کند و در صورت موفقیت این معادله آن را به همه سوریه گسترش دهد برای همین تنها قصد ترور چند نیروی حزب الله را نداشت بلکه تصمیم سیاسی بسیار بزرگی بود. برای همین در مقابل آن ، پاسخ حزب الله تنها به عملیات شبعا محدود نشد بلکه همانطور که سید حسن نصرالله اعلام کرد معادلات گذشته ساقط شد و معادله جدیدی به وجود آمد.
وی در پاسخ به اینکه آیا حضور ایران در نزدیکی مرز رژیم صهیونیستی و تقویت محور مقاومت در آینده از قدرت هسته ای ایران برای اسرائیل خطرناکتر خواهد بود، گفت: اسرائیل و حتی نتانیاهو به خوبی این مسئله را می دانند و بارها اذعان کرده است دست کم درحال حاضر این مطرح نیست که ایران به دنبال سلاح هسته ای است یا نه. پس حتی نتانیاهو که تلاش می کند از تهدید هسته ای ایران سخن بگوید به خوبی می داند بلکه ناخشنود است از اینکه ایران اعلام می کند نمی خواهد بمب هسته ای بسازد. در این خصوص نتانیاهو از چند زاویه به این مسئله نگاه می کند. نخست اینکه خود قدرت هسته ای بدون دستیابی به سلاح نیز به خودی خود تهدیدی برای اسرائیل به شمار می آید به این معنا که ایران با داشتن قدرت صلح آمیز هسته ای و بدون بمب هسته ای می تواند قدرت بازدارندگی برابر سلاح هسته ای اسرائیل داشته باشد. مسئله دوم اینکه ، شعارها و بهانه جویی ها برای مقابله با ایران در مسائل دیگر نیز از بین می رود.
این کارشناس خاطرنشان کرد: در واقع اسرائیل نمی تواند بگوید که باید جلو پیشرفت علمی ایران را گرفت چرا که چنین چیزی در جهان پذیرفته نیست یا نمی تواند بگوید جلو توسعه اقتصادی ایران را باید گرفت. در واقع اسرائیل با شعار و بهانه هسته ای تلاش داشت جلو پیشرفت علمی و اقتصادی ایران گرفته شود. اسرائیل به خوبی می داند که ایران در زمینه علمی ، هسته ای و نظامی پیشرفت کرده و توسعه یافته است درحالی که تحریمها بر ضد این کشور جریان داشت و این تحریمها شکست خورد و از طرف دیگر محور مقاومت نیز درحال گسترش است.
وی نتاکید کرد: درباره اصرار نتانیاهو برای سخنرانی در کنگره و مقابله با توجه آمریکا برای دستیابی به توافق هسته ای با ایران نیز باید گفت نتانیاهو کمتر از دو سال پیش تهدید می کرد اگر اوضاع به طرف توافق با ایران پیش برود ایران به عنوان کشوری هسته ای تثبیت خواهد شد و اسرائیل خودسرانه به تاسیسات ایران حمله خواهد کرد ، اما درحال حاضر سقف تهدیدهای نتانیاهو به سخنرانی در کنگره تنزل پیدا کرده است و این مسئله قابل توجهی است.