نه توافق خوب، نه توافق بد؛ بهترین راهکار "جنگ" است

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، آیا معنی حرف‌های گفته شده این است که تنها گزینه، گزینه نظامی است؟ بله؛ چرا که حمله هوایی به ساختارهای هسته‌ای ایران، نیروهای نظامی کمتری از جنگ به راه افتاده توسط علیه داعش (که خطرش کمتر از ایران است) احتیاج دارد. آیا حمله نظامی باعث نمی‌شود که مردم ایران در حمایت از حکومت مرکزی این کشور متحد شوند؟ شاید اما تلفات نظامی گسترده هم می‌تواند به تضعیف جمهوری اسلامی کمک کند. 

 چند روز پیش بود که "توماس فریدمن"، نویسنده معروف روزنامه نیویورک تایمز توافق نهایی میان ایران و امریکا را زمینه‌ساز تغییر حاکمیت در ایران ارزیابی کرد و حالا روزنامه واشنگتن پست، حمله نظامی به ایران را زمینه‌ساز کنار زدن نظام جمهوری اسلامی ایران عنوان کرده است.
 

در این یادداشت که محتوایی بسیار تند و افراطی دارد، بهترین گزینه دولت آمریکا در برابر ایران، حمله نظامی به تاسیسات هسته‌‎ای عنوان شده و آمده است:
 
 
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در سخنرانی این ماه خود در کنگره برای هشدار در مورد توافق بد هسته‌ای با ایران یک استدلال غیرمنطقی را مطرح کرد. او ادعا کرد که یک توافق خوب با وضع تحریم‌های بیشتر و سنجش میزان صحت ادعاهای ایران امکان پذیر است. 
 
این مساله بار دیگر پاسخ طعنه آمیز دولت اوباما را در پی داشت: راه جایگزین نتانیاهو چیست؟ جنگ؟
 
اما دولت اوباما خود، تناقضی آشکار در این موضوع دارد. سوزان رایس، مشاور امنیت ملی اوباما پیش از سخنرانی نتانیاهو در کنفرانس کنگره در کمیته روابط عمومی آمریکا - اسرائیل (آیپک) اعلام کرد که توافق بد، بد‌تر از عدم توافق است. حالا اگر ایران تنها یک توافق بد را بپذیرد، آنگاه راه جایگزین اوباما چیست؟ جنگ؟ موضع اوباما حاکی از آن است که ما باید بهترین پیشنهاد ارائه شده توسط ایران (یا به قول سوزان رایس، دست یافتنی‌ترین گزینه) را بپذیریم؛ چرا که راه جایگزین آن، غیر قابل تصور است. 
 
اما واقعا باید این گونه فکر کنیم؟ اگر تنها راه جلوگیری از دسترسی ایران به بمب اتم گزینه نظامی باشد، آنگاه باید چه کنیم؟ در حقیقت، احتمالا راه درست همین است. حکومت ایران با ایدئولوژی پیوند خورده است و ایدئولوژی است که به حکومت این کشور مشروعیت و به رهبران و حامیان آن الهام می‌بخشد و با قصد تغییر جهان به وجود آمده است. هدف ایران اجرای انقلاب اسلامی در خاورمیانه و فرا‌تر از آن است. زرادخانه‌های هسته‌ای حتی اگر تنها هدف آن ارعاب دیگران باشد، توانایی ایران برای رسیدن به هدف خود را بسیار افزایش می‌دهد. 
 
چنین حکومت رویا‌پردازی، قدرت را به خاطر یک مشوق خارجی کم ارزش معامله نمی‌کند. اولویت آنها مادی‌گرایی نیست: آن‌ها اغلب رونق اقتصادی را فدای ایدئولوژی می‌کنند. البته درست است که برای تثبیت قدرت خود به توانایی اقتصادی نیاز دارند اما توانایی اقتصادی محدود و اندک نیز برای آن‌ها کفایت می‌کند. 
 
ممکن است که تحریم‌ها ایران را به پای میز مذاکره کشانده باشد اما ایران را برای کنار گذاشتن تلاش برای دست یابی به بمب اتم، قانع نکرده است. تحریم‌های بیشتر که نتانیاهو نیز طرفدار آن است هم نتیجه‌ای متفاوت از این نخواهد داشت. تحریم‌ها در صورتی موفق خواهد شد که منجر به سقوط رژیم ایران شود.
 
آیا معنی حرف‌های گفته شده این است که تنها گزینه، گزینه نظامی است؟ بله. چرا که حمله هوایی به ساختارهای هسته‌ای ایران، نیروهای نظامی کمتری از جنگ به راه افتاده توسط علیه داعش (که خطرش کمتر از ایران است) احتیاج دارد. 
 
آیا حمله نظامی باعث نمی‌شود که مردم ایران در حمایت از حکومت مرکزی این کشور متحد شوند؟ شاید اما تلفات نظامی گسترده هم می‌تواند به تضعیف جمهوری اسلامی کمک کند. 
 
آیا تنها فایده نابودی تاسیسات هسته‌ای ایران به تاخیر انداختن آن نیست؟ شاید. اما ما می‌توانیم هر چند بار که نیاز باشد حمله نظامی راه بیندازیم. 
 
البته که ایران برای اختفاء و دفاع از برنامه هسته‌ای خود تلاش خواهد کرد اما ممکن است ما هم روش‌های جدیدی برای کشف و حمله به آن‌ها بیابیم. قطعا در این رقابت تکنولوژیکی، آمریکا بهتر از ایران خواهد بود. در پاسخ به ایرادات گرفته شده مبنی بر اینکه حملات هوایی نمی‌تواند همه تاسیسات مهم را کشف و بمباران کند و آن‌گاه ایران بدون محدودیت‌های بازرسی و توافق به پیشرفت هسته‌ای خود ادامه خواهد داد نیز می‌توان مشابه این جملات را تکرار کرد. آمریکا باید این این مساله را روشن سازد که هرجایی و هر زمانی که لازم باشد برای توقف برنامه هسته‌ای ایران، دست به حمله خواهد زد. در پاسخ مخالفانی که عقیده دارند ایران ممکن است برنامه خود را مخفی کند، باید گفت که کاملا روشن است با هر توافقی نیز ایران می‌تواند راه‌های مخفیانه دسترسی به بمب اتم را به پیش ببرد. 
 
در ‌‌نهایت آیا حمله به ایران باعث نمی‌شود که این کشور با استفاده از نیروهای خود و یا جنگجویان نیابتی (مانند آنچه در لبنان، عراق و عربستان اتفاق افتاد) با اعمال خشونت آمیز دیگری به آمریکایی‌ها حمله کند؟ ممکن است. ما می‌توانیم ایران را تهدید کنیم که در صورت بروز این اتفاق، دیگر تاسیسات ساختاری و نظامی ایران را مورد هدف قرار می‌دهیم. 
 
 
شوربختانه باید بگوییم که این حمله، احتمالا هزینه جلوگیری از تلفات بیشتری است که در صورت دستیابی ایران به بمب اتم و با به راه افتادن بلوایی بزرگ‌تر در خاورمیانه، ممکن است بر ما و دیگران تحمیل شود. ایران که پیش از این در سوریه، یمن، لبنان و غزه درگیری و آشوب به راه انداخته است، با تبدیل شدن به کشوری در آستانه دستیابی به بمب، جسارت بیشتری کسب خواهد کرد و احتمالا پا را از حد خود فرا‌تر گذاشته و جنگ‌هایی بزرگ‌تر با اسرائیل، کشورهای خلیج و یا هر دوی آنها به راه خواهد انداخت. پای ایالات متحده هم مانند بسیاری از جنگ‌های که می‌خواستیم از آن دور باشیم ولی این گونه نشد، احتمالا به این جنگ‌ها نیز کشیده خواهد شد. 
 
درست است که حمله نظامی دارای ریسک است اما برنامه هسته‌ای ایران و جاه طلبی‌های متکبرانه این کشور، جهان را به مکانی خطرناک‌تر تبدیل کرده است. دستیابی ایران به بمب اتم چندین برابر این خطر را بیشتر خواهد کرد. افسوس که تحریم‌ها یا توافق از این مساله جلوگیری نمی‌کند.

منبع: نسیم