به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، سرخپوشان ديروز برابر فولاد هم مانند تمام بازي‌هاي اين فصل براي كسب پيروزي به ميدان آمدند و ارائه‌گر يك فوتبال تهاجمي بودند و در همان 15 دقيقه ابتدايي نه تنها به گل رسيدند بلكه حداقل 2، 3 موقعيت صددر‌صد هم به دست آوردند كه روي ضعف‌هاي انفرادي يا بدشانسي از دست رفت. پرسپوليس در فاز تهاجمي به بهترين شكل ممكن موقعيت ايجاد كرده و توپ را به گردش درمي‌آورد و بازيكنان اين تيم در همه نقاط زمين به خوبي يكديگر را پيدا مي‌كنند و تعداد پاس‌هاي رد و بدل شده اين تيم بالاتر از استاندارد فوتبال ايران است.
پرسپوليس در حالي ديروز فولاد را در منگنه قرار داده بود كه اين تيم در 4 بازي آخرش 10 امتياز گرفته بود و به نسبت نيم‌فصل اول، تيمي متحول شده بود اما به جز تك‌حملات و موقعيت‌هايي كه بيشتر روي ضعف فردي مدافعان پرسپوليس به دست آورد، كار خاصي در اين ميدان نكرده بود.
همين ضعف‌هاي دفاعي باعث شده كه نتوان پرسپوليس را كامل‌ترين تيم ايران دانست، زيرا طبيعتاً تيمي كه قدرت تهاجمي بالايي داشته باشد، مي‌تواند از ضعف مدافعان پرسپوليس بهره لازم را ببرد و دقيقاً به همين دليل است كه برانكو ترجيح مي‌دهد تيمش در طول بازي بر حريف خود فشار آورده و اجازه ندهد تيم مقابل به دروازه‌‌اش نزديك شود.
پرسپوليس كه اكنون به تنهايي بهترين خط حمله ليگ را دارد، بايد فكري هم به حال موقعيت‌هايي كه از دست مي‌دهد، بكند، زيرا موقعيت‌هايي كه به گل تبديل نمي‌شود هم از حالت استاندارد بيشتر است و چه بسا در برخي بازي‌ها با قانون «گل نزني، گل مي‌خوري» به ضرر سرخپوشان تمام شود.
اين پرسپوليسي كه در بازي با ذوب‌آهن و بازي ديروز با فولاد ديديم، توانايي حتي رسيدن به قهرماني ليگ را دارد، زيرا اكنون در دو امتيازي استقلال تهران (با يك بازي بيشتر) و 3 امتيازي استقلال خوزستان است و اين يعني اينكه سرخ‌ها بيشتر از هر زمان ديگري به قهرماني نزديك هستند.
ارسال نظرات