به همت محققان ایرانی؛
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو ،محققان ایرانی موفق شدند سیستمی ارائه دهند که برای ارزیابی مقدماتی بیماری اوتیسم به صورت آنلاین به کار می‌رود.
این سیستم می‌تواند با استفاده از داده‌های جمع آوری شده و الگوریتم‌های پیشرفته، درصد احتمال بروز بیماری اوتیسم را با دقت بالا محاسبه کند. طریقه استفاده از این سیستم به این صورت است که افراد برای ارزیابی این بیماری، سوالات پرسش‌نامه مربوط را پاسخ می‌دهند سپس با توجه به پاسخ سوال‌ها درصد احتمال ابتلا به اوتیسم، محاسبه و در سیستم ذخیره می‌شود.
همچنین در این سیستم امکان ارتباط با موسسه‌های فعال در زمینه اوتیسم برای کاربران وجود دارد، کاربران می‌توانند اطلاعات موسسه‌های عضو در سیستم را مشاهده کرده و یک موسسه را انتخاب کنند و در صورت لزوم با برقراری تماس با این موسسه اقدام بعدی را در زمینه ارزیابی و درمان انجام دهند.
درخودماندگی یا اوتیسم نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی و اجتماعی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.
ارسال نظرات