به بهانه قهرمانی استقلال خوزستان/ اینجایند،مردان بی‌ادعا!

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو - نیلوفر کنگرانی، احتمالا از همان روز ویسی تصمیم‌های بزرگی برای خودش گرفت.از همان روزی که منصورپورحیدری او را از تیم ملی خط زد و محمد نوازی را به جایش به اردو برد.از همان روز که بارها  اشک‌های بی‌دفاعش را در عکس‌ها و فیلم‌هایی که از برنامه نود پخش شده دیده‌ایم که مظلومانه می‌گرید. احتمالا همان روز بود که  با خودش عهد کرد مربی شود و حق هیچ بازیکنی را نخورد و هیچ حقی را ناحق نکند. انصافا هم به قولش وفا کرد. نه تنهاحق کسی را نخورد که حق خودش را هم از فوتبالی که آن همه به او بدی کرده بود گرفت. فوتبالی که در دوران بازیگری روی خودش به او نشان نداد و در آن ستاره نشد. اما او ستاره شد. همین دیروز و با جام قهرمانی،شد تیتر یک همه روزنامه‌ها. بالاتر از برانکوی خوش‌تیپ و مظلومی مدعی.

اصلا انگار او مربی زاده شده است. در 17 سالگی وقتی همبازی‌های روزهای کودکی‌اش در روستای رودزرد را در یک تیم جمع کرد و خودش شد مربی شان. از همان روز انگار مربی بود. اگر بعضی‌ها فوتبال در خونشان است،او مربی‌گری در خونش است.

او انگار با جام زاده شده است. او را نشاندند روی نیمکت کنار دست لوکا بوناچیچ. این مربی صرب کمی بعد برگه اخراجش را از باشگاه گرفت و رفت اما ویسی ماند تا قهرمانی فولاد را هم ببیند. قهرمانی ای که به نام ملادن فرانچیچ کروات نوشته شد اما می‌گویند ویسی هم در آن قهرمانی خیلی نقش داشت.

نه این که همیشه موفق باشد.نه.روزهای ناموفق هم کم نداشت.در همین استقلال خوزستان که دوسال برای نیفتادن جنگید.اما انگار قیافه‌اش شبیه برنده‌هاست. حتما شبیه برنده‌هاست که مدیران کم تاب و تحمل اهوازی دوسال به پایش ایستادند. انگار او برنده زاده شده است.

او برنده زاده شده چون متولد همین‌جاست.او اینجا زاده شده،اینجا که مردمش جنگیدن با دست خالی را خوب بلدند. قهرمان شدن با ستاره‌های گمنام و کم نام و نشان را خوب بلدند. مردم اینجا حتی برای زندگی کردن هم می‌جنگند.حتی برای نفس کشیدن هم می‌جنگند،برای قهرمانی که جای خود دارد.

برای همین است که همه در جشن قهرمانی‌اش بودند. فولادی‌ها آمده بودند،آبادانی‌ها هم با پرچم زردشان بود. این جشن،جشن جنوب بود. جشنی برای همه مردان بی‌ادعا که بازیکنان استقلال خوزستان فقط نماینده‌شان بودند. پیروزی‌تان مبارک. شما لیاقتش را داشتید. شما لیاقت بیشتر از این‌ها را دارید. شما که هوایتان، خاک؛خاکتان ،داغ و داغتان ابدی است.