کد خبر:۵۱۱۵۲۶
یادداشت دانشجویان/
دولتی که کارنامه‌ای در حوزه اقتصاد ندارد
دولت روحانی علاوه بر اینکه کارنامه‌ای برای ارائه ندارد؛ پویش تحولات اقتصادی را نیز به سمتی برده است که عملا کشور در دامن رکود فراگیر افتاده است.
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-یادداشت دانشجویی*؛ دولت‌های ۴ ساله در ایران عمری دوگانه دارند؛ آنها دو سال اول عمر خود را وجهه اپوزیسیونی به خود می‌گیرند؛ اپوزیسیونی در مقابل دولت قبل از خود. اما این وضعیت با همه تلاش‌های طرفداران دولت حاکم، نهایتا دو سال به طول می‌انجامد و ان دولت وارد دوره پوزیسیون می‌شود؛ یعنی خود آن دولت می‌شود وضعیت موجود.
دولت‌ها با گرفتن ژست اپوزیسیون به خود، سعی دارند تا از افکار عمومی برای ارائه کارنامه خود زمان بخرند تا بتوانند از خود دفاع کنند. از منظر جامعه‌شناسی سیاسی، تخریب دولت قبل و ارائه برنامه نماد این وضعیت است. این روش اما هر قدر هم موثر باشند در ایران تا دو سال می‌توانند یک دولت را بر کرسی اپوزیسیون بنشانند.
دولت‌ها بعد از دو سال می‌شوند پوزیسیون؛ یعنی افکار عمومی آن دولت را وضع موجود ارزیابی می‌کند. در این دوره دولت‌ها دیگر نمی‌توانند با تخریب دولت قبل و ارائه کارنامه از هویت خود دفاع کنند. کما اینکه مطالعات مربوط به مباحث «محافظه کاری» در اندیشه سیاسی و جامعه شناسی سیاسی نشان از آن دارد که ادامه سیاست تخریب دولت قبل، در وضعیتی که جای اپوزیسیون و پوزیسیون عوض شده است نتیجه ای جز ایجاد حس نوستالژی و حسرت نسبت به دولت مورد هجمه ایجاد نمی‌کند. بنابراین این دوره، دوره ارائه کارنامه است و نه تخریب دولت قبل و ارائه برنامه.
دولت روحانی در آستانه سه ساله شدن است؛ این یعنی دولت روحانی در عین حالی که هنوز در تخیلات اپوزیسیونی خود سیر می‌کند، اکنون خود دولت پوزیسیون شده است. در همه این سه سال شما اگر سوالی یا انتقادی از دولت می‌کردید کارگزاران دولت روحانی، با همان ژست اپوزیسیون به شما پاسخ داده اند و متاسفانه سیاست کلی دولت ادامه این روند است. برای مثال مضمون همه سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها و اظهار نظرهای عباس آخوندی وزیر مسکن دولت، معطوف به تخریب پروژه مسکن مهر بوده است؛ گرفتن ژست اپوزیسیون.
این وضعیت در همه حوزه‌ها حاکم هست (جز معدودی از وازات خانه‌ها مانند وزارت بهداشت، که وزیری شایسته بر آن حکم می‌راند و البته از منظر دوستان اصلاح طلب و طرفداران دولت ایشان نفوذی جبهه پایداری در کابینه دولت روحانی است. کما اینکه تیتر اول بسیاری از این رسانه‌ها در این سالها برای تخریب دکتر قاضی زاده خرج شده است.) چرا اینگونه بوده است و چرا این سیاست هنوز استمرار دارد!؟
پاسخ علمی جامعه شناسی سیاسی به این پرسش عبارت است از؛ اول اینکه دولت‌های پوزیسیون باید با ارائه کارنامه از خود دفاع کنند. و نتیجه اقدامات خود را به مردم گزارش بدهند. بر خلاف دولت اپوزیسیون که تنها به تخریب دولت قبل از خود اکتفا می‌کند و همچنین در معیت ان به ارائه برنامه می‌پردازد. چرا دولت روحانی همچنان از لاک اپوزیسیونی خود بیرون نیامده است؟ با توجه به توضیحات داده شده پاسخ علمی جامعه شناسی سیاسی این می‌تواند باشد که این دولت هنوز هیچ کارنامه‌ای ندارد. چرا که دولتی که خود را دولت مستقر می‌داند با کارنامه از خود دفاع می‌کند نه برنامه و نه با تخریب دولت قبل.
این دولت با وجود اینکه رکورد جابجایی مدیران را پس از انقلاب شکسته است و به تعبیر برخی‌ها تا عوض کردن آبدارچی‌های وزارت خانه‌ها هم پیش رفته است هنوز که هنوز است طرفداران آن از نفوذ یاران دولت قبل در کابینه و دولت سخن به میان می اورند. عباس اخوندی اگر در مقابل این پرسش خبرنگاران که وعده و برنامه ساخت ۵۰ هزار مسکن اجتماعی چه شد جوابی جز انتقاد از مثلا خراب بودن دستگیره پنجره های ۴ میلیون مسکن مهر ساخته شده توسط رییس جمهور در مناظرات، اشتغال زایی دولت برای چینی‌ها عنوان شده بود.
روحانی در یکی از مناظره‌های انتخاباتی عنوان کرد که دولت اشتغال زایی کرده است اما برای چینی‌ها. اما اکنون دولت روحانی معادل ۵۰ درصد از واردات هشت ساله دولت‌های نهم و دهم از چین را تنها در دو سال از این کشور وارد کرده است.
افزایش ۱۳۰ درصدی هزینه‌های جاری دولت طی دو سال اخیر
اگر بعدی از اقتصاد مقاومتی به معنای صرفه جویی در هزینه‌های جاری باشد این معیار نیز بسیار نا امید کننده است.
حسن روحانی در مناظرات انتخاباتی با انتقاد از بزرگ بودن بروکراسی و ضرورت کوچک سازی و چابک سازی دولت سخن گفت ادعایی که سیاستمداران تمنوکرات و لیبرال ایرانی همیشه در شعار به آن پایبند بوده‌اند. افزایش هزینه‌های جاری دولت به معنای بزرگ‌تر شدن و متورم شدن دولت و هزینه های روزمره آن است.
افزایش ۱۹ درصدی نرخ فساد اقتصادی در دولت روحانی نسبت به دولت قبل
چنین عملکردی از مسئولان اجرایی کشور، در کنار کاهش چشمگیر قیمت نفت به ۲۵ دلار، که همچنان به نظر می‌رسد سیر نزولی خود را طی خواهد کرد و همچنین بودجه بندی دولت بر مبنای نفت ۳۵ دلاری برای سال بعد، برداشت غیر قانونی۶۵ هزار میلیارد دلاری دولت از صندوق توسعه ملی و بسیاری دیگر از اخبار اقتصادی نشان می‌دهد که آن چیزی را که در عرصه اقتصاد کشور می‌گذرد جز با عناونی نظیر «برهم ریختگی سیستمی» و «تسلسل بحران» و «حاکمیت بی برنامگی» در اقتصاد نمی‌تواند توصیف شود.
چشم انداز اقتصاد کشور با توجه به وضعیت توصیف شده؛ یعنی مجموعه‌ای از اقداماتی که بویی از تعهد و سیاست ورزی ندارد درکنار روند تحولات بین المللی یعنی تداوم کاهش قیمت نفت و آشکار شدن تدریجیِ بی ثمر بودن توافق هسته‌ای در حوزه اقتصادی بسیار تیره و تار می‌نماید؛ اگر در اقتصادی که ۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی و ۷۰ درصد بودجه‌اش از محل ارزهای وارداتی حاصل از صادرات نفت حاصل می شد بحرانی رخ دهد که ماهیت آن از یکسو کاهش ورود ارز به کشور در نتیجه کاهش چشمگیر قیمت نفت باشد و از سویی دیگر تشدید خروج ارز از کشور، در نتیجه واردات کالاهایی همچون میخ و طناب و آدامس و ماشین و.. باید فاتحه آن اقتصاد خوانده شود.
کما اینکه در صورت استمرار انفعال دیپلماتیک دولت در سیاست خارجی و متعاقبا تداوم کاهش قیمت نفت و همچنین ادامه واردات بی رویه و غیر ضروری و خروج ارز از کشور بابت ورود کالاهای چینی و بی ارزش، سال ۱۳۹۵ را باید سال “بحران فراگیر در اقتصاد ایران” نامگذاری کرد. بحرانی که نشانه های آن را نخست باید در بی نظمی و بی برنامگی هایی مشاهده کرد که نتایج آن گرچه چندماهی زمان می برد تا آشکار شود اما زنگ هشدار کارشناسان اقتصادی را از همین الان به صدا درآورده است. دولت روحانی علاوه بر اینکه کارنامه‌ای برای ارائه ندارد پویش تحولات اقتصادی را نیز به سمتی برده است که عملا کشور در دامن رکود فراگیر افتاده است.
به راستی ما چگونه به پیشواز بحران ناشی از کاهش قیمت نفت می‌رویم؟ دولت اقای روحانی مانند فردی است که سال بعد دخل آنچنانی نخواهد داشت اما مانند فردی ثروتمند در حال خرج کردن و وارد کردن از کشورهای دیگر است. خرید فرانسه و ایتالیا نمونه اخیر ان بود.
اینکه آقای روحانی معادل همه پول‌های بلوکه شده را در فرانسه و ایتالیا خرج کرد بماند یک طرف و ذلت این سخن ایشان که آقای اولاند به من گفت هدفش اشتغال برای جوانان ایرانی است یک طرف دیگر.»
حسین اخگرپور؛ معاون اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.