به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مریم ایران زاد اصل درباره انواع چاقی اظهار داشت: از دیدگاه طب ایرانی چاقی به دو دسته چاقی صحی یا تندرستانه و چاقی مرضی(سمن مفرط) تقسیم می‌شود.
چاقی صحی چیست؟
به گفته وی چاقی صحی، به آن مقدار افزایش وزن می‌گویند که باعث اختلال در عملکرد طبیعی بدن نشود و در واقع، در محدوده وزن سلامتی قرار گیرد. این نوع چاقی، معمولا تابع مزاج مادرزادی است؛ در نتیجه، تحمل گرسنگی برای چنین افرادی سخت است و رژیم‌های لاغری برایشان پرعارضه‌اند و به بهای بیمار کردن آنها تمام می‌شوند.
چاقی مرضی چیست؟
مدیر آموزش انجمن علمی طب سنتی ایران بیان داشت: چاقی مرضی زمانی ایجاد می‌شود که افزایش وزن، از محدوده وزن سلامتی فراتر رود و افعال یا عملکرد طبیعی بدن را مختل کند. این نوع چاقی، معمولا تابع مزاج اکتسابی یا عارضی است و در اثر تدابیر تری‌بخش (مرطب) ایجاد می‌شود, تحمل روزه داری و گرسنگی برای بیشتر این افراد آسان است.
ایران زاد اصل افزود: در این تعریف، وزن سلامتی از وزن «تناسب اندامی» جدا می‌شود به عبارتی، فردی که تناسب اندام دارد، لزوما دارای وزن سلامتی نیست و برعکس.
وی عنوان کرد: پس، بر اساس دیدگاه طب ایرانی، هدف از کاهش وزن و درمان چاقی، دستیابی به سلامتی است، نه زیبایی و تناسب اندام. البته این مکتب طبی برای تناسب اندام یعنی لاغر کردن موضعی یا چاق کردن موضعی اندام ها نیز راهکارهای موثری دارد که مستقل از درمان چاقی یا لاغری عمومی بدن به آن می پردازد.