آیا «دولت در سایه» مناسب فضای سیاسی ایران است؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو،‌  بعیدی نژاد درباره دیدگاه 'دولت در سایه'در فضای سیاسی ایران در صفحات خود در اینستاگرام و تلگرام نوشت: با توجه به طرح بحث هایی در خصوص تشکیل دولت سایه در فضای سیاسی ایران، برخی اطلاعات شاید مفید باشد:

١- اصطلاح دولت سایه در فرهنگ سیاسی مختص نظام سیاسی انگلستان است که نظامی پارلمانی است.

٢- در انگلیس در کنار احزاب کوچکتر دو حزب محافظه کار و کارگر جریان اصلی سیاسی کشور را در دست دارند و پارلمان ترکیبی از نمایندگان مورد انتخاب مردم از میان این دو حزب است. هر کدام از این دوحزب اکثریت را داشته باشند، نخست وزیری و مسئولیت تشکیل دولت را برعهده میگیرند.

٣- اما بواسطه اینکه حزب دیگر که اکثریت را ندارد تعداد قابل ملاحظه نمایندگان منتخب در پارلمان دارد، نقش بسیار مهمی در جریان قانونگذاری و سیاسی کشور ایفا میکند. نکته ی بسیار محوری در نظام پارلمانی انگلیس این است که تمامی وزیران 'دولت در قدرت' که از حزبی که اکثریت را در اختیار دارد انتخاب می شوند، حزبی بوده و خود نماینده پارلمان می باشند. در نظام سیاسی انگلیس بین قوه ی مجریه و قوه مقننه آن تفاوتی که در نظام های ریاستی وجود دارند، دیده نمی شود.

٤-در واقع کارکرد نظام سیاسی انگلیس حاصل تلاش های دو حزب اصلی انگلیس در مجلس می باشد. دو حزب تحت رهبری متمرکز در خصوص هر پیش نویس قانون یا ابتکار عمل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی وارد بحث های مستقیم و دامنه دار مستقیم می شوند و نهایتا با توسل به رأی گیری در پارلمان تصمیم نهایی اتخاذ می شود. ابتکار عمل بحث ها و تصمیمات در دست دو حزب اصلی است.

٥- بر این اساس حزب اقلیت برای تمرکز هر چه بیشتر در بحث ها و امکان چالش تصمیمات دولت در قدرت، خود کابینه ای تحت عنوان'دولت در سایه' تشکیل می دهد، بنحویکه اعضای آن در پارلمان درست روبروی اعضای کابینه بر سر قدرت می نشیند و رهبری بحث در خصوص هر موضوعی را بدست می گیرد.

٦- مثلا اگر دولت ابتکاری را برای تصویب در حوزه ی صنعت به پارلمان بیاورد، وزیر کابینه استدلال های دولت را توضیح می دهد و سپس این وظیفه ی وزیر صنعت دولت در سایه است که باید نظرات و توضیحات دولت مخالف را در خصوص موضوع ارائه نماید.

٧- با این مقدمات دولت در سایه در یک نظام پارلمانی و نظامی که وزیران خود نماینده مجلس باشند معنا پیدا می کند.