به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، خیلی‌ها آن زمان اعتقاد داشتند که مسلمان می‌تواند به پرسپولیس کمک کند، این خیلی‌ها علاوه بر هواداران پرسپولیس، پیشکسوتان و شاید برخی از بازیکنان این تیم هم بودند. مسلمان ۹ پاس گل داده بود، اما برانکو درست مثل وقتی که مسلمان یک پاس گل داده بود و فیکس بازی می‌کرد، به آمار و ارقام توجه نکرد و باتوجه به دوندگی و جنگندگی پایین این بازیکن، او را به نیمکت دوخت، تا هافبک بازیساز سرخ‌ها برای رسیدن به دهمین پاس گل، تا آخرین بازی فصل صبر کند.
برانکو در گفتگو با روزنامه گل دلیل کنار گذاشتن محسن مسلمان را اینطور شرح می‌دهد: من تفکر و رویکرد خودم را دارم و هواداران را هم درک می‌کنم. قبل از بازی با الجزیره خیلی‌ها انتظار داشتند که در ۱۵ دقیقه آخر مسلمان بازی کند، ولی من به عنوان سرمربی تشخیص دادم و شایان مصلح را گذاشتم. من همان موقع هم متوجه شدم که در استادیوم خیلی‌ها از این بابت ناراحت شدند، اما در آن موقعیت بازیکنی نیاز داشتیم که در محوطه جریمه حریف فشار بیاورد. واقعا نمی‌دانم چرا فکر می‌کنید من علیه مسلمان بودم؟ من همیشه به بازیکنانم می‌گویم دو راه وجود دارد؛ یک راه این است که در خیابان کار کنید و راه بروید و راه دیگر فوتبال بازی کردن است. فوتبال سختکوشی، تمرکز، فکر کردن، تمرین و زندگی حرفه‌ای داشتن است و باید به این فکر کنید که روز به روز بهتر شوید.
به عبارتی پروفسور از مسلمان انتظار داشت که در ۲۸ سالگی تلاش بیشتری داشته باشد، در زمین بیشتر بجنگد و در زمان نیمکت نشینی هم دست از این تلاش و کوشش برندارد. برانکو مودریچ را مثال می‌زند که در ۲۵ سالگی بهترین بازیکن جهان نشد، اما امید خود را حفظ کرد و پله‌های پیشرفت را یکی یکی بالا رفت و با استمرار در تلاش، در ۳۳ سالگی به این عنوان رسید. برانکو که روزگاری سرمربی لوکا مودریچ در دیناموزاگرب بود، در این خصوص اظهار داشت: مودریچ واقعا شایسته بهترین بازیکن جهان شدن بود. او ۳۳ ساله است و در این سن بهترین بازیکن جهان شده. این اتفاق برای او در ۲۵ سالگی رخ نداد. پیام این مثال این است که سیدجلال در این سن و سال بهترین فصل خودش را پشت سر می‌گذارد یعنی اگر در این فصل بخواهی بهترین باشی، مهم نیست با کدام مربی کار می‌کنی. تیمی مثل پرسپولیس همیشه باید دنبال بهترین بازیکن و مربی باشد.
اما نکته‌ای که باعث شد برانکو به راحتی روی نام هافبک شماره ۷۷ خط بکشد، حضور ستاره ای، چون بشار رسن بود. بازیکنی جوان و با انگیزه که به سبب سال‌ها بازی در پست وینگر راست و چپ، دوندگی بیشتری داشت و همچنین بهتر می‌توانست توپ را حمل کند و شاید نیمکت نشین کردنش هم سکو‌ها را ملتهب نمی‌کرد و به عبارت ساده تر، کنار گذاشتنش از ترکیب ۱۱ نفره کم هزینه‌تر بود. برانکو در این باره به گل گفت: به این نتیجه رسیدم که وقتی بشار را در آن پست دارم نیازی به محسن مسلمان نیست. اینکه به این نظر رسیدم به این خاطر بود که بازیکنی که در ۲۷، ۲۸ سالگی قرار دارد دیگر دوست ندارد در این سطح ذخیره یک بازیکن دیگر باشد. چنین بازیکنانی دوست دارند مدام بازی کنید. به همین خاطر ترجیح دادم از بشار استفاده کنم، چون در چشم‌انداز پرسپولیس این بازیکن برای آینده باشگاه است و می‌تواند انرژی مضاعفی با خلاقیت خودش در سن ۲۱، ۲۲ سالگی به تیم بدهد. تاکید می‌کنم شاید حق با من نباشد بلکه این تنها اعتقاد من است و این ایده‌ای بود که داشتم. من در مقابل پرسپولیس و باشگاه مسوولیت دارم و شاید اگر یک مربی دیگری بود روش متفاوتی داشت و تصمیم دیگری می‌گرفت. در این مواقع نباید هیچکس خشمگین شود، چون تصمیم سرمربی است.
ارسال نظرات