گزارش| به بهانه روز وحدت حوزه و دانشگاه
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین اکبری؛ وحدت حوزه و دانشگاه عنوان یکی از مسائلی است که اکنون در برخی محافل زیاد شنیده می‌شود. دوری این دو قشر از یکدیگر یقینا باعث خواهد شد فرهنگ دینی از دانشگاه خارج شود و لذا ممکن است ضرر‌هایی داشته باشد.
اما باید بررسی کرد وحدت حوزه و دانشگاه اکنون تا چه حد محقق شده است؟ آیا رابطه این دو قشر با یکدیگر حال خوبی دارد؟ عوامل پیش روی وحدت دانشجویان و طلاب چیست؟ برای پاسخ به این سئوالات ابتدا به سراغ یک طلبه رفتیم که پیش از این دانشجو بوده و توانسته به عنوان دانشجوی ممتاز از دانشگاه بجنورد فارغ التحصیل شود.
محمد معصومی در گفتگو باخبرنگار خبرگزاری دانشجو، گفت: وحدت حوزه و دانشگاه یکی از هدفمند‌ترین دست آورد‌های انقلاب فرهنگی مطرح شده توسط حضرت امام است. هدف از این وحدت گسترش پژوهش‌های علمی و معارف بلند و عمیق اسلام بوده. این آرمان بلند، دانشگاه و حوزه را برای تلاش مشترک به سوی هم کشاند و در فضای سیاسی ایام انقلاب، باب مشارکت و وحدت حوزه و دانشگاه را باز کرد.
این طلبه ادامه داد: وحدت این دو قشر عظیم و حساس جامعه به این معنی نیست که در جامعه اختلاف سلیقه، تضارب آرا و انتقاد افکار حوزویان توسط دانشگاهیان و بالعکس و همچنین جناح بندی‌های سیاسی وجود نداشته باشد. در اسلام انتقاد‌های سازنده، انتقاد پذیری و رقابت‌های سیاسی معقول، از اصول پذیرفته شده هستند و باعث رشد اندیشه‌ها می‌شود. همچنین اختلاف نظر به این معنی نیست که حوزویان همه دانشگاهی شوند و یا دانشگاهیان در کسوت طلّاب علوم دینی در آیند.
حوزویان و دانشگاهیان از مشترکات خود بهره بگیرند
وی سپس به معنی وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و افزود: مقصود از وحدت حوزویان و دانشگاهیان این است که این دو با بهره گیری از مشترکاتی که دارند بتوانند موضع گیری اصولی و منطقی در برابر دشمن مشترک خود به کار گیرند و اتحاد خود را حفظ کنند. این دو قشر باید از اختلافات بی اساس و شکننده که باعث نفوذ بیگانگان در صفوف آن‌ها خواهد شد پرهیز کنند و اختلاف در اندیشه را با تبادل فکری و مباحث منطقی حل کنند تا بتوانند فرهنگ واحدی را به جامعه ارائه دهند.
معصومی سپس عوامل جدایی حوزه و دانشگاه را برشمرد و تصریح کرد: در گذشته مراکز و رشته‌های مختلف علمی مکمل یکدیگر بوده اند و یا حداقل مخالف هم نبوده اند. متاسفانه در حال کنونی عواملی در جدایی حوزه و دانشگاه و در به وجود آمدن جوّ بد میان آن دو نقش داشته است. یکی از این عوامل تز جدایی دین و علم در غرب و تأثیر آن بر فضای دانشگاهی است. البته این جدایی در ادیان تحریف شده مسحیّت و یهود راه دارد، ولی متأسفانه برخی دانشگاهیان بی خبر از معارف دینی اسلام این دیدگاه را توسعه داده و به دین اسلام نیز راه یافته است.
استعمار خارجی، یکی از علل جدایی حوزه و دانشگاه
این فارغ التحصیل دانشگاه به عدم وجود تعارض دین و علم اشاره کرد و بیان داشت: عامل دیگر جدایی حوزه و دانشگاه استعمار خارجی است. با پیروزی انقلاب اسلامی که مهمترین عامل آن وحدت نیرو‌های حوزوی و دانشگاهی بود، استعمار جهانی به خصوص آمریکای جهانخوار ضربه سختی خورد. قطعاً استعمارگران آرام نخواهند نشست و تلاش مضاعف را برای جدایی حوزه و دانشگاه به کار خواهند بست تا از این راه دوباره به منافع از دست رفته خویش دست یابند.
این طلبه در ادامه بررسی عوامل جدایی حوزه و دانشگاه گفت: وابستگان به قدرت‌های خارجی و منافقان در سال‌های اخیر با نفوذ در مراکز فرهنگی و دانشگاهی کشور قدم‌هایی در مسیر جدایی این دو قشر برداشته شده اند. عدم جلوگیری از وابستگان به استعمار توسط عالمان زمان شناس و دانشگاهیان متدیّن ممکن است فاجعه جبران ناپذیری ببار بیارد. حادثه ناگوار کوی دانشگاه تهران، تعطیلی امتحانات و تظاهرات دانشجویان در برخی شهر‌ها در سال‌های اخیر زنگ بیدار باشی برای همه دلسوزان کشور بود.
جوانان دچار بحران هویت شده اند
وی افزود: عامل دیگر در جدایی این دو قشر عظیم، رشد تحجرگرایی و دوری از مسائل زمان در حوزه‌ها و کم رنگ شدن دین و دیانت در دانشگاه‌ها است. هرچه این دو عامل بیشتر رشد و میدان بیابند زمینه جدایی نیز بیشتر فراهم می‌شود.
معصومی تصریح کرد: متاسفانه جامعه ما مخصوصاً جوانان به نوعی دچار بحران هویت شده اند. این بحران ناشی از عدم وحدت کامل فرهنگی حوزه و دانشگاه است که از طریق فیلم‌ها و برخی کتاب‌های تراوش یافته از مغز روشن فکران دانشگاهی به دانشجو‌ها تزریق می‌شود. اکنون نوعی از فرهنگ تبلیغ می‌شود که درست در مقابل مطالبی است که از شخصیت‌های دینی و حوزوی و کتاب‌های مذهبی بهره برداری می‌شود.
این طلبه علوم دینی در پایان تاکید کرد: بحران و تضاد فرهنگی را گاهی حتی در چهره و لباس و رفتار برخی از جوانان می‌توان مشاهده نمود. این تضاد برای همیشه نخواهد ماند و سرانجام یک طرفه خواهد شد. وای بر آن روزی که این جوان با تمام مراکز مذهبی و دینی خداحافظی کند و دنبال همان فرهنگی برود که از سوی عده‌ای از روشنفکران غرب زده ترویج می‌شود.
حوزه و دانشگاه هم راستا نیستند
علیرضا قیافه یزدی، معاون تعلیم و تربیت بسیج دانشجویی دانشگاه بجنورد نیز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، گفت: حوزه و دانشگاه اکنون از یکدیگر دور هستند. تنها رابطه‌ی کوچک این دو حضور برخی طلبه‌ها در دانشگاه است که این اصلا کافی نیست و لذا این رابطه کمرنگ است.
یزدی ادامه داد: اکنون حوزه‌ها دارد شبیه دانشگاه می‌شود. برخی افراد فقط وارد می‌شوند و واحد‌هایی پاس می‌کنند و بدون خروجی از مجموعه خارج می‌شوند. اکنون دانشجویان علوم غربی را مطالعه می‌کنند و در این خصوص می‌توان گفت: حوزه و دانشگاه هم راستا نیستند. شاید پیش از این این هم راستایی بیشتر بوده و به مرور در حال فاصله گرفتن حوزه و دانشگاه هستیم.
این دانشجو سپس به مشکلات پیش روی وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و گفت: از اساسی‌ترین مشکلات خود مسئولان دانشگاه و حوزه هستند که مایل به ارتباط با یکدیگر نیستند. اگر مسئولان تعامل خود را بیشتر کنند می‌شود امید داشت که وحدت بیشتر شود.
وی در پایان گفت: حتی اکنون اساتید دروس معارف را حوزویان تشکیل نمی‌دهند و این نشان از فاصله زیاد این دو قشر دارد. در همین دروس معارف نیز گاهی می‌بینیم افرادی مدرس هستند که آشنایی زیادی با اسلام ندارند.
می‌شود گفت: رابطه حوزه و دانشگاه نیاز به اصلاحات اساسی دارد و باید برای این موضوع فکری جدی شود. به طور حتم با افزایش رابطه این دو قشر نتایج بسیار مفیدی برای جامعه به دست خواهد آمد؛ از این رو باید مسئولان مربوطه به صورت جدی وارد این مسئله شده و به برگزاری یک همایش در روز وحدت حوزه و دانشگاه اکتفا نکنند.
اما باید بررسی کرد وحدت حوزه و دانشگاه اکنون تا چه حد محقق شده است؟ آیا رابطه این دو قشر با یکدیگر حال خوبی دارد؟ عوامل پیش روی وحدت دانشجویان و طلاب چیست؟ برای پاسخ به این سئوالات ابتدا به سراغ یک طلبه رفتیم که پیش از این دانشجو بوده و توانسته به عنوان دانشجوی ممتاز از دانشگاه بجنورد فارغ التحصیل شود.
محمد معصومی در گفتگو باخبرنگار خبرگزاری دانشجو، گفت: وحدت حوزه و دانشگاه یکی از هدفمند‌ترین دست آورد‌های انقلاب فرهنگی مطرح شده توسط حضرت امام است. هدف از این وحدت گسترش پژوهش‌های علمی و معارف بلند و عمیق اسلام بوده. این آرمان بلند، دانشگاه و حوزه را برای تلاش مشترک به سوی هم کشاند و در فضای سیاسی ایام انقلاب، باب مشارکت و وحدت حوزه و دانشگاه را باز کرد.
این طلبه ادامه داد: وحدت این دو قشر عظیم و حساس جامعه به این معنی نیست که در جامعه اختلاف سلیقه، تضارب آرا و انتقاد افکار حوزویان توسط دانشگاهیان و بالعکس و همچنین جناح بندی‌های سیاسی وجود نداشته باشد. در اسلام انتقاد‌های سازنده، انتقاد پذیری و رقابت‌های سیاسی معقول، از اصول پذیرفته شده هستند و باعث رشد اندیشه‌ها می‌شود. همچنین اختلاف نظر به این معنی نیست که حوزویان همه دانشگاهی شوند و یا دانشگاهیان در کسوت طلّاب علوم دینی در آیند.
حوزویان و دانشگاهیان از مشترکات خود بهره بگیرند
وی سپس به معنی وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و افزود: مقصود از وحدت حوزویان و دانشگاهیان این است که این دو با بهره گیری از مشترکاتی که دارند بتوانند موضع گیری اصولی و منطقی در برابر دشمن مشترک خود به کار گیرند و اتحاد خود را حفظ کنند. این دو قشر باید از اختلافات بی اساس و شکننده که باعث نفوذ بیگانگان در صفوف آن‌ها خواهد شد پرهیز کنند و اختلاف در اندیشه را با تبادل فکری و مباحث منطقی حل کنند تا بتوانند فرهنگ واحدی را به جامعه ارائه دهند.
معصومی سپس عوامل جدایی حوزه و دانشگاه را برشمرد و تصریح کرد: در گذشته مراکز و رشته‌های مختلف علمی مکمل یکدیگر بوده اند و یا حداقل مخالف هم نبوده اند. متاسفانه در حال کنونی عواملی در جدایی حوزه و دانشگاه و در به وجود آمدن جوّ بد میان آن دو نقش داشته است. یکی از این عوامل تز جدایی دین و علم در غرب و تأثیر آن بر فضای دانشگاهی است. البته این جدایی در ادیان تحریف شده مسحیّت و یهود راه دارد، ولی متأسفانه برخی دانشگاهیان بی خبر از معارف دینی اسلام این دیدگاه را توسعه داده و به دین اسلام نیز راه یافته است.
استعمار خارجی، یکی از علل جدایی حوزه و دانشگاه
این فارغ التحصیل دانشگاه به عدم وجود تعارض دین و علم اشاره کرد و بیان داشت: عامل دیگر جدایی حوزه و دانشگاه استعمار خارجی است. با پیروزی انقلاب اسلامی که مهمترین عامل آن وحدت نیرو‌های حوزوی و دانشگاهی بود، استعمار جهانی به خصوص آمریکای جهانخوار ضربه سختی خورد. قطعاً استعمارگران آرام نخواهند نشست و تلاش مضاعف را برای جدایی حوزه و دانشگاه به کار خواهند بست تا از این راه دوباره به منافع از دست رفته خویش دست یابند.
این طلبه در ادامه بررسی عوامل جدایی حوزه و دانشگاه گفت: وابستگان به قدرت‌های خارجی و منافقان در سال‌های اخیر با نفوذ در مراکز فرهنگی و دانشگاهی کشور قدم‌هایی در مسیر جدایی این دو قشر برداشته شده اند. عدم جلوگیری از وابستگان به استعمار توسط عالمان زمان شناس و دانشگاهیان متدیّن ممکن است فاجعه جبران ناپذیری ببار بیارد. حادثه ناگوار کوی دانشگاه تهران، تعطیلی امتحانات و تظاهرات دانشجویان در برخی شهر‌ها در سال‌های اخیر زنگ بیدار باشی برای همه دلسوزان کشور بود.
جوانان دچار بحران هویت شده اند
وی افزود: عامل دیگر در جدایی این دو قشر عظیم، رشد تحجرگرایی و دوری از مسائل زمان در حوزه‌ها و کم رنگ شدن دین و دیانت در دانشگاه‌ها است. هرچه این دو عامل بیشتر رشد و میدان بیابند زمینه جدایی نیز بیشتر فراهم می‌شود.
معصومی تصریح کرد: متاسفانه جامعه ما مخصوصاً جوانان به نوعی دچار بحران هویت شده اند. این بحران ناشی از عدم وحدت کامل فرهنگی حوزه و دانشگاه است که از طریق فیلم‌ها و برخی کتاب‌های تراوش یافته از مغز روشن فکران دانشگاهی به دانشجو‌ها تزریق می‌شود. اکنون نوعی از فرهنگ تبلیغ می‌شود که درست در مقابل مطالبی است که از شخصیت‌های دینی و حوزوی و کتاب‌های مذهبی بهره برداری می‌شود.
این طلبه علوم دینی در پایان تاکید کرد: بحران و تضاد فرهنگی را گاهی حتی در چهره و لباس و رفتار برخی از جوانان می‌توان مشاهده نمود. این تضاد برای همیشه نخواهد ماند و سرانجام یک طرفه خواهد شد. وای بر آن روزی که این جوان با تمام مراکز مذهبی و دینی خداحافظی کند و دنبال همان فرهنگی برود که از سوی عده‌ای از روشنفکران غرب زده ترویج می‌شود.
حوزه و دانشگاه هم راستا نیستند
علیرضا قیافه یزدی، معاون تعلیم و تربیت بسیج دانشجویی دانشگاه بجنورد نیز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، گفت: حوزه و دانشگاه اکنون از یکدیگر دور هستند. تنها رابطه‌ی کوچک این دو حضور برخی طلبه‌ها در دانشگاه است که این اصلا کافی نیست و لذا این رابطه کمرنگ است.
یزدی ادامه داد: اکنون حوزه‌ها دارد شبیه دانشگاه می‌شود. برخی افراد فقط وارد می‌شوند و واحد‌هایی پاس می‌کنند و بدون خروجی از مجموعه خارج می‌شوند. اکنون دانشجویان علوم غربی را مطالعه می‌کنند و در این خصوص می‌توان گفت: حوزه و دانشگاه هم راستا نیستند. شاید پیش از این این هم راستایی بیشتر بوده و به مرور در حال فاصله گرفتن حوزه و دانشگاه هستیم.
این دانشجو سپس به مشکلات پیش روی وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و گفت: از اساسی‌ترین مشکلات خود مسئولان دانشگاه و حوزه هستند که مایل به ارتباط با یکدیگر نیستند. اگر مسئولان تعامل خود را بیشتر کنند می‌شود امید داشت که وحدت بیشتر شود.
وی در پایان گفت: حتی اکنون اساتید دروس معارف را حوزویان تشکیل نمی‌دهند و این نشان از فاصله زیاد این دو قشر دارد. در همین دروس معارف نیز گاهی می‌بینیم افرادی مدرس هستند که آشنایی زیادی با اسلام ندارند.
می‌شود گفت: رابطه حوزه و دانشگاه نیاز به اصلاحات اساسی دارد و باید برای این موضوع فکری جدی شود. به طور حتم با افزایش رابطه این دو قشر نتایج بسیار مفیدی برای جامعه به دست خواهد آمد؛ از این رو باید مسئولان مربوطه به صورت جدی وارد این مسئله شده و به برگزاری یک همایش در روز وحدت حوزه و دانشگاه اکتفا نکنند.
ارسال نظرات