به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در این گزارش دو نقل قول هم از بیرانوند به چشم می‌خورد، یکی این که می‌خواهد در دربی تورین مقابل رونالدو بازی کند و دیگر این که آماده چالش و رقابت در تورین است و از دوئل با سیریگو، دروازه بان فیکس این تیم نمی‌ترسد. گزارش روزنامه توتواسپورت را با هم مرور می‌کنیم:
چه زیباست که یک داستان خیالی به واقعیت بپیوندد. اما همان لحظه که ممکن است به آن فکر کنید، شاید به تحقق بپیوندد. وقتی در مورد این چالش هشدار دادیم، این جواب را شنیدیم"دوان دوان به سمت تورینو خواهم آمد. چرا از من سوال می‌پرسید، مطمئنم که اگر فرصت به دست بیاورم، می‌توانم از پیراهن دفاع کنم. " تا به یک نتیجه محض برسیم: عشق و علاقه.
فابیو اسگوئرزو، نماینده بیرانوند این روز‌ها در حال مذاکره با باشگاه تورینو است. او می‌داند که رقیب سرسختی مثل ویویانو، دروازه بان اسبق سمپدوریانو و اسپال را دارد که دیروز به توتومرکاتو وب گفته است:"حاضرم در تیمی تاریخی نظیر تورینو ذخیره سیریگو (دروازه بان فیکس تیم ایتالیایی) باشم. ".
اما بیرانوند امیدوار است. باشگاه ایتالیایی در حال بررسی نقاط ضعف و قوت انتقالی با بودجه محدود و نتیجه‌ای چندان نامطمئن است. بیرانوند دروازه بان تیم ملی ایران است، تیمی که در رنکینگ فیفا در رده بیستم قرار گرفته و در تیم پرسپولیس بازی می‌کند که به نوعی "یوونتوس" فوتبال ایران است.
او رویای حضور در دربی تورین را در سر می‌پروراند و همان کسی است که پنالتی رونالدو را مهار کرده است. درست است که مسیر حضور در تورینو و فوتبال ایتالیا برای بیرانوند همچون حرکت در یک سربالایی است، اما او کل عمرش را در سربالایی سپری کرده و حتی برای فوتبالیست شدن هم سخت جنگیده است. پدرش می‌خواست که علیرضا چوپان باشد و از گله مراقبت کند. او در بچگی برای تفریح، سنگ‌ها را به دوردست پرتاب می‌کرد. کسی چه می‌داند شاید همان تفریح بچگی بنیان توانایی فعلی اش باشد: این که بتواند توپ را با دستش تا مسافت ۷۰ متر پرتاب کند یعنی جلوتر از همه هافبک‌های تیمش.
وقتی که علیرضای کوچک با دستکش‌های پاره از یکی از تمرین‌های دروازه بانی برگشت، پدرش به او گفت که دیگر نمی‌تواند برایش جفت دستکش‌های دیگری بخرد. اما با این وجود بیرانوند کم نیاورد و بدون دستکش تمرین کرد. اما چه مشکلی در دنیا می‌توانست سد راه او باشد؟ برای نوجوانی که در سن ۱۲ سالگی بدون آن که گلایه‌ای کند، خانواده اش را ترک می‌کرد، سوار اتوبوس می‌شد و به سمت پایتخت حرکت کرد.
او هزاران مشکل را پشت سر گذاشت، شب‌ها در خیابان و در جلوی زمین تمرین می‌خوابید، برای این که هزینه زندگیش را به دست بیاورد انواع و اقسام کار‌ها را انجام داد. از کار کردن در کارخانه تولید لباس گرفته تا حضور در یک کارواش و خدمتکاری در رستوران. او همیشه بین تمریناتش کاری برای کسب درآمد انجام می‌داد.
در همان زمان‌ها بود که با نفت قرارداد بست. او در سال ۲۰۱۶ به پرسپولیس پیوست، مشهورترین تیم ایران. بعد از آن نوبت لحظه رویایی تیم ملی و مهار پنالتی رونالدو بود تا بدین ترتیب در سال ۲۰۱۸ به اوج شهرت برسد و حالا به بیش از ۲.۲ میلیون دنبال کننده در اینستاگرام رسیده است. این َآمار گویای خیلی چیزهاست چرا که به طور مثال دوناروما (دروازه بان میلان) یک میلیون و هفتصد هزار هوادار دارد و رونالدو ۱۷۶ میلیون هوادار. همین آمار درجه محبوبیت او در کشور ایران را نشان می‌دهد.
شاید بیرانوند برای اکثر ما ناشناخته باشد، اما علاقه دیوانه واری برای خودش در ایران و فراتر از مرز‌های این کشور ایجاد کرده است. او اولین ایرانی لیگ ایتالیا نخواهد بود (رحمان رضایی را به یاد دارید؟ مدافع خوب مسینا، لیورنو و پروجا)، اما شرایط در حال حاضر کاملا متفاوت است. وقتی می‌خواهیم که در مورد تبلیغات و فروش پیراهن در ایران با توجه به اسطوره بودنش در این کشور حساب کنیم، شرایط کاملا فرق دارد.
پرسپولیس همه تلاش خود را انجام می‌دهد تا مانع از رفتن او شود و برای جدا شدنش ۶۰۰ هزار یورو طلب کرده است. مبلغی که هر باشگاهی که بیرانوند را می‌خواهد باید آن را بپردازد. پرسپولیس یک سد بزرگ پیش روی جدایی بیرانوند قرار داده است، اما مبلغ ششصد هزار یورو نمی‌تواند یک مشکل برای باشگاه‌ای اروپایی به شمار برود. در فوتبال ایران قیمت یک بازیکن بزرگ به بیش از پانصد هزار یورو نمی‌رسد و تعداد بازیکنی که این ارزش ار داشته باشند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند.
بیرانوند به عنوان بازیکنی که با عرق ریختن و سختکوشی به این جا رسیده، مشکلی ندارد که دروازه بان دوم و نفر دوازدهم تیم باشد (چه در تورینو، چه در کالیاری چه در آتالانتا، سه باشگاهی که او را می‌خواهند). او می‌داند که حضور در لیگ ایتالیا بزرگترین فرصت برای اوست و می‌خواهد از آن استفاده کند. با شخصیتی که بیرانوند از خود نشان داده، هیچ چیز برایش ترسناک نیست. او از اولین تمرین با باشگاه جدیدش با انرژی تلاش خواهد کرد تا خودش را ثابت کند. بیرانوند قطعا دروازه بانی قدرتمند و قابل اتکا خواهد بود که حاضر است منتظر فرصتش در جام حذفی به عنوان دروازه بان دوم بماند.
چه زیباست که یک داستان خیالی به واقعیت بپیوندد. اما همان لحظه که ممکن است به آن فکر کنید، شاید به تحقق بپیوندد. وقتی در مورد این چالش هشدار دادیم، این جواب را شنیدیم"دوان دوان به سمت تورینو خواهم آمد. چرا از من سوال می‌پرسید، مطمئنم که اگر فرصت به دست بیاورم، می‌توانم از پیراهن دفاع کنم. " تا به یک نتیجه محض برسیم: عشق و علاقه.
فابیو اسگوئرزو، نماینده بیرانوند این روز‌ها در حال مذاکره با باشگاه تورینو است. او می‌داند که رقیب سرسختی مثل ویویانو، دروازه بان اسبق سمپدوریانو و اسپال را دارد که دیروز به توتومرکاتو وب گفته است:"حاضرم در تیمی تاریخی نظیر تورینو ذخیره سیریگو (دروازه بان فیکس تیم ایتالیایی) باشم. ".
اما بیرانوند امیدوار است. باشگاه ایتالیایی در حال بررسی نقاط ضعف و قوت انتقالی با بودجه محدود و نتیجه‌ای چندان نامطمئن است. بیرانوند دروازه بان تیم ملی ایران است، تیمی که در رنکینگ فیفا در رده بیستم قرار گرفته و در تیم پرسپولیس بازی می‌کند که به نوعی "یوونتوس" فوتبال ایران است.
او رویای حضور در دربی تورین را در سر می‌پروراند و همان کسی است که پنالتی رونالدو را مهار کرده است. درست است که مسیر حضور در تورینو و فوتبال ایتالیا برای بیرانوند همچون حرکت در یک سربالایی است، اما او کل عمرش را در سربالایی سپری کرده و حتی برای فوتبالیست شدن هم سخت جنگیده است. پدرش می‌خواست که علیرضا چوپان باشد و از گله مراقبت کند. او در بچگی برای تفریح، سنگ‌ها را به دوردست پرتاب می‌کرد. کسی چه می‌داند شاید همان تفریح بچگی بنیان توانایی فعلی اش باشد: این که بتواند توپ را با دستش تا مسافت ۷۰ متر پرتاب کند یعنی جلوتر از همه هافبک‌های تیمش.
وقتی که علیرضای کوچک با دستکش‌های پاره از یکی از تمرین‌های دروازه بانی برگشت، پدرش به او گفت که دیگر نمی‌تواند برایش جفت دستکش‌های دیگری بخرد. اما با این وجود بیرانوند کم نیاورد و بدون دستکش تمرین کرد. اما چه مشکلی در دنیا می‌توانست سد راه او باشد؟ برای نوجوانی که در سن ۱۲ سالگی بدون آن که گلایه‌ای کند، خانواده اش را ترک می‌کرد، سوار اتوبوس می‌شد و به سمت پایتخت حرکت کرد.
او هزاران مشکل را پشت سر گذاشت، شب‌ها در خیابان و در جلوی زمین تمرین می‌خوابید، برای این که هزینه زندگیش را به دست بیاورد انواع و اقسام کار‌ها را انجام داد. از کار کردن در کارخانه تولید لباس گرفته تا حضور در یک کارواش و خدمتکاری در رستوران. او همیشه بین تمریناتش کاری برای کسب درآمد انجام می‌داد.
در همان زمان‌ها بود که با نفت قرارداد بست. او در سال ۲۰۱۶ به پرسپولیس پیوست، مشهورترین تیم ایران. بعد از آن نوبت لحظه رویایی تیم ملی و مهار پنالتی رونالدو بود تا بدین ترتیب در سال ۲۰۱۸ به اوج شهرت برسد و حالا به بیش از ۲.۲ میلیون دنبال کننده در اینستاگرام رسیده است. این َآمار گویای خیلی چیزهاست چرا که به طور مثال دوناروما (دروازه بان میلان) یک میلیون و هفتصد هزار هوادار دارد و رونالدو ۱۷۶ میلیون هوادار. همین آمار درجه محبوبیت او در کشور ایران را نشان می‌دهد.
شاید بیرانوند برای اکثر ما ناشناخته باشد، اما علاقه دیوانه واری برای خودش در ایران و فراتر از مرز‌های این کشور ایجاد کرده است. او اولین ایرانی لیگ ایتالیا نخواهد بود (رحمان رضایی را به یاد دارید؟ مدافع خوب مسینا، لیورنو و پروجا)، اما شرایط در حال حاضر کاملا متفاوت است. وقتی می‌خواهیم که در مورد تبلیغات و فروش پیراهن در ایران با توجه به اسطوره بودنش در این کشور حساب کنیم، شرایط کاملا فرق دارد.
پرسپولیس همه تلاش خود را انجام می‌دهد تا مانع از رفتن او شود و برای جدا شدنش ۶۰۰ هزار یورو طلب کرده است. مبلغی که هر باشگاهی که بیرانوند را می‌خواهد باید آن را بپردازد. پرسپولیس یک سد بزرگ پیش روی جدایی بیرانوند قرار داده است، اما مبلغ ششصد هزار یورو نمی‌تواند یک مشکل برای باشگاه‌ای اروپایی به شمار برود. در فوتبال ایران قیمت یک بازیکن بزرگ به بیش از پانصد هزار یورو نمی‌رسد و تعداد بازیکنی که این ارزش ار داشته باشند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند.
بیرانوند به عنوان بازیکنی که با عرق ریختن و سختکوشی به این جا رسیده، مشکلی ندارد که دروازه بان دوم و نفر دوازدهم تیم باشد (چه در تورینو، چه در کالیاری چه در آتالانتا، سه باشگاهی که او را می‌خواهند). او می‌داند که حضور در لیگ ایتالیا بزرگترین فرصت برای اوست و می‌خواهد از آن استفاده کند. با شخصیتی که بیرانوند از خود نشان داده، هیچ چیز برایش ترسناک نیست. او از اولین تمرین با باشگاه جدیدش با انرژی تلاش خواهد کرد تا خودش را ثابت کند. بیرانوند قطعا دروازه بانی قدرتمند و قابل اتکا خواهد بود که حاضر است منتظر فرصتش در جام حذفی به عنوان دروازه بان دوم بماند.
ارسال نظرات