به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در مطلب زیر چند برش از بازی استقلال برابر ماشین‌سازی تبریز را مرور می‌کنیم. به وضوح از دقیقه یک بازی تا دقیقه ۹۰ و اندی که بازی در میدان جریان داشت، تیم ماشین‌سازی تنها روی یک برنامه (که البته اصلاً زیبا هم نبود) اصرار کرد و هدف آن‌ها از این روش بازی زمانی مشخص شد که تا دقیقه ۸، آن‌ها سه بار این شیوه بازی را تکرار کردند.
در این زمان مدافعان ماشین‌سازی با ارسال‌های بلند از زمین خودشان به فضای پشت سر مدافعان استقلال قصد داشتند تا از توپ‌هایی که بعد از درگیری بین مدافعان حریف و مهاجمان خودی شکل می‌گرفت استفاده کنند، تاکتیکی که بالاخره و البته با خوش‌شانسی جواب داد و منجر به خطایی شد که میزبان از آن به گل هم رسید.
دو دلیل برای آسیب‌پذیر بودن استقلال
مسلماً یکی از دلایل آسیب‌پذیر بودن استقلال در این بازی ریسکی بود که استراماچونی در فاز تهاجمی تیمش کرده بود و بنا بر دستور این مربی هر دو مدافع کناری تیم او به طور همزمان باید در حملات تیمی شرکت می‌کردند، موضوعی که سبب شد تا فضای پشت سر این مدافعان کناری بیشتر از همیشه خالی شود و اشکال دوم هم این بود که با توجه به تنها شیوه بازی ماشین‌سازی (که ارسال‌های بلند روی خط دفاعی استقلال بود) استراماچونی باید شیوه کارش را اصلاح می‌کرد و از حضور همزمان هر دو مدافع کناری اش در حملات جلوگیری می‌کرد ولی او این کار را نکرد تا به نوعی اشتباه فاحش و بزرگی را مرتکب شود تا استقلال در روزی که ماشین‌سازی یک تیم بسیار معمولی نشان داده بود بازنده از زمین خارج شود و سه امتیاز را به حریف هدیه کند.
تغییر پلن بازی استقلال بعد از ورود دیاباته
هر چند استقلال در مجموع از نظر مالکیت و چرخش توپ بسیار بهتر از میزبان بود و در زمینه تعداد پاس هم حدوداً دو برابر از این تیم بیشتر پاس داد ولی بعد از گذشت ده دقیقه از شروع نیمه دوم، استراماچونی (که برای زدن گل و بردن بی‌تاب نشان می‌داد) دیاباته را به میدان فرا خواند تا چهره تهاجمی‌تری به تیمش بدهد و البته بعد از ورود دیاباته هم شیوه بازی استقلال تغییر محسوسی کرد و این تیم رو به ارسال‌ها (که بیشتر آن از سمت راست بود) آورد تا با توجه به قامت بلند و فیزیک این مهاجم آبی‌ها به گل برسند. تغییر استراتژی و تاکتیکی که انصافاً هم چندین بار تا مرز گلزنی تیم را پیش برد که البته هر بار یا با بدشانسی یا با بی‌دقتی بازیکنان و به خصوص دیاباته در زدن ضربات سر، استقلال به گل نرسید.
بازی خوب نریمان‌جهان برای ماشین‌سازی
این انصاف نیست که از بازی خوب سامان نریمان‌جهان در این بازی یاد نکنیم؛ این بازیکن در این دیدار بسیار با تجربه عمل کرد و به نوعی نقشی محوری در تیمش داشت و به خوبی به کنترل نبض بازی به سود تیمش هم در حملات ماشین‌سازی کمک می‌کرد و هم در زمان دفاع کردن به تیمش یاری می‌رساند تا خطیبی بعد از اشتباهات استراماچونی مدیون این بازیکن تیمش باشد. بعد از نریمان‌جهان احمد زنده‌روح هم به خوبی از انجام وظایفش برآمد.
تعویض‌های هر دو تیم
در مورد تعویضی‌های استقلال و در مورد اولین آن یعنی دیاباته جداگانه صحبت کردیم و درباره دو تعویض دیگر باید بگوییم که در دقیقه ۶۷ فرشید اسماعیلی به رغم بازی نسبتاً خوبی که کرده بود از بازی بیرون رفت تا علی دشتی که در بازی‌های تدارکاتی خوب عمل کرده بود برای افزایش ضریب تهاجمی استقلال به میدان بیاید؛ در تعویض آخر هم استراماچونی مرتضی تبریزی که چندان در بازی دیده نمی‌شد را از زمین خارج کرد و قائدی تکنیکی و ریزنقش را به میدان آورد تا از سرعت و تکنیک او در جناح چپ استفاده کند و با انجام این سه تعویض می‌توان گفت روند حرکتی استقلال بهتر هم شد. اما در سوی مقابل اولین تعویض ماشین‌سازی در دقیقه ۶۰ انجام شد که خطیبی در تصمیمی درست فردین عابدینی را که ضعیف بازی می‌کرد از زمین بیرون کشید تا سهراب‌نژاد جایگزین او شود و سپس در تعویض دوم نیز آل‌کثیر که از تیم لیگ دویی داماش آمده را بیرون کشید و زارعی را جایگزین او کرد که از قضا همین بازیکن زننده گل تیمش شد و سپس در آخرین تغییر میلاد نوری در دقیقه ۸۹ و برای کشتن زمان به بازی آمد تا در مجموع تعویض‌های هر دو مربی به بهتر شدن کار تیمشان منجر شود.
ارسال نظرات