یادداشت دانشجویی |
آیا دولت، هویت انسانی زن را به رسمیت شناخته است؟
دولت براساس اصل ۲۱ قانون اساسی باید حقوق زنان را براساس موازین اسلامی، رعایت کند؛ اما سیاست گذاری‌های دولتی نشان می‌دهد هنوز هویت انسانی زن به رسمیت شناخته نشده است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- شهره محمودآبادی؛ * اولین گام برای حل مشکلاتی که بانوان جامعه با آن مواجه اند، شناخت درست مسئله از جهات مختلف است. عموم زنان جامعه مسائلی را خواستارند که در اولویت قرار نداشته و برنامه ریزی دقیقی هم در این رابطه صورت نمی‌گیرد.
دراصل ۲۱ قانون اساسی دولت موظف است تا حقوق زنان را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی، شرایط و زمینه مساعد، جهت رشد شخصیت و احقاق حقوق مادی و معنوی زنان فراهم کند.
اما برنامه ریزی‌ها و سیاست گذاری ها، مغایرت بسیاری با این موضوع دارد و متاسفانه هنوز هویت انسانی زنان به رسمیت شناخته نشده و جایگاه آنان با آسیب‌های جدی رو به رو است.
این در صورتی است که توجه به پاسداری از هویت انسانی زنان مسلمان و ارتقای شخصیت و جایگاه آنان در خانواده و اجتماع امری مهم تلقی می‌شود.
انسان‌ها در سه بعد فردی، خانوادگی و اجتماعی می‌توانند رشد کنند و این سه ویژگی از هم گسسته نیست. در این بین، زنان که رکن اصلی مدیریت خانواده به شمار می‌آیند، از نقشی اساسی برخوردارند؛ چرا که محیط اجتماعی به شدت وابسته به سبک زندگی خانواده هاست و در نتیجه هر قانون و سیاستی که اخذ می‌شود، باید به این مهم توجه داشته باشد. متاسفانه برخی از نمایندگان و یا مسئولان کشور، یا به این نکته توجهی ندارند یا مجبور به اطاعت از قوانین بین المللی هستند که این خود جای تامل دارد.
پس باید رویکردی جامع در نظر گرفته شده و با توجه به اهمیت موضوع، همه ابعاد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بررسی شود.
با این همه، متولیان و مسئولین در این حوزه، رویکردی متفاوت و غیر منسجم داشته اند؛ تا انجایی که اخیرا هم شاهد یک سری از اتفاقات بوده ایم.
در طی چند سال اخیر یکی از مطالبات زنان، ورود به ورزشگاه‌ها و تماشای فوتبال آقایان بوده است. این مطالبه را می‌توان به حساب علاقه برخی بانوان به این ورزش و تماشای آن گذاشت؛ اما توجه به این نکته هم خالی از لطف نیست که چرا با وجود علاقه به ورزش فوتبال، تیم زنان غالباً بدون حضور تماشاچی برگزار می‌شود و هیچ یک از زنان جامعه تمایلی به حضور در این ورزشگاه‌ها ندارند؟
با این همه، نمی‌توان خواسته زنان را مبنی بر حضور در ورزشگاه‌ها نادیده گرفت و ان را انکار کرد. بلکه باید سازوکار و برنامه ریزی مناسبی در جهت تحقق آن صورت گیرد.
در عقاید و ارزش‌های اسلامی ما، به هیچ عنوان حضور اجتماعی زنان منع نشده است و حساسیت قضیه، صرفا به دلیل حفظ حیا و عفت عمومی جامعه است. این موضوع، با رعایت هنجار‌ها و قوانین پوشش و حدود تعیین شده، می‌تواند عملی شود.
اسلام مخالفتی با حضور فعال زنان در اجتماع ندارد. اما حضور در هر صحنه‌ای نیز ملزم به رعایت نکاتی می‌باشد. اگر اسلام مخالف این امر بود، دیگر نیازی به قوانین اینچنینی وجود نداشت. پس این موضوع دال بر این است که اسلام و جامعه‌ی اسلامی مانع حضور اجتماعی زنان نیست. با تمام این صحبت ها،ای کاش بانوان عزیز کشورم به فکر مسائل مهم تری می‌بودند و حضور اجتماعی خود را در قالب فعالیت‌هایی مفید‌تر تعریف می‌کردند.
مهم‌ترین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، شرایط و جو حاکم در ورزشگاه است. چرا که این حضور با امنیت و آرامش خاطر زنان مغایرت داشته و درخور شخصیت، شان و منزلت بانوان نیست.
با وجود حمایتی که برخی از مسئولین در این زمینه دارند، باید پرسید که به چه علت در طی این چند سال، شرایطی مناسب ایجاد نکرده اند تا کمتر این موضوع حاشیه ساز شود؟ گویی بعضی از موضوعات بیش از انچه اهمیت دارند، مشکل ساز هستند.
در آخر باید گفت که چرا برای مسائل مهم تری از جمله اشتغال بانوان و ایجاد محیط کار مناسب برای آنان تصمیمات لازم گرفته نمی‌شود؟ و یا چرا جهت رفع مشکلات زنان بی سرپرست یا سرپرست خانوار، اقدامات لازم صورت نمی‌گیرد؟ چرا موضوعات مربوط به بیمه و مرخصی‌های زایمان برای زنان تسهیل نمی‌شود؟ و چندین چرای مهم‌تر از حضور در ورزشگاه.
مسئله ورود زنان به ورزشگاه مطالبه‌ی برخی از بانوان است. نه اکثریت؛ البته باید به خواسته آنان توجه شود و ساز و کار مناسب فراهم آید.
طبق اصل ۲۱ قانون اساسی: دولت و مسئولین موظف هستند تمام شرایط مناسب و مساعد برای حضور بانوان در ورزشگاه را ایجاد کنند تا هم اجازه سو استفاده سیاسی و انتخاباتی به جریان خاصی داده نشود و همچنین آسیبی متوجه جایگاه و منزلت زنان نباشد. در غیر این صورت گامی در جهت احقاق حقوق مادی و معنوی زنان برنداشته و هویت انسانی زنان را تحت الشعاع قرار می‌دهند و در صورت بروز مشکل باید پاسخگو باشند.
شهره محمودآبادی، مسئول خواهران و دبیر کارگروه زن و خانواده جامعه اسلامی دانشگاه بوعلی سینای همدان
دراصل ۲۱ قانون اساسی دولت موظف است تا حقوق زنان را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی، شرایط و زمینه مساعد، جهت رشد شخصیت و احقاق حقوق مادی و معنوی زنان فراهم کند.
اما برنامه ریزی‌ها و سیاست گذاری ها، مغایرت بسیاری با این موضوع دارد و متاسفانه هنوز هویت انسانی زنان به رسمیت شناخته نشده و جایگاه آنان با آسیب‌های جدی رو به رو است.
این در صورتی است که توجه به پاسداری از هویت انسانی زنان مسلمان و ارتقای شخصیت و جایگاه آنان در خانواده و اجتماع امری مهم تلقی می‌شود.
انسان‌ها در سه بعد فردی، خانوادگی و اجتماعی می‌توانند رشد کنند و این سه ویژگی از هم گسسته نیست. در این بین، زنان که رکن اصلی مدیریت خانواده به شمار می‌آیند، از نقشی اساسی برخوردارند؛ چرا که محیط اجتماعی به شدت وابسته به سبک زندگی خانواده هاست و در نتیجه هر قانون و سیاستی که اخذ می‌شود، باید به این مهم توجه داشته باشد. متاسفانه برخی از نمایندگان و یا مسئولان کشور، یا به این نکته توجهی ندارند یا مجبور به اطاعت از قوانین بین المللی هستند که این خود جای تامل دارد.
پس باید رویکردی جامع در نظر گرفته شده و با توجه به اهمیت موضوع، همه ابعاد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بررسی شود.
با این همه، متولیان و مسئولین در این حوزه، رویکردی متفاوت و غیر منسجم داشته اند؛ تا انجایی که اخیرا هم شاهد یک سری از اتفاقات بوده ایم.
در طی چند سال اخیر یکی از مطالبات زنان، ورود به ورزشگاه‌ها و تماشای فوتبال آقایان بوده است. این مطالبه را می‌توان به حساب علاقه برخی بانوان به این ورزش و تماشای آن گذاشت؛ اما توجه به این نکته هم خالی از لطف نیست که چرا با وجود علاقه به ورزش فوتبال، تیم زنان غالباً بدون حضور تماشاچی برگزار می‌شود و هیچ یک از زنان جامعه تمایلی به حضور در این ورزشگاه‌ها ندارند؟
با این همه، نمی‌توان خواسته زنان را مبنی بر حضور در ورزشگاه‌ها نادیده گرفت و ان را انکار کرد. بلکه باید سازوکار و برنامه ریزی مناسبی در جهت تحقق آن صورت گیرد.
در عقاید و ارزش‌های اسلامی ما، به هیچ عنوان حضور اجتماعی زنان منع نشده است و حساسیت قضیه، صرفا به دلیل حفظ حیا و عفت عمومی جامعه است. این موضوع، با رعایت هنجار‌ها و قوانین پوشش و حدود تعیین شده، می‌تواند عملی شود.
اسلام مخالفتی با حضور فعال زنان در اجتماع ندارد. اما حضور در هر صحنه‌ای نیز ملزم به رعایت نکاتی می‌باشد. اگر اسلام مخالف این امر بود، دیگر نیازی به قوانین اینچنینی وجود نداشت. پس این موضوع دال بر این است که اسلام و جامعه‌ی اسلامی مانع حضور اجتماعی زنان نیست. با تمام این صحبت ها،ای کاش بانوان عزیز کشورم به فکر مسائل مهم تری می‌بودند و حضور اجتماعی خود را در قالب فعالیت‌هایی مفید‌تر تعریف می‌کردند.
مهم‌ترین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، شرایط و جو حاکم در ورزشگاه است. چرا که این حضور با امنیت و آرامش خاطر زنان مغایرت داشته و درخور شخصیت، شان و منزلت بانوان نیست.
با وجود حمایتی که برخی از مسئولین در این زمینه دارند، باید پرسید که به چه علت در طی این چند سال، شرایطی مناسب ایجاد نکرده اند تا کمتر این موضوع حاشیه ساز شود؟ گویی بعضی از موضوعات بیش از انچه اهمیت دارند، مشکل ساز هستند.
در آخر باید گفت که چرا برای مسائل مهم تری از جمله اشتغال بانوان و ایجاد محیط کار مناسب برای آنان تصمیمات لازم گرفته نمی‌شود؟ و یا چرا جهت رفع مشکلات زنان بی سرپرست یا سرپرست خانوار، اقدامات لازم صورت نمی‌گیرد؟ چرا موضوعات مربوط به بیمه و مرخصی‌های زایمان برای زنان تسهیل نمی‌شود؟ و چندین چرای مهم‌تر از حضور در ورزشگاه.
مسئله ورود زنان به ورزشگاه مطالبه‌ی برخی از بانوان است. نه اکثریت؛ البته باید به خواسته آنان توجه شود و ساز و کار مناسب فراهم آید.
طبق اصل ۲۱ قانون اساسی: دولت و مسئولین موظف هستند تمام شرایط مناسب و مساعد برای حضور بانوان در ورزشگاه را ایجاد کنند تا هم اجازه سو استفاده سیاسی و انتخاباتی به جریان خاصی داده نشود و همچنین آسیبی متوجه جایگاه و منزلت زنان نباشد. در غیر این صورت گامی در جهت احقاق حقوق مادی و معنوی زنان برنداشته و هویت انسانی زنان را تحت الشعاع قرار می‌دهند و در صورت بروز مشکل باید پاسخگو باشند.
شهره محمودآبادی، مسئول خواهران و دبیر کارگروه زن و خانواده جامعه اسلامی دانشگاه بوعلی سینای همدان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.