موج اعزام‌های اربعین به دانشجویان خراسان شمالی رسید / ۵۰۰ دانشجو راهی شدند + تصاویر

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین اکبری؛ دهه اول محرم که تمام می‌شود یک دغدغه اساسی در ذهن‌ها ایجاد می‌شود. سئوالی مهم و نگران کننده؛ آیا من در سفر اربعین شرکت می‌کنم؟ سئوالی که همه به دنبال جواب آن هستند. به دنبال اجرای آن و رسیدن به مقصد. اما شب گذشته پاسخ این سئوال برای دانشجویان خراسان شمالی عیان شد.

شب گذشته بنا بود دانشجویان دانشگاه‌های بجنورد، فرهنگیان، پیام نور و علوم پزشکی به سمت عراق اعزام شوند. دانشجویان دانشگاه آزاد نیز شب قبلش راهی شده بودند.

به دانشگاه بجنورد رفتیم. جایی که بنا بود دانشجویان فرهنگیان و بجنورد به صورت متحد راهی شوند. مراسم بدرقه‌ای نیز برگزار می‌شود. به دانشگاه که می‌رسیم مشاهده می‌شود دانشجویان ابتدا بر سر مزار شهدا می‌روند. ما نیز رفته و فاتحه‌ای قرائت می‌کنیم.

امام جمعه بجنورد میهمان ویژه برنامه بود. ایشان سخنرانی خود را آغاز کرد و چند کلامی را در باب اهمیت اربعین گفت. کم کم چراغ‌ها خاموش می‌شد و بنا بود روضه و مداحی‌ای خوانده شود. پس از آغاز هیئت به دو دسته تقسیم شد. مشخص بود چه دسته‌ای هستند. از چهره‌ها مشخص بود چه عده‌ای عازم و چه افرادی جامانده اند. ناله‌هایی که خبر از دور بودن از سیل جمعیت پیاده رو می‌داد.

کمی آن طرف‌تر عده‌ای که عازم بودند نیز اشک می‌ریختند. اشکی از جنس شوق و تشکر. آن‌ها مزد عزاداری خود را گرفته بودند و اینک آماده حرکت بودند. پس از پایان جلسه با یکی از همین دانشجویان اعزامی صحبت کردیم. سفر اولی بود و بسیار خوشحال. گفتیم به نظرت چرا طلبیده شده ای؟ اندکی ایست کرد و سپس با چفیه مشکی خود اشک گوشه چشمش را پاک کرد و گفت: نمی‌دانم چرا من لایق شده ام. بیش از این که به فکر خودم باشم بسیار ناراحتم که چرا دوستانم جامانده اند. اندوهگین می‌شوم.

به دانشجویی جامانده نیز رجوع کردیم. غم از چهره اش می‌بارید. نخواستیم اذیتش کنیم. می‌دانستیم هرچه بپرسیم صرفا جانش را بیشتر آتش می‌زنیم. زیاد گفتگو را باز نکردیم و به همین دلیل اندکی دلداری اش دادیم و دورتر شدیم.

کم کم دانشجویان به سمت شهدای گمنام حرکت کردند. بنا بود اذنی بگیرند و وداعی کنند. سپس بازار آغوش گرفتن‌ها و التماس دعا گفتن‌ها داغ می‌شود. مادران و پدران از فرزندشان؛ دوستان از یکدیگر.

یک نکته طنز ماجرا نیز جعبه‌های گوجه فرنگی‌ای بود؛ گوجه‌هایی که بار اتوبوس‌ها شد. گفتیم می‌خواهید به ملت املت دهید؟ رئیس کاروان خندید و گفت: زائرین امام را املت هم بدهیم اخم نمی‌کنند.