به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، درحالی که به تازگی کادر فنی تیم تغییر کرده بود، میزبانی بازی اول از این تیم گرفته شده بود، تا 24 ساعت قبل از بازی هنوز مشخص نبود که اساساً در لیگ قهرمانان حاضر می شود یا نه، پرواز تیم با چند ساعت تاخیر و جنگ اعصاب انجام شد، سه بازیکن اصلی را به خاطر مصدومیت در اختیار نداشت و از همه بدتر، استقلال در طول هفته گذشته از تمرین در یک زمین مناسب محروم بود.
اما هیچ کدام از این حاشیه های ریز و درشت، آبی ها را متوقف نکرد. در واقع استقلال با یک مجموعه منسجم، باغیرت و یکدل همه این مشکلات و موانع را بی اثر کرد. یک تیم که از واکنش های بازیکنان ذخیره و خوشحالی از ته دل نیمکت نشین هایش می شود فهمید چه حس خوبی در رختکن این تیم جریان دارد. انگار این بی تدبیری ها و کمبودها به جای اینکه به تیم لطمه بزند، تبدیل به موتور محرکی شده که استقلال در هر بازی، برای برد و برای موفقیت بیشتر تشنه تر و حریص تر شود.
حالا استقلال در 4 روز سرنوشت ساز در لیگ قهرمانان آسیا، نمره ای بالاتر از 20 گرفته. 8 گل در بیرون خانه، دو پیروزی بی گفت و گو و نمایشی به یادماندنی در دوحه. فراتر از صعود به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، این یک شروع ایده آل برای فرهاد مجیدی بود که ریسک بزرگی کرد و جانشین استراماچونی محبوب شد. ناکامی فرهاد در همین گام اول، می توانست آینده او را دستخوش مخاطره کند اما او همان بردهای پرگلی که استراماچونی در استقلال باب کرده بود را با شدت و قدرت ادامه داد.
1
شنبه شب، فرهاد مجیدی برد مقابل الکویت را به کودکی از سیستان و بلوچستان تقدیم کرد که منطقه اش این روزها درگیر یک سیل مخرب شده. فرهاد نوشته بود: «این پسر به نمایندگی از تمام استقلالی‌های عالم رییس ماست. ما به او پاسخگوییم و برایش می‌جنگیم»
امروز استقلال برای میلیون ها رئیس گمنام اما عاشقش در گوشه گوشه ایران جنگید. برای آن هایی که با این تیم زندگی می کنند، رنگ آبی را بی مزد و منت دوست می دارند و با هر برد استقلال هرچه غم دارند لااقل برای چند ساعتی به باد فراموشی می سپارند. این مجموعه استقلال که اینطور در خانه به الریان می تازد، برای همین هواداران می جنگد. این صعود تقدیم به تک تک رئیس های واقعی استقلال.
علی مغانی
ارسال نظرات