نباید یکبار برای همیشه به فکر چاره‌ای برای خلاصی سیستان و بلوچستان از دامن مصیبت‌ها بود؟

به گزاش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دو سه هفته‌ای از سیل بلوچستان گذشته و تقریبا آب فروکش کرده، اما خبری از کمک‌های مالی که قولش را داده اند، نشده است. زمین‌های کشاورزی و محصولاتشان از بین رفته، دام و طیور زیادی تلف شده و بچه‌ها از درس ومدرسه جا مانده اند. مسئولان باید به جوش و خروش بیفتند و این را وظیفه شرعی خود بدانند که در بین مردم رفته و مشکلاتشان را جویا بشوند نه اینکه در انتظار درخواست کمک آن‌ها باشند.

مسئول باید مثل پدر و مادر باشد. شاید کودکی متوجه ضعف‌ها و نداشته‌های خودش نباشد، اما والدین آن را درک می‌کنند و برای حل مشکلات او به فکر چاره می‌افتند. مردم نجیب استان سیستان و بلوچستان شاید خودشان مطالبه‌ای برای پایان درد‌های همیشگی شان نداشته باشند، اما مسئولین که با دید بزرگتری به مسئله نگاه می‌کنند باید همت کنند و آستین برای بهبود شرایط استان بالا بزنند. نمی‌شود کلنگ بزنی و خوبینانه اش این باشد بعد از یک سال سراغ جایی که کلنگ زده‌ای بگردی.

شمسیه شیرخان زهی، بخشدار چابهار در گفتگو با خبرنگار دانشجو در خصوص آخرین وضعیت و شرایط مردم در مناطق جنوبی استان سیستان و بلوچستان گفت: در روستای اورکی زمین‌های کشاورزی کاملا نابود شده و شکاف برداشته است. هرکس که این صحنه را می‌بیند برایش عجیب است که چگونه ممکن است که زمین به این صورت دهن باز کند. این نشان از شدت سیلاب دارد که با توان هرچه تمام‌تر زمین را شکسته و چاله‌های بزرگی را ایجاد کرده است. چیزی شبیه زلزله. تنها راهی که برای جلوگیری از گسترش این پدیده به ذهنم می‌رسد ایجاد سیل بنددر بالادست است که جلوی سرعت فشار آب رودخانه‌ها را بگیرد.

شیرخان زهی افزود: با توجه به تحقیقاتی که انجام دادیم این چاله هاهی ایجاد شده را یا باید پر کنیم که بیشتر از این بزرگ‌تر نشود. یا راه بعدی این است که در بالادست سیل بند ببندیم که مردم بومی با توجه به تجربیاتی که در این زمینه دارند موافق ایجاد سیل بند هستند.

این مقام مسئول در ادامه گفت: برای بهبود اوضاع در این جا نیاز به سرمایه کلان یا خزانه ملی است، چون ضعف‌ها و کاستی‌ها زیاد است. برای این خرج کلان ابتدا باید کارشناسان در حوزه‌های مختلف منطقه را بررسی کنند و با علمی که دارند زیرساخت‌های این استان را بر طبق اصول طراحی کنند.

وی تاکید کرد: سیلی که با یک آمدن کل زمین‌های کشاورزی و منازل و مدارس را نابود می‌کند باید به طور جدی برایش برنامه ریزی کرد. این تهدید است که ما هرچه سریع‌تر باید جلوی آن را بگیریم.

 

شیرخان زهی در خصوص بهداشت پایین منطقه گفت: یکی از عمده‌ترین مشکلات ما بهداشت است. تمام روستا‌ها از آب سدی که تصفیه نشده است استفاده می‌کنند و به خاطر جلوگیری از این کار ما موظف هستیم که به طور سقایی به مردم آب رسانی کنیم. آبی که یک جا جمع می‌شود طبیعتا الودگی‌هایی هم دارد. اما مردم مجبور هستند که از یک آب هم برای نوشیدن هم برای نظافت و هم برای شستن لباس‌ها و وسایلشان استفاده کنند؛ که ما از آن‌ها خواسته ایم که در از هوتک استفاده نکنند.

بخشدار چابهار ادامه داد: هر شب آمار تلفات دام در روستا‌ها بیشتر می‌شود. این مسائل از معضلات اصلی ما هستند که نیاز به کمک هر چه بیشتر مسئولین و کارشناسان داریم.

وی افزود: در زمینه عمرانی نیاز به مهندسین کارآزموده داریم. ما برای تاسیس پل و جاده احتیاج به کمک داریم. بچه‌های جهادی که در حوزه نقشه کشی درس می‌خوانند با طراحی پل و اشکال هندسی مختلف می‌توانند کمکی بر درد‌های مردم استان باشند. ما برای رفاه بچه‌ها در فکر ایجاد پارک هستیم. یا برای بالا بردن سطح بهداشت درصدد ساخت سرویس بهداشتی‌های عمومی؛ که در ریز و کلان مسائل نیاز به مهندسین و کارشناسان این حوزه داریم.

شیرخان زهی تصریح کرد: صد کیلومتر آسفالت فقط در بخش چابهار تخریب شد یا پلی که در نقطه‌ای دیگر از استان نابود شد نیاز به بودجه دولتی دارد، اما جزئیات را با خیرین در میان گذاشتیم و آنان قول تهیه بودجه را داده اند. در خیلی از روستا‌ها مدارس دبیرستان وجود ندارد و دانش آموزان مجبورند که به روستای مرکزی برای تحصیل بروند. بعد از سیل راه ارتباطی بعضی روستا‌ها به بیرون از بین رفت و پر از آب شد، اما بعضی از خیرین برای کمک به دانش آموزان که از درس خود جانمانند قول ساخت پل‌های کوچک برای جا به جایی روستائیان از داخل به خارج روستا را داده اند.

بخشدار چابهار افزود: زمانی که باران می‌بارد بچه‌ها برای چند هفته از درس باز می‌مانند، اما ساخت این پل‌ها کمک می‌کند حداقل دانش آموزان از درس جانمانند.

وی در ادامه گفت: در سیل فروردین ۹۸ در بخش جنوبی استان و اطراف چابهار ما خسارات و تلفات به آن صورتی نداشتیم. مثلا فقط بعضی از کشاورزان زمین‌های کشاورزی شان زیر آب رفت یا دام و طیور کمتری تلف شد. در فروردین عمده مشکل ما در بخش زمین‌های کشاورزی بود، اما الان نه. ارگان‌های مختلف قول‌هایی داده اند. نوبخت معاون رئیس جمهور قول ساخت چند هزار واحد مسکونی را تجمیعا در استان داده یا وزیر آموزش پرورش با لطف دو نیکوکار قول ساخت چند مدرسه را داده است. درحال حاضر قرار شده بچه‌ها در کانکس درس بخوانند تا شرایط برای انتقالشان به مدرسه فراهم بشود.

 

شیرخان زهی افزود: اولین جایی که زیر آب رفت درمانگاه روستای اورکی بود که من این نکته را به وزیر بهداشت تذکر دادم که ما در روستا‌های اطراف اورکی جز همین درمانگاه جایی برای زایمان نداتشیم که آن هم صدمه دید. از همان روز ابتدای شروع سیل ما دغدغه زنان باردار را داشتیم و توانستیم به آن‌ها کمک کنیم تا نوزادشان را سالم به دنیا بیاورند.

این مقام مسئول خاطر نشان کرد: از سرتاسر کشور نیرو‌های جهادی سنگ تمام گذاشتند. همدلی در اینجا موج می‌زند. خصوصا از استان تهران که بیشترین تعداد جهادی‌ها را داشت. این سیل به همراه خود باران مهربانی ایرانی را برای استان ما به ارمغان آورد. بعضی‌ها با تحمل سخت‌ترین شرایط خودشان را به اینجا رسانده اند و حتی با توجه به مدارک علمی بالایی که داشتند برای خدمت به همنوعان خودش کارگری کرده که نشان از محبت و یکدلی دارد. می‌توان گفت: بیشتترین کمک‌هایی که به ما شد از جانب نیرو‌های مردمی بوده است.

وی گفت: ما از خیرین درخواست داریم که در حال حاضر وسایل گرمایشی و لوازم خانگی برای مردم ارسال کنند، زیرا بسیاری از مردم با جریان آب تمام آنچه را که داشتند از دست داده اند. با توجه به بهداشت پایین آب ما درخواست مخزن آب داشتیم که تا الان مبلغی جمع شده که کافی نیست. عملا هنوز فعالیتی برای ساخت و ساز شروع نکردیم فقط خیرین قول مساعدت مالی را داده اند.

شیرخان زهی در پایان گفت: مردم سیستان و بلوچستان به سخت زندگی کردن عادت کرده اند. به صبر زیاد و قناعت بی جا، سکوت، مطالبه نکردن، حرف نزدن و تحمل سختی‌ها عادت کرده اند و این باعث ضعف مردم این منطقه شده است. اما با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری و حضور مسئولین در روز اول سیل در نواحی سیل زده امیدواریم مثل گلستان روند کمک‌های دولتی نزدیک به یک سال زمان نبرد.

با وجود سیل پیش آمده چه در ابتدا و چه در پایان سال جاری، امیدواریم تمام ارگان‌هایی که به نحوی به مسائل و مصائب سیستان و بلوچستان مربوط اند پای کار بیایند و این شروعی باشد برای پایان این مشکلات همیشگی. نباید یکبار برای همیشه فکری برای خلاصی مردم از این خطرات پیوسته کرد؟