گزارش|
گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو_سیدمجید مهردانا، یکی از تلخ‌ترین مباحث سال‌های اخیر در باشگاه استقلال نبود مدیریت قاطع، عامل، کارآمد و مفید برای این مجموعه بوده است. طبق آماری که برخی رسانه‌ها از وضعیت این باشگاه در سال‌های حضور مسعود سلطانی فر در رأس وزارت ورزش ارائه کرده اند این باشگاه طی ۴ سال گذشته، سال‌های عجیب و غریبی را سپری کرده و هنوز هم نتوانسته آنطور که باید و شاید انتظارات هواداران خود را برآورده کند. باشگاهی که طی این مدت تنها یکبار در جام حذفی قهرمان شده و همواره هوادارنش را با وجود خرید‌های میلیاردی و بازیکنان شاخص در حسرت لذت کسب جام قهرمانی لیگ برتر گذاشته است.
با مروری بر اظهارات کارشناسان حوزه مدیریت و البته حوزه فنی طی این سال‌ها همواره مشخص شده که این مجموعه به دلیل نداشتن اصول راهبردی صحیح در مباحث اصلی مانند انتخاب و حفظ کادر فنی، انتخاب و حفظ نیرو‌های بالقوه در کادر بازیکنان و از همه بدتر نداشتن تفکر اقتصادی صحیح، در استخدام و یا پرداخت به موقع حق و حقوق بازیکنان و مربیان این تیم هرگز نتوانسته حتی نیمی از یک فصل را بدون دغدغه و مشکل سپری کند.
وزیر ورزش که در این سال‌ها همواره دوستان گرمابه و گلستانش را برای ریاست و مدیریت بر باشگاه استقلال راهی اتاق مدیران این مجموعه کرده همچنان در استقرار یک گروه کارا و مفید برای این مجموعه ناکام بوده است. از همان فصل شانزدهم تا امروز ماشین استقلال اغلب به جای چهارچرخ با سه یا بعضا دو چرخ در جاده لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا حرکت کرده که کسب توفیقات اخیر مانند کسب یک جام حذفی و سهمیه‌های آسیایی و نایب قهرمانی لیگ برتر هم جزو شاهکار‌های این ماشین پر از ایراد به حساب می‌آیند!
حضور مدیرانی مانند اسماعیل خلیل زاده، سید رضا افتخاری، امیرحسین فتحی و یا احمد سعادتمند در رأس این باشگاه یکی از موارد مهم در ناکامی‌های این مجموعه و برپا شدن اعتراض‌های سریالی هواداران این باشگاه مقابل مجلس، باشگاه و وزارت ورزش بوده است. هر بار که استقلال درصدد برخاستن از خاکستر برآمده و همت و قصد کسب قهرمانی در بالا و پایین باشگاه حس شده، یکی از ارکان اصلی اش مانند بخش مالی یا مهره‌های مدیریتی با بخش‌های دیگر سرناسازگاری گذاشته و در نهایت منجر به جدایی وینفرد شفر و یا آندره آ استراماچونی و حتی از دست رفتن مهره‌های تأثیرگذار تیم شده است. وقتی تیم داشته با فرهاد مجیدی روی نوار برد و موفقیت حرکت می‌کرده مدیرعامل باشگاه بی دلیل راهی ایتالیا شده و خصومتی شدید را بین کادر مدیریتی و فنی ایجاد کرده که در نهایت به اتفاقات ناراحت کننده برای استقلال و در نهایت هوادارانش منتج شده است.
قطعا هواداران استقلال تا سالیان سال حضور عبدالرضا موسوی در هیأت مدیره باشگاه شان را از یاد نمی‌برند که ۱۰ میلیارد تومان به استقلال وام داد و دست نوشته گرفت که اگر از موعد تعیین شده برای بازپرداخت پولش بگذرد بابت هر روز ۴۰ میلیون تومان جریمه دیرکرد دریافت کند! اتفاقی غیرمعمول و تعجب آور که از مبنی غلط بود. چرا که طبق قانون تجارت هیچ یک از اعضای هیأت مدیره نمی‌تواند به شرکتی که در آن عضویت دارد وام بدهد.
از این دست اتفاقات کم نبوده است. اختلافات بین اسماعیل خلیل زاده با امیرحسین فتحی، اسماعیل خلیل زاده با احمد سعادتمند که سه ماه تمام حکم مدیرعاملی اش را امضا نمی‌کرد. فردی که در دوران اول حضور سعادتمند در رأس هیأت مدیره باشگاه استقلال اینقدر با سعادتمند مخالفت کرد که سعادتمند از سمتش استعفا داد. همین حالا هم خلیل زاده هنوز حکم مدیرعاملی احمد مددی را امضا نزده تا مشخصا از مخالفتش با مدیریت این فرد در باشگاهی که خودش رییس هیات مدیره اش است را عنوان کند.
در چنین فضایی چطور می‌توان پذیرفت نشستن احمد مددی روی صندلی مدیریت باشگاه استقلال حکم رسیدن کشتی استقلال به ساحل آرامش را داشته باشد؟ مدیریتی که هیچ یک از اعضای هیات مدیره اش اختیار تام را به او نداده اند هم شد مدیرعاملی؟ مدیرانی که صراحتا در روز‌های اخیر عنوان می‌کنند مشکلی با مددی ندارند، ولی در پاره‌ای مسایل مخالف نظراتش هستند را می‌توان یک هیات مدیره منسجم برای باشگاه استقلال تصور کرد؟
وزیر ورزش که در همه این سال‌ها علاوه بر نمایندگان خانه ملت، تمایلی به پاسخگویی به اصحاب رسانه را هم ندارد و هر زمان دلش بخواهد، در حدی که دوست داشته باشد، بسته به موضوعی که حس کند می‌تواند درباره اش حرف بزند، حرف می‌زند، یک بار برای همیشه توضیحی درباره چرایی این مهم صحبت کند که چطور و با چه منطقی طی این سال‌ها اعضای هیأت مدیره باشگاه استقلال را انتخاب کرده است. با چه منطقی مهدی شریفی نیک نفس مدیری که یکی از متهمان فراری فساد کلان اقتصادی بود را به عضویت هیات مدیره باشگاه استقلال منصوب کرد. در حالی که همین فرد توانسته بود از کشور فرار کرده و راهی امارات شود؟
همچنان سئوال مهمی که نه تنها ذهن هواداران استقلال، بلکه بسیاری از سیاسیون را به خود مشغول کرده این است؛ "چرا چنین وزیری استیضاح نمی‌شود؟
با مروری بر اظهارات کارشناسان حوزه مدیریت و البته حوزه فنی طی این سال‌ها همواره مشخص شده که این مجموعه به دلیل نداشتن اصول راهبردی صحیح در مباحث اصلی مانند انتخاب و حفظ کادر فنی، انتخاب و حفظ نیرو‌های بالقوه در کادر بازیکنان و از همه بدتر نداشتن تفکر اقتصادی صحیح، در استخدام و یا پرداخت به موقع حق و حقوق بازیکنان و مربیان این تیم هرگز نتوانسته حتی نیمی از یک فصل را بدون دغدغه و مشکل سپری کند.
وزیر ورزش که در این سال‌ها همواره دوستان گرمابه و گلستانش را برای ریاست و مدیریت بر باشگاه استقلال راهی اتاق مدیران این مجموعه کرده همچنان در استقرار یک گروه کارا و مفید برای این مجموعه ناکام بوده است. از همان فصل شانزدهم تا امروز ماشین استقلال اغلب به جای چهارچرخ با سه یا بعضا دو چرخ در جاده لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا حرکت کرده که کسب توفیقات اخیر مانند کسب یک جام حذفی و سهمیه‌های آسیایی و نایب قهرمانی لیگ برتر هم جزو شاهکار‌های این ماشین پر از ایراد به حساب می‌آیند!
حضور مدیرانی مانند اسماعیل خلیل زاده، سید رضا افتخاری، امیرحسین فتحی و یا احمد سعادتمند در رأس این باشگاه یکی از موارد مهم در ناکامی‌های این مجموعه و برپا شدن اعتراض‌های سریالی هواداران این باشگاه مقابل مجلس، باشگاه و وزارت ورزش بوده است. هر بار که استقلال درصدد برخاستن از خاکستر برآمده و همت و قصد کسب قهرمانی در بالا و پایین باشگاه حس شده، یکی از ارکان اصلی اش مانند بخش مالی یا مهره‌های مدیریتی با بخش‌های دیگر سرناسازگاری گذاشته و در نهایت منجر به جدایی وینفرد شفر و یا آندره آ استراماچونی و حتی از دست رفتن مهره‌های تأثیرگذار تیم شده است. وقتی تیم داشته با فرهاد مجیدی روی نوار برد و موفقیت حرکت می‌کرده مدیرعامل باشگاه بی دلیل راهی ایتالیا شده و خصومتی شدید را بین کادر مدیریتی و فنی ایجاد کرده که در نهایت به اتفاقات ناراحت کننده برای استقلال و در نهایت هوادارانش منتج شده است.
قطعا هواداران استقلال تا سالیان سال حضور عبدالرضا موسوی در هیأت مدیره باشگاه شان را از یاد نمی‌برند که ۱۰ میلیارد تومان به استقلال وام داد و دست نوشته گرفت که اگر از موعد تعیین شده برای بازپرداخت پولش بگذرد بابت هر روز ۴۰ میلیون تومان جریمه دیرکرد دریافت کند! اتفاقی غیرمعمول و تعجب آور که از مبنی غلط بود. چرا که طبق قانون تجارت هیچ یک از اعضای هیأت مدیره نمی‌تواند به شرکتی که در آن عضویت دارد وام بدهد.
از این دست اتفاقات کم نبوده است. اختلافات بین اسماعیل خلیل زاده با امیرحسین فتحی، اسماعیل خلیل زاده با احمد سعادتمند که سه ماه تمام حکم مدیرعاملی اش را امضا نمی‌کرد. فردی که در دوران اول حضور سعادتمند در رأس هیأت مدیره باشگاه استقلال اینقدر با سعادتمند مخالفت کرد که سعادتمند از سمتش استعفا داد. همین حالا هم خلیل زاده هنوز حکم مدیرعاملی احمد مددی را امضا نزده تا مشخصا از مخالفتش با مدیریت این فرد در باشگاهی که خودش رییس هیات مدیره اش است را عنوان کند.
در چنین فضایی چطور می‌توان پذیرفت نشستن احمد مددی روی صندلی مدیریت باشگاه استقلال حکم رسیدن کشتی استقلال به ساحل آرامش را داشته باشد؟ مدیریتی که هیچ یک از اعضای هیات مدیره اش اختیار تام را به او نداده اند هم شد مدیرعاملی؟ مدیرانی که صراحتا در روز‌های اخیر عنوان می‌کنند مشکلی با مددی ندارند، ولی در پاره‌ای مسایل مخالف نظراتش هستند را می‌توان یک هیات مدیره منسجم برای باشگاه استقلال تصور کرد؟
وزیر ورزش که در همه این سال‌ها علاوه بر نمایندگان خانه ملت، تمایلی به پاسخگویی به اصحاب رسانه را هم ندارد و هر زمان دلش بخواهد، در حدی که دوست داشته باشد، بسته به موضوعی که حس کند می‌تواند درباره اش حرف بزند، حرف می‌زند، یک بار برای همیشه توضیحی درباره چرایی این مهم صحبت کند که چطور و با چه منطقی طی این سال‌ها اعضای هیأت مدیره باشگاه استقلال را انتخاب کرده است. با چه منطقی مهدی شریفی نیک نفس مدیری که یکی از متهمان فراری فساد کلان اقتصادی بود را به عضویت هیات مدیره باشگاه استقلال منصوب کرد. در حالی که همین فرد توانسته بود از کشور فرار کرده و راهی امارات شود؟
همچنان سئوال مهمی که نه تنها ذهن هواداران استقلال، بلکه بسیاری از سیاسیون را به خود مشغول کرده این است؛ "چرا چنین وزیری استیضاح نمی‌شود؟
ارسال نظرات