به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو،با اعلام ترکیب پرسپولیس برابر سپاهان همه در شوک بزرگی فرو رفتند؛ پرسپولیس قرار بود در خانه و مقابل سپاهان با سه هافبک دفاعی (نوراللهی، کامیابی‌نیا و سرلک) و بدون مهاجم تخصصی برابر حریف به میدان برود.
با شروع بازی اما مشخص شد که نوراللهی قرار نیست در این بازی یکی از سه هافبک مرکز زمین باشد و بیشتر با حضور در منطقه جریمه سپاهان و نزدیک به وحید امیری به عنوان مهاجم به میدان رفته است.
یک ریسک بزرگ و البته عجیب که شاید یحیی هر چه از بازی می‌گذشت بیشتر به تصمیم اشتباه خود پی می‌برد و از اینکه پتانسیل یکی از بهترین هافبک‌های تیمش را در پست غیرتخصصی به هدر می‌دهد ناامید شد. با این حال شاید یحیی همچنان امیدوار به یک اتفاق در این بازی بود تا تصمیم اولیه‌اش به نتیجه رسیده و آن زمان به عنوان یک برگ برنده از حرکتش یاد شود.
در حالت عادی باید گفت انرژی و کیفیت نوراللهی به طور کامل در این بازی هدر رفت و شاید نوراللهی با حضور نزدیک‌تر در محوطه هجده قدم سپاهان به عنوان مهاجم به کار گرفته شد اما ذهنیت او که طی تمامی این سال‌ها به عنوان هافبک دفاعی توانسته بازیکنی قابل اعتماد و با کیفیت برای سرخپوشان لقب گیرد، باعث شده بود بارها عقب کشیده و خود را در حلقه خط میانی ببیند. حضوری که باعث می‌شد دوندگی بیشتری داشته باشد و مشخص شود شاید او گلزن قابل اعتنایی در خط میانی لقب گیرد اما هرگز نمی‌تواند یک مهاجم واقعی در جمع سرخپوشان باشد. خصوصا اینکه کاملا مشخص بود که سرعت او برای عبور از بازیکنان مدافع نمی‌تواند در حد یک مهاجم تلقی شود و همه این اتفاقات باعث شد تا مشخص شود که یحیی یکی از بدترین تصمیمات خود برای بکارگیری از نوراللهی در خط حمله را صورت داده است و از کیفیت شماره هشت تیمش در خط میانی به سادگی عبور کرده بود. تصمیمی که بعید به نظر می‌رسد در دربی بار دیگر تکرار شود و باید منتظر اقدام دیگری از سوی گل‌محمدی بود.
ارسال نظرات