گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، با توجه به پایان اولین روز از دیدارهای گروه E در کشور هند و به میزبانی شهر گوا، تیم پرسپولیس با کسب پیروزی مقابل الوحده امارات و در حالی که دو تیم الریان و گوا به تساوی 1-1 دست پیدا کردند در صدر گروه خود ایستاد. این در حالی است که تقریبا غیر از اعضای تیم هندی همه مسئولان سه تیم دیگر نسبت به وضعیت میزبانی باشگاه گوای هند به شدت ناراحت و بیشتر از آن متعجب هستند. در واقع ظرف این روزها موضوع میزبانی هند به شدت اسباب دلخوری هر سه تیم مهمان شده است.
*فوتبال، غریبه ای در شهر گوا
اخبار رسیده از شهر گوا مشخص می کند آن منطقه فضایی شبیه به شهرهای ساحلی کشورمان از جمله رامسر در استان مازندران را دارد. فضایی سرسبز و محیطی کنار دریایی که اکثر مسافرانی که به آن شهر سفر می کنند تنها مقصودشان استفاده از محیط توریستی آنجاست و کسی سراغی از فوتبال نمی گیرد. شهری جنگلی کنار دریا متفاوت با شهرهای بزرگ هند مانند بمبئی، دهلی یا کلکته.
*مهمانان گوا: اینجا کسی ورزش نمی کند؟
از دیگر مواردی که در این مدت موجبات تعجب اعضای کاروان پرسپولیس و دو تیم دیگر عربی را به همراه داشته، نبود امکانات ورزشی کافی در این شهر است. بیشترین چیزی که در این شهر ساحلی وجود دارد امکانات تفریحی و توریستی است و خبری از سالن های ورزش و یا زمین های تمرینی فوتبال نیست در حدی که مدیران سه تیم مهمان از میزبانان خود سئوال می کنند اینجا کسی ورزش نمی کند؟ کما اینکه همین استادیومی که در آن فوتبال بازی می کنند هم زمین کریکت است.
*جاده های ضعیف و اتوبوس های نامطلوب
شرایط نامطلوب جاده های مواصلاتی بین هتل ها تا زمین برگزاری مسابقه و کیفیت بد اتوبوس ها هم از دیگر مواردی است که مدیران هر سه تیم مهمان ایرانی، اماراتی و قطری به آن معترض هستند ولی ترتیب اثری درباره شان داده نمی شود و کاملا مشخص است که در آن منطقه کسی با فوتبال آشنا نیست.
*حیرت ناظران AFC از نبود نت!
از نکاتی که باعث شد تا ناظران AFC هم انگشت حیرت به دندان بگزند و نسبت به آن ایراد بگیرند این بود که در حین برگزاری دیدار تیم های پرسپولیس و الوحده اینترنت ورزشگاه قطع بود و تا ساعتی هم امکان برقراری ارتباط با نت وجود نداشت!
*شهری بدون عکاس ورزش
شهر گوا هیچ عکاس حرفه ای ورزشی ندارد و تنها کسی که در حاشیه مسابقات شب اول برای ثبت تصاویر به استادیوم رفته بود عکاسی بوده که در حاشیه کارش تجربه حضور در برخی مسابقات ورزشی را هم داشت ولی هرگز از فوتبال عکسبرداری نکرده بود. دیگر خبرنگاری که در استادیوم حضور داشت از یکی از شبکه های هند بود که از بمبئی به گوا اعزام شده بوده و آشنایی خیلی کمی با ورزش فوتبال داشته و در واقع خبرنگار اختصاصی فوتبال نبود!
*مهربانی هندی ها روی اعصاب سرمربیان
نکته جالب توجه مهربانی و خوش رفتاری میزبانان هندی از کاروان هر سه تیم است که تنها دلخوشی یحیی گل محمدی، تن کاته و لوران بلان سرمربیان پرسپولیس، الوحده و الریان شده است وگرنه به لحاظ فوتبالی کاملا مشخص است که آنها اینکاره نیستند! بطور مثال تن کاته در پایان بازی با پرسپولیس به شدت نسبت به این قبیل مسایل شکایت داشت.
*12 مسابقه روی یک چمن!
از نقاط ضعف دیگر برگزاری این دوره از مسابقات در گوا برگزاری همه مسابقات روی یک زمین چمن است. اینکه هر 4 تیم باید 6 بازی خود را روی همین زمین برگزار کنند در حالی که کیفیت چمن آن در همان دیدار اول چنگی به دل نمی زده است! انجام هر 6 روز دو بازی روی این زمین قطعا چیزی از آن برای دیدارهای آخر باقی نمی گذارد!
*حضور "تیم بعد" لب خط
از دیگر اتفاقات خیلی خنده دار در حاشیه برگزاری دیدار پرسپولیس الوحده حضور دو تیم الریان و گوا لب خط بوده است. اینکه 20 دقیقه مانده به پایان بازی پرسپولیس بازیکنان و اعضای دو تیم بعدی برای مهیا شدن جهت انجام مسابقه شان کنار زمین حضور یافته بودند و نیمکت نشینان تیم پرسپولیس را به یاد جام رمضان مسابقات سالنی انداخته بودند که دو تیم بعدی دقایقی پیش از پایان بازی دو تیم قبلی کنار زمین حضور پیدا می کنند.
*آنالیز دسته جمعی بازی پرسپولیس
در واقع تیم پرسپولیس به جای یکی دو نفر از اعضای کادر فنی تیم های رقیب، تحت آنالیز 30، 40 نفر از اعضای هر دو تیم با الوحده بازی می کرد. در تکمیل این موضوع باید گفت که تیمهای الریان و گوا نیم ساعت پس از خروج دو تیم پرسپولیس و الوحده وارد زمین شده و بازی شان را استارت زدند.
نبود نور در زمین تمرینی که برای تیم ها در نظر گرفته شده باعث شده که مسئولان همه تیم ها به این موضوع برای انجام تمرینات زیر نور معترض شوند. البته پاسخ مسئولان تیم میزبان این بوده که ژنراتور ندارند به همین خاطر مدیران باشگاه الوحده با سفارش یک دستگاه ژنراتور تمرین شان را زیر نور برگزار کردند ولی پرسپولیس که این هزینه را نمی توانسته انجام بدهد مجبور شده ساعت تمرینش را به 16:30 تغییر بدهد.
در کل این شهر به هیچ عنوان شهری فوتبالی نیست و مردمانش بیشتر با خوشگذرانی و ورزش های کبدی و کریکت آشنایی دارند و کسی سررشته ای از فوتبال در آن منطقه ندارد. بیشتر اوقات صدای موزیک های هندی و غربی به گوش می رسد و کسی از فوتبال خبر ندارد. حتی اهالی آن منطقه معتقدند که تیم فوتبال اف سی بمبئی خیلی از تیم گوا قوی تر است و تیم گوا در حد صعود از گروهش نیست.