صنعت

نظام آموزشی ما سال‌هاست در سایه ساختارهای فرسوده گذشته به حیات خود ادامه می‌دهد؛ بی‌آن‌که خود را با تحولات سریع صنعت و نیازهای بازار کار همگام سازد. نه دانشگاه توانسته پلی به صنعت بزند، نه تشکل‌های دانشجویی توانسته‌اند از مرز جلسات نظری فراتر روند. اکنون زمان آن رسیده است که با نگاهی جسورانه و انتقادی، این چرخه ناکارآمد را دگرگون کنیم.