امام در آن سخنان کوتاه به رزمندگان گفت: «شما موجب سرافرازی حضرت امام زمان (عج) در پیشگاه خدای تبارک و تعالی شدید.» با شنیدن این جمله، موی بدنم سیخ شد. از طرفی خوشحال کننده بود چون مورد توجّه امام زمان (ع) قرار گرفتن، برای هرکس یک افتخار بود، ولی از طرفی دیگر میتوانست در صورت بیتوجهی بزرگترین گناه نابخشودنی باشد.