برای سینمای ما صدالبته جای خوشحالی دارد که برخی فیلمسازان همچنان بر ساخت آثاری با بار محتوایی خاص اصرار دارند و پای حرفشان هم میایستند، حتی اگرگاه خلاف آب شنا کنند.
بهرام توکلی در «تنگه ابوقریب» کاری کرد که کمتری کسی جرأتش را دارد. از این جهت اگر قصه و بهتر است بگوییم «سوژه» را خراب میکرد؛ چه بسا مسیر سینماییاش را باید همچنان در همان فیلمهای اجتماعی ساکت و تکراری ادامه میداد.
هدف سینما نیز به رخ کشیدن بدبختیها و خوبیهاست؛ دقیقا کاری که «لاتاری» در پی ترسیم آن است در قالب درام شهری و بعدتر قصه ای ملی و اجتماعی، تا بلکه محلی برای هشدار باشد
کارگردان سینما درباره تاثیرگذاری جشنواره ها گفت: درست است که پیش از این اعتقاد داشتم در جشنواره ها احترام فیلم دیدن به خوبی رعایت نمی شود اما در غیاب مدارس سینمایی، اتفاق لازمی است.