این سوال در تاریخ بی پاسخ مانده است که چرا توابین در زمان قیام سیدالشهدا (ع) کوتاهی کرده و شجاعتشان را در راه پیشبرد اهداف آسمانی و مقدس امامشان حضرت ابا عبدالله (ع) به کار نگرفتند؟
یکی از مجالس عزای امام حسین (ع) در کاخ یزید برگزار شد. وقتی که چشمان حضرت زینب(س) به سر بریده برادرش افتاد نوحهگری را شروع کرد به طوری که به غیر از یزید همه حضار مجلس را به گریه انداخت.