هنر این فیلم این است که تو فقط جواد عزتی را به عنوان نقش اول فیلم نگاه نمیکنی بلکه در بسیاری از سکانسها خودت را جای روحانیِ فیلم میگذاری و در عین حال فرصت داری به عنوان بیننده از بیرون به خود بنگری.
در غنای عن المال انسان از نظر روانی احساس میکند که پول احتیاج ندارد؛ امّا در غنای بالمال انسان خیال میکند هرچه پولش زیادتر شود، بیشتر احساس بینیازی میکند.