گلوبال تایمز مینویسد: اعلام خبر توافق ایران و عربستان جهت احیای روابط دیپلماتی آن هم از پکن، به صراحت "دکترین کارتر" (مطرح شده در سال ۱۹۸۰) را که منطقه حاشیه خلیج فارس را به مثابه حوزه نفوذ اختصاصی ایالات متحده آمریکا در نظر میگرفت مخدوش ساخت. این دکترین اکنون عملا مُرده است.
روزنامه سعودی «الشرق الاوسط» به نقل از منابع مصری، جمهوری اسلامی ایران را کشوری بزرگ در منطقه توصیف کرد و نوشت که تماسها بین قاهره و تهران از طریق کانالهای ویژه ارتباطی برقرار است.
شبکه خبری سی ان ان آمریکا وابسته به دموکراتها و نزدیک به دولت جو بایدن در تحلیلی درباره توافق میان ایران و عربستان به بررسی برخی پیامدهای منطقهای این توافق که این روزها در کانون توجه مقامات و تحلیلگران آمریکایی قرار گرفته، پرداخته است.
حجت الاسلام محمدرضا نوری شاهرودی با اشاره به از سرگیری روابط تهران ریاض گفت: توافق ایران و عربستان خبر شوکه کنندهای بود که همه ملتهای عرب را خوشحال کرد.
آمریکا همچنان در نگرانیهای خود درخصوص نقش و نفوذ فزاینده چین در منطقه خاورمیانه، بهویژه بعد از توافق ریاض و تهران در پکن برای عادیسازی روابط دوجانبه، غرق است.
بلافاصله بعد از توافق نهایی جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی برای از سرگیری روابط دیپلماتیک، جمهوری مالدیو نیز با صدور بیانیهای رسمی، ضمن استقبال از این توافق، رسما اعلام کرد که تصمیم به ازسرگیری روابط دیپلماتیک با ایران گرفته است.
یک روزنامه لبنانی در گزارشی به مزایا و آثار مثبت توافق ایران و عربستان سعودی در منطقه پرداخت و نوشت این توافق نامه منجر به کاهش مداخله بیگانگان در منطقه و افزایش پروژههای سرمایه گذاری خواهد شد.
حدود هفت سال پیش و یک سال پس از آغاز جنگ چندجانبه عربی - غربی علیه مردم مظلوم یمن، عربستان سعودی روابط سیاسی خود با تنها کشوری که در کنار مظلوم قرار گرفت، قطع کرد و البته بهانه آن را آتشسوزی - مشکوک - سفارت خود در تهران اعلام کرد.
جدا از انگیزهها و اهداف توافق عربستان و ایران برای احیای مناسبات، بسیاری از ناظران و کارشناسان و حتی محافل صهیونیستی معتقدند که اسرائیل اولین و بزرگترین بازنده این توافق است.
راهبرد آمریکا در قبال منطقه غرب آسیا با مشخصههایی همچون حمایت از محور عبری- عربی، ائتلافسازی منطقهای علیه ایران، حضور نظامی گسترده در این پهنه جغرافیایی به منظور مهار چین، با توافق تهران و ریاض بکلی رنگ باخت و اینک «امنیت درونزا» موثرترین شیوه تضمین امنیت این منطقه حساس است.