حملات متناوب ارتش صهیونیستی در سالهای ۲۰۰۸، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ به نوار غزه نه ناشی از اتفاقات برنامهریزی نشده بلکه برآمده از راهبردی است که تلآویو برای سرکوب متناوب تهدیدات مقاومت بهکار بسته است.
غزه همچنان بیرحمانه به خاک و خون کشیده میشود و در این میان چشمان آزادگان جهان اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی و لامذهب خیره بر پیکر چاک چاک انسانیت در عصر شکوفایی بشر، نظارهگر آغاز دوران بربریت جدید است اما آیا ممکن است رنج غزه منجر به دستیابی بشریت به گنجی تاریخی شود؟ بیایید بخشی از نتایج «مقاومت ملت غزه» در فضای ملی و بینالمللی را بررسی کنیم.
آتش بس ۷۲ ساعته، پس از موافقت دیروز گروههای فلسطینی و رژیم صهیونیستی، از ۸ صبح جمعه آغاز شد، اما نظامیان صهیونیست ساعتی بعد، آن را نقض، و از زمین و هوا رفح را گلوله باران کردند.
پرز از همراهی اعراب در حمله به غزه تقدیر کرد، نشست سفرای کشورهای ونزوئلا،سوریه و فلسطین، شیب تند کاهش نرخ باروری در ایران، تصویری متفاوت از «احسان علیخانی»، درگیری داعش با حماس در غزه و آتش زدن پرچم فلسطین، کولر هم به عوامل سوانح رانندگی افزوده شد، شنود تلفنهای سفارت ایران در ترکیه، الفاظ رکیک «آندرانیک تیموریان» تقدیم به یک خبرنگار و... از اهم اخبار منتشر شده طی روز گذشته بود.
یک جوان فلسطینی در نامهای به مردم ایران نوشت: ایستادگی و استقامت شما مردم ایران و حکومت جمهوری اسلامی بر موضع حمایت و پشتیبانی از مقاومت فلسطین را میستایم و از یاری و دعاى شما سپاسگزارم.
دفاع یک فوتبالیست دیگر از مردم غزه در صفحه توئیتر هم خبرساز شد. «جویی بارتون» در صفحه شخصیاش در توییتر وقایع غزه و فلسطین را با زبان خودش توصیف کرد. اتفاقی که سبب جنگ لفظی و توئیتری با همبازی سابق صهیونیست او شد.
بعد از تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی به نوار غزه، سکوت مجامع حقوق بشری در قبال جنایات این رژیم موجب حیرت ناظران سیاسی شد. مجامع حقوق بشری که هر چند روز یکبار به یک بهانه واهی علیه ایران قطعنامه صادر میکنند.