از هر کس فرزند خود را ببوسد، خداوند بزرگ و بِشکوه براى او کار نیکى مى نویسد. و هر کس فرزند خویش را شادمان کند، خداوند نیز در روز قیامت وى را شادمان مى کند...
بزرگ ترها و قدیمی ها در گذشته اعتقادات خاصی داشتند که امروزی ها یا کمتر به آن توجه می کنند و یا در عمل چندان بدان پایبند نیستند. به عنوان نمونه ضرب المَثَل قدیمی؛ «هر آن کس که دندان دهد نان دهد» یکی از این باورهاست که کنایه از این بود که برای برخی از اتفاقات طبیعی زندگی مثل فرزند آوری و تأمین هزینه های آن حساب و کتابِ سود و زیان کردن کار مرسوم و صحیحی نیست. بر همین منوال هم زندگی آن ها می گذشت؛ سالم تر، شاداب تر، کم دغدغه تر، آرام تر و طبیعی تر.
بیش از ۷۰ درصد جمعیت کشور بین ۱۵ تا ۶۴ سال قرار دارند و نزدیک به یکسوم جمعیت نیز افراد ۲۵ تا ۴۰ ساله هستند اما از این تعداد تقریباً نیمی هنوز ازدواج نکردهاند و با عنایت به آمار و ارقام طلاقهایی که در سالهای نخست زندگی اتفاق میافتد، میتوان نتیجه گرفت درصد بالایی از افراد جامعه نمیتوانند در افزایش جمعیت کشور نقشآفرینی کنند.
فرزند چهارم بر اساس دغدغههای انسانی فیلمساز ساخته شده و از این منظر، فیلم محترمی است، اما از نظر ساختاری شایسته نام «فاخر»ی که برای آن ردیف بودجه خاصی پیشبینی شده، نیست.
سینماهای کشور از امروز با روی پرده بردن پنج فیلم سینمایی «دهلیز»، «هیس دخترها فریاد نمیزنند»، « فرزند چهارم »، «جابهجا» و «هیچ کس، هیچ کجا» دور جدید اکرانها را آغاز میکنند.