تعدد و گوناگونی برخورد امام علی (ع) در خصوص مخالفان حکومت، خود اشاره بر ضرورت، اهمیت و جایگاه مصلحت در دستگاه سیاسی شیعه دارد؛ به طوری که حاکم جامعهی اسلامی میتواند بر سبیل مصلحت حکم نماید.
اگر امیرالمؤمنین(ع) بلافاصله بعد از رسول خدا(ص) به حکومت میرسید، همه چیز در جای خود قرار داشت. نعمت و رحمت از آسمان و زمین بر مردم میبارید و دین اسلام طبق بشارت تمام انبیاء با عدالت وافر در جهان گسترش مییافت. در نهایت امیرالمؤمنین بعد از صد یا دویست سال، به اجل خود از این دنیا میرفت و حکومت را به امام حسن(ع) میسپرد و سپس امام حسین(ع) به خلافت میرسید. لهذا نه امام حسن(ع) با معاویه صلح میکرد و نه امام حسین(ع) و امامان دیگر شهید میشدند و نه حضرت صاحب الزمان(عج) غایب میگشت.
ناگهان آرامش مسجد در هم شکست و صدای فریاد وحشیانهای بلند شد و در پی آن برق شمشیری هویدا شد و جهان را به تاریکی فراخواند. شمشیر ابن ملجم فرق عدالت را شکافت و ندای حق برخاست: « فزت و رب الکعبه».