عباس علیه السلام

مهم‌تر از اینکه جانباز باشی و یک پا نداشته باشی، یا یک پای کاملاً مصنوعی داشته باشی، این است که رد پایت، دیگران را به «عباس» برساند، به قله؛ تو خود، عصای مایی برادر و نقشه راه ما.