وقتی که شدت عشق و علاقه به مرحلۀ غایت و نهایت برسد عاشق واقعی جز معشوق نمیبیند و چیزی را درک نمیکند. برای این زمره از عاشقان واله و شیدا قرب و بعدی وجود ندارد. معشوق و محبوب را در همه حال علانیه و آشکار میبینند و زبان حالشان همواره گویای این جمله است که: در یمنی پیش منی.