در غنای عن المال انسان از نظر روانی احساس میکند که پول احتیاج ندارد؛ امّا در غنای بالمال انسان خیال میکند هرچه پولش زیادتر شود، بیشتر احساس بینیازی میکند.
دریافتهای انسان از طریق دیداری «زبان حال» است و دریافتهای او از طریق شنیداری «زبان قال» (گفتار) است؛ تو این دو دریچه را برای دریافتهایت نسبت به بیرون داری؛ هم میبینی و هم میشنوی؛ امّا بحث در اثرگذاری این دو است.