روزنامه غربگرای هممیهن با وجود میانهرو معرفی کردن دولت موقت بازرگان اذعان کرد طیف نهضت آزادی، هیچ پایگاه قدرت اجتماعی و بسیجگری عمومی در مقابل رهبری حضرت امام (ره) نداشت و برنامهاش برای فرستادن مردم به خانهها پس از انقلاب به جایی نرسید.
کارشناس تاریخ معاصر با بیان اینکه مخالفت نهضت آزادی با تسخیر لانه جاسوسی بعد از انتشار اسناد شروع میشود، گفت: این تقسیم کاری است که مهندس بازرگان بعد که کار به انتشار اسناد میرسد، در انتقاد و مخالفت موضع میگیرد و میگوید اینها دانشجوی خط امام نیستند، بلکه دانشجوی خط شیطان و بیشرفند.
مهدی چمران درباره شخصیت مهندس بازرگان قبل از انقلاب گفت: بازرگان میگفت که چرا منارههای مسجد ایاصوفیه مثل موشک است، نباید اینگونه مناره برای مسجد بسازیم!
محمد خاتمی و حامیانش در ابتدای انقلاب به انحای مختلف در نقد نهضت آزادی بر یکدیگر پیشی میجستند یکباره ژست عزا گرفتند. تا جایی که میرحسین موسوی روزی میگفت سنجاق کراوات امیرانتظام چون سوزنی در چشم من است، امروز اعوان و انصارش مدعی وراثت فکری سخنگوی دولت موقت شدهاند!
محمد هاشمی از دانشجویان پیرو خط امام(ره) درباره این منش بازرگان میگوید: «ما شاگردهای بازرگان بودیم. مرحوم بازرگان از این جهت که امام نمیخواست روحانیون در حکومت باشند، بهترین فرد بود؛ مومن، متعهد و دانشمند و مبارز، ولی از این جهت که پتانسیل همهجانبه انقلاب را هدایت کند، مورد مناسبی نبود.»
امروز پس از گذشت بیش از ۳۰ سال از حکم ارتداد جبهه ملی توسط امام(ره)، باقی ماندگان این نحله سیاسی هنوز از اقدام جبهه ملی در برابر لایحه قصاص دفاع میکنند و آن لایحه را غیرانسانی میدانند.
محمدرضا کائینی تاریخپژوه و روزنامهنگار در صحفه اجتماعی خود در یکی از شبکههای اجتناعی عکسی از پشت صحنه معمای شاه را منتشر کرد که به محاکمه سران نهضت آزادی در سال ۴۲ میپردازد.
با تورقی در تاریخ میتوان مشاهده كرد كه مهدی بازرگان پیش و پس از انقلاب اسلامی مخاطراتی را برای ایران به وجود آورد و اگر هوشیاری امام خمینی(ره) نبود٬ چه بسا انقلاب اسلامی دچار انحراف میشد.
عضو شورای بسیج دانشجویی دانشگاه لرستان گفت: اینکه انجمن اسلامی دانشگاه لرستان عکس بازرگان را در دفتر این انجمن نصب کرده و او را به عنوان شمع راه خود انتخاب کردهاند، بدانید که بازرگان در خط امام خمینی (ره) شمع که هیچ شعله کبریت هم نیست.
شباهت های رویکردهای دولت بازرگان و حسن روحانی حداقل در نوع نگاه به سیاست خارجی، غیر قابل انکار است. این مسئله برای تمامی کسانی که در جریان تحولات سیاسی دو سال اخیر ایران بوده باشند، کاملا روشن و مبرهن است.