روحانیون از طریق سخنرانی‌ها در منابر و اجتماعات مردمی، تولید مكتوبات و اعلامیه‌های سیاسی و مذهبی، توزیع پیام‌های انقلابی مردم در جامعه و ... سعی در بسیج توده‌ها داشتند و با همراهی با نیروهای مختلف مردمی در دانشگاه، مدارس، بازار، نیروهای نظامی و ...، جریان انقلابی را به سمت و سوی پیروزی سوق می‌دادند؛ به عبارت دیگر می‌توان روحانیون را «نخ تسبیح» مبارزات انقلاب دانست.

رژیم پهلوی در تبلیغات خود، سیاست خارجی‌اش را «سیاست مستقل ملی» می‌نامید و خرسند از این بود که موفق شده تا با کشورهایی که آنها را متمدن می‌نامید؛ رابطه برقرار کند ...