حاج علی انسانی

مگو بدن، ز تن جبهه جان در آوردند/ به جای اشک، جگر از نهان در آوردند/ وطن پر از گل پرپر شده است و عطرآگین/ ز دشت لاله ز بس ارغوان در آوردند/ شما گروه تفحص به خاک بنویسید/ دُر از خزانه‌ی این خاکدان در آوردند/ زمین زِ مین پر و اینان ز من سفر کردند/ ز آسمان سر از این آستان در آوردند/ همین تبار تَبَرّی تبر به دوش شدند/ دمار از بت و از بت گران در آوردند/ حرامشان که شکم پارگان فرصت جوی/ تنور گرم شما بود و نان در آوردند/ و من به جَیب سر و سر به زیر کاین مردان/ چه سرفراز سر از امتحان در آوردند