بــاید به آیینه سر زد، هر روز و هر روز و هر روز/ از حال آیینه پرسید، چیزی مهـم تر از این نیست/ چون آفتاب جوانمرد، باید سخاوت پراکند/ بایــد درخشید و بخشید، چیزی مهم تر از این نیست ...
ای حضرت روزگـــــار! قلبــم خون است/ ای ابـــــر عزا! ببــار، قلبـــــم خون است/ پرپر شده چون بهـــــار عصمت، زهـــــرا/ من نیز در این بهـــــار، قلبـــــم خون است
میلاد عرفانپور گفت: شعر حجم که در گسترهای بسیار محدود و روشنفکری و بعضاً با اغراض سیاسی بال و پر گرفته، مردهای خوشپوش است که برای دلخوشی جریانهای سیاسی و فکری اپوزیسیون و انحصارگرا به روی سن میآید.
رفتی و مثل معما، ماندهای در ذهن دنیا/ رَد پای داغ سرخت، پشت ابهام زمین است/ کوثری، خیر کثیری، وارث بوی بهشتی/ نام سبز و روشن تو: «فاطمه»، بانوی دین است ...
بی تو از ناگفتنی هایی که در دل مانده بود/ کوه دردی بودم و سر در گریبان داشتم/ سردْمهری از نگاهت سخت باور میشود/ من به چشمان تو چون خورشید، ایمان داشتم ...