شانزدهم دی شبیه هیچ کدام از روزهای حماسی تقویم نبود؛ نه ۲۲ بهمن، نه روز قدس و نه ۹ دی. شانزدهم دی، یگانه بود؛ اندوهی یگانه، اجماعی یگانه، برای سرداری یگانه برای احساسی که موج میزد و تمام نمیشد.
مطالبهی جمعیت در مراسم، انتقامی سخت است. مرد جوانی که پوستری از سردار در دست دارد و بغض گلوی او را گرفته است، میگوید: «چند روز است منتظرم ایران پاسخ نظامی به این حادثه بدهد تا کمی روحم آرام شود.»