به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از «سای تک دیلی»، یک تیم بین‌المللی از دانشمندان «دی‌ان‌ای»هایی به قدمت چندین قرن از جان باختگان و نجات یافتگان پاندمی «طاعون سیاه» را آنالیز کردند و تفاوت‌های ژنتیکی کلیدی را شناسایی کردند که مشخص کرده بود چه کسی زنده بماند و چه کسی بمیرد. این محققان همچنین مشخص کردند که این جنبه‌های سیستم ایمنی بدن از آن زمان تا کنون چگونه به تکامل خود ادامه داده است.
دانشمندان ژن‌هایی را آنالیز و شناسایی کردند که از برخی افراد در برابر همه‌گیری حدود ۷۰۰ سال پیش طاعون در اروپا، آسیا و آفریقا محافظت کرده بود. این مطالعه تحقیقی محققان دانشگاه «مک مستر»، دانشگاه شیکاگو، موسسه پاستور و سازمان‌های دیگر بتازگی در نشریه «نیچر» منتشر شده است.
همان ژن‌هایی که زمانی محافظت در برابر طاعون سیاه را ایجاد کردند، امروز با آسیب‌پذیری در برابر بیماری خودایمنی مانند «کرون» (Crohn’s) و آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis) مرتبط هستند.
این تیم تحقیقاتی تمرکز خود را روی یک دوره ۱۰۰ ساله پیش از طاعون سیاه تا خود آن دوره و پس از آن قرار دادند. این بیماری اواسط دهه ۱۳۰۰ میلادی وارد شهر لندن شد. این پاندمی به عنوان بزرگترین رویداد پرتلفات در تاریخ بشر ثبت شده است که حدود نیمی از جمعیت مناطق پرسکونت جهان را از بین برد.
دانشمندان با بررسی ژن‌های افراد به دنبال علامت‌هایی از سازگاری ژنتیکی مرتبط با طاعون سیاه گشتند و چهار ژن را شناسایی کردند که همگی در کار تولید پروتیین‌های دفاع کننده از سیستم‌های بدن در برابر پاتوژن‌های مهاجم دخالت دارند. آن‌ها دریافتند که نسخه‌هایی از آن ژن‌ها با نام الل (alleles) یا از افراد محافظت کردند یا آنان را آسیب‌پذیر کردند.
این محققان می‌گویند سیستم ایمنی بدن انسان‌ها در طول زمان تحول یافته تا بتواند از راه‌های مختلف در برابر پاتوژن‌ها واکنش نشان دهد.
محققان می‌گویند شناخت دینامیکی که به سیستم ایمنی انسان‌ها شکل داده است، عاملی کلیدی در شناخت این مساله است که پاندمی‌هایی مانند طاعون موجب آسیب‌پذیری ما در برابر بیماری در جهان امروز می‌شوند. یافته‌های این تحقیق که در مدت هفت سال انجام شده است، امکان یک بررسی بی‌سابقه از ژن‌های ایمنی قربانیان طاعون سیاه را فراهم کرده است.
ارسال نظرات