سالگرد جنگ عراق و افشاگری از یک اقدام معنادارِ لابی آیپک و بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو؛ "اندیشکده کوئینسی" در گزارشی همزمان با فرارسیدن سالگرد جنگ عراق(20 مارس سال 2003)، به طور خاص به یک پدیده بسیار عجیب و البته معنادار اشاره کرده و پرداخته است.

این اندیشکده به این نکته پرداخته که لابی "آیپک" و نهاد موسوم به "بنیاد دفاع از دموکراسی ها"، در حرکتی قابل تامل، با گذشت زمان، اسناد و شواهد حمایت صریح خود از جنگ عراق و تحریک و تشویق دولت آمریکا در این رابطه را از وب سایت هایشان حذف کرده اند و مسوولان ارشد این نهادها نیز اکنون به صراحت تاکید می‌کنند که نه در آغازِ جنگ عراق نقشی داشته اند و نه به نفع آن لابی گری کرده اند. مساله ای که به هیچ عنوان با واقعیات میدانی همخوانی ندارد و این نهادها صرف به دنبال فرار از پاسخگویی در مورد عملکرد فاجعه بارشان هستند.  

اندیشکده کوئینسی در گزارش خود می نویسد: «لابی آیپک و نهاد موسوم به دفاع از دموکراسی ها در آمریکا، به درخواست های فراوان مبنی بر توضیح در مورد نقششان در خلق فاجعه جنگ عراق که به تازگی سالگرد آن نیز بود(20 مارس)، پاسخ نمی دهند و عملا موضعی غیرمنطقی را در این رابطه اتخاذ کرده اند.

اضافه بر این ها، اینطور به نظر می رسد که آن ها حتی پا را فراتر گذاشته اند و شواهد و مدارک مختلفی که حکایت از کنشگری های منفی و فریبکارانه آن ها در قالب جنگ مذکور داشته اند را نیز از فضای مجازی و محیط اینترنت، حذف کرده اند.

بنیاد دفاع از دموکراسی ها در سال 2001 میلادی و با هدف بهبود تصویر اسرائیل در آمریکای شمالی و طرح روایت های مغرضانه در مورد روابط اعراب و اسرائیل تاسیس شد. "کلیفورد مِی" بنیانگذار این تشکیلات خیلی زود تلاش های فعال و گسترده ای را جهت تحریک جنگ عراق و آغاز فوری آن عملیاتی کرد.

در ماه آپریل سال 2002، وی ایران و عراق را به مثابه نظام های سیای حامی تروریسم که سعی در تولید و توسعه سلاح های اتمی و کشتار جمعی دارند معرفی کرد و در این رابطه جوسازی های تبلیغاتی زیادی را نیز به راه انداخت.

در ژانویه سال 2002، وی نوشته است که: "این گزاره که رژیم صدام حسین هنوز هم تسیحات کشتار جمعی در اختیار دارد حقیقتی است که نمی توان در مورد آن تردید داشت". با این حال جالب است که دیگر شما نمی‌توانید ردی از این موضع گیری کلیفورد مِی را در فضای مجازی و محیط وب بیابید.

بنیاد دفاع از دموکراسی ها نه تنها مرکزی برای تحرکات شمار قابل توجهی از حامیان آغاز جنگ عراق بوده بلکه این تشکیلات، موضع گیری های خاصی را نیز با هدف ترویج اطلاعات غلط در مورد انبارهای تسلیحاتی نظامِ سیاسی سابق عراق مطرح کرده که هدف اصلی همه آن ها نیز آغاز یک جنگ خونین در منطقه خاورمیانه بوده است.

در تاریخ 23 دسامبر سال 2002، بخشی در وب سایت بنیاد دفاع از دموکراسی ها ادعا می کند: "رئیس جمهور بوش گفته است که وی نه تنها به دنبال تروریست ها خواهد رفت بلکه نظام های سیاسی را که به تروریست ها پناه می دهند را هم هدف قرار می دهد. ما می دانیم که صدام حسین تسلیحات کشتار جمعی می سازد(نظیر سلاح های بیولوژیک و شیمیایی و هسته ای) و تهدیدی جدی برای آمریکا و جهان است. با این حال، دیگر ملت‌های حامی تروریست ها نظیر ایران، سوریه، سومالی، سودان، کره شمالی، و کوبا نیز هستند که باید رفتارهای خود را تغییر دهند. اگر آمریکا در این رابطه از خود اراده و اصرار نشان ندهد نمی تواند پیروز میدان باشد".

جالب است که این بخش در بازه زمانی میان 11 فوریه سال 2003 تا 1 آپریل این سال، یعنی دقیقا 4 ماه قبل از حمله آمریکا به عراق از صفحه وب سایت تشکیلات مذکور حذف شده است. در واقع، بنیاد دفاع از دموکراسی ها صرفا ادعایی که غلط بودن آن بعدها نیز اثبات شد را مطرح ساخته تا دولت بوش و افکار عمومی آمریکا و جهان را تحریک به حمله به عراق کند و برای آن مشروعیت ایجاد نماید.

از سوی دیگر، تشکیلات آیپک نیز که هدف اصلی آن ایجاد حمایت جدی برای روابط آمریکا و اسرائیل در میان دو حزب اصلی آمریکا یعنی حزب جمهوریخواه و دموکرات است هم در زمان قبل از آغاز جنگ عراق، تحرکات و فعالیت های فراوانی را در زمینه تحریکِ جنگ مذکور انجام داده است. با این حال، بعدها، تشکیلات آیپک قویا هر گونه حمایت خود از حمله آمریکا به عراق و یا لابی گری برای اقدام نظامی واشینگتن علیه نظام سیاسی سابق عراق را انکار کرد و پا پس کشید.

سال 2015، سخنگوی تشکیلات آیپک "مارشال ویتمن"، به خبرنگار نشریه نیویورک تایمز "جولی هرشفیلد دیویس" اطمینان خاطر داد که تشکیلات آیپک به هیچ عنوان موضع گیری را در مورد جنگ عراق انجام نداده و نمی دهد. در همان سال، رئیس آیپک یعنی "رابرت کوهن" یک بیانیه طولانی صادر کرد و ادعا نمود که در مدت زمانی منتهی به جنگ عراق، آیپک به هیچ عنوان در رابطه با جنگ مذکور موضع گیری نداشته و البته که در این رابطه لابی گری هم انجام نداده است.

با این حال، آیپک هم در رابطه با جنگ عراق موضع گیری انجام داده و هم تحرکات میدانی مختلفی را به ویژه در کنگره آمریکا و برای سیاستمداران آمریکایی انجام داده تا آغاز جنگ مذکور را تشویق و تحریک کند. از این رو، آیپک با گذشت زمان، کلیه شواهد حمایت خود از آغاز جنگ عراق را از وب سایتش حذف کرده است. اگرچه که بخش آرشیوی آن هنوز در این رابطه به طور کامل پاکسازی نشده است.

مساله ای که نشان می دهد تا چه اندازه مدیران و رهبران آیپک موضع گیری غلطی را در مورد دخالت خود در چهارچوب جنگ عراق و تحریک به آغاز آن مطرح می سازند و اقدامات زیادی را جهت مشروعیت بخشی به جنگ مذکور نیز انجام داده اند.

در این راستا، در بخش آرشیو وب سایت لابی آیپک به اسنادی بر می خوریم که این لابی به صراحت از دستورکار تغییر نظام سیاسی در عراق حمایت کرده و در این رابطه، متون توجیحی مختلفی را نیز تولید کرده که هم در اختیار اعضای آن قرار گرفته اند و هم به نمایندگان کنگره ارائه شده اند. در بخشی از این اسناد گفته شده که: "تا زمانی که صدام حسین در قدرت است، هرگو اتخاذ سیاست مهار رژیم عراق ماهیتی موقتی دارد و هر بار باید شاهد انفجار یک بحران جدید باشیم".

البته که این تنها نمونه از تلاش های فعال لابی آیپک جهت تحریک و آغاز جنگ در عراق نبوده است. تشکیلات آیپک در یکی از خبرنامه های خود در تاریخ 7 اکتبر سال 2002 میلادی نیز که به قلم یکی از مدیران ارشد این تشکیلات نوشته شده، ادعاهای نادرست دولت جورج بوش پسر را که صدام حسین در اتحاد با القاعده است و تماس هایی مداوم با عوامل حادثه تروریستی 11 سپتامبر دارد، مطرح کرده است. این خبرنامه نیز از وب سایت تشکیلات آیپک حذف شده با این حال در وب سایت Archive.org. قابل دسترسی است.

در این راستا، گزارش "کمیسیون تخصصی حادثه 11 سپتامبر" تاکید می کند که: "تا به امروز، ما هیچ سند و مدرکی دال بر اینکه ارتباطات احتمالی رژیم صدام با القاعده گسترش یافته اند و یا ماهیت روابط عملیاتی را به خود گرفته اند، کشف نکرده ایم. البته که ما شواهدی را نیز پیدا نکرده ایم که نشان دهند عراق با القاعده در زمینه انجام عملیات های تروریستی علیه آمریکا همکاری داشته باشد".

تشکیلات آیپک و بنیاد دفاع ازدموکراسی ها در زمینه پاکسازی سابقه سیاه خود در جنگ افروزی و مشروعیت‌بخشی به پدیده جنگ علیه ملت های دیگر جهان تنها نیستند. تحرکات این قبیل کنشگران تنها در یک مورد که همان جنگ عراق باشد به کشته شدنِ بیش از 300 هزار عراقی و آمریکایی ختم شد. در این زمینه، هنوز از نقش بسیاری از افراد و نهادهای دیگر سخن چندانی به میان نیامده است. این قبیل نهادها عملا جنگی را تحریک کردند که بهای آن را مردم عراق با خون خود و مردم آمریکا نیز با از دست دادنِ منافع مالی و البته از دست رفتن جان نظامیان و شهروندانشان پرداخت کردند.»