ترامپ با شیوههای غیرقابل پیشبینی و اغلب آشوبزا خود در مذاکرات جهانی، اصول دیپلماتیک سنتی را به خطر انداخته و موفقیت پایدار را در مسائل پیچیده به چالش کشیده است.
حمله رژیم صهیونیستی به تأسیسات هستهای ایران و واکنش آژانس بینالمللی انرژی اتمی، دوباره پرسشهایی درباره بیطرفی این نهاد و نقش آن در نظام منع گسترش هستهای ایجاد کرده است.
ایران از یک عملیات اطلاعاتی استثنایی پرده برداشته که شامل انتقال اسناد حساس از رژیم صهیونیستی است و پیامهای بازدارندهای برای دشمنان خود ارسال کرده است.
ایالات متحده، چه در دوره دولتهای دموکرات و چه جمهوریخواه، نقش راهبردی حمایت از تلآویو را ترک نکرده است واز نظر واشنگتن جنگ غزه نه ابزاری برای حل بحران، بلکه سلاحی برای مدیریت بحران است.
شعار «اول آمریکا» در دوره دوم ریاستجمهوری ترامپ به معنای حفظ منافع آمریکا حتی بر خلاف خواستههای رژیم صهیونیستی است، اما به معنای رها کردن کامل این متحد قدیمی نیست.
در سال ۲۰۲۴، ارتش اسرائیل با ۳۵ مورد خودکشی نظامیان مواجه شد، رقمی بیسابقه که زنگ خطر جدی درباره فشارهای روانی و بحرانهای داخلی ارتش را به صدا درآورده است.
نیچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان، در مجمع گفتگوی تهران ۲۰۲۵ بر نقش کلیدی ایران در مبارزه با داعش و همکاریهای امنیتی تأکید کرد. وی ضمن تمجید از توافق امنیتی تهران و بغداد، آن را عاملی برای تثبیت مرزها دانست و تصریح کرد که خاک اقلیم کردستان هرگز منشا تهدید علیه جمهوری اسلامی ایران نبوده و نخواهد بود.
نگاه متفاوت عربها و غرب به حماس و گروه تحریر الشام، بازتاب تضاد منافع سیاسی و استراتژیک در منطقه است. حماس بهدلیل مقاومت فعال و پیوند با محور مقاومت در انزوای رسمی باقی مانده است.
طرح جدید آمریکا برای غزه شامل ایجاد «کمیته غزه» تحت نظارت آمریکا و ارتش رژیم اسرائیل است. این طرح سوالات زیادی درباره اهداف واقعی و تأثیر آن بر آینده فلسطینیها مطرح میکند.