گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ حبیب آقاجری، نمایندهی مردم خوزستان، در خصوص کمبود پزشک متخصص در کشور به ویژه در بندر ماهشهر گفت: «کمبود پزشک متخصص در استان خوزستان یک بحث دارد و در حوزهی انتخابیه بنده هم بحث جداگانه و مفصلی دارد که همین امر سبب شده تا در حال حاضر، دغدغهی بیشتری برای حوزهی انتخابیه خود داشته باشم.»
وی افزود: «در شهرستانی مانند هندیجان که یکی از نقاط محروم استان و حتی کشور است، پزشک متخصص وجود ندارد و بیمارستان این شهر با وجود اینکه تجهیزات کافی دارد، اما به دلیل نبود پزشک متخصص در حد درمانگاه فعالیت میکند.»
نماینده مردم ماهشهر در مجلس شورای اسلامی در ادامه بیان داشت: «در شهرستان هندیجان هم با نبود پزشک متخصص مواجه هستیم که همین امر سبب شده تا مردم این شهرستان برای درمان مربوط به تخصص پزشکی به شهرستانهای اطراف یا مراکز دیگر استانها سفر کنند.»
آقاجری با اشاره به وضعیت پزشک متخصص در شهرستان امیدیه در استان خوزستان، خاطرنشان کرد: «شهر امیدیه، که یکی دیگر از شهرستانهای حوزهی انتخابیه بنده است، وضعیت نسبتا بهتری نسبت به هندیجان دارد، اما باز هم مشکلات عدیدهای در این شهرستان و حتی در بندر ماهشهر و بندر امام خمینی وجود دارد.»
وی افزود: «یکی از عمده مشکلات حوزهی انتخابیه بنده که شامل بندر ماهشهر، بندر امام، امیدیه و هندیجان میشود کمبود پزشک متخصص است که از عمده مشکلات اساسی این شهرستانها به شمار میرود.»
نماینده مردم ماهشهر با اشاره به اینکه گاهی مردم مجبورند برای درمان به شهرهای اطراف سفر کنند، بیان داشت: «یکی از آسیبهای کمبود پزشک متخصص، مسافرتهای درمانی است که مردم مجبور میشوند به مراکز استانها یا حتی تهران سفر کنند. با توجه به شرایط اقتصادی موجود و هزینههای سفر، مردم با مشکلاتی همچون فراهم کردن محل اقامت، عدم اطلاع از مسیرها و یا حتی خطر تصادف در این ترددها مواجه میشوند.»
آقاجری با اشاره به مصوبه افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی عمومی در شورای عالی انقلاب فرهنگی، گفت: «این مصوبه، مصوبهی خوبی است و جای قدردانى و تشکر دارد.»
وی در انتها افزود: «مطالبه و تقاضای من از رئیس جمهور و شورای عالی انقلاب فرهنگی این است که سهمیهای برای پزشکان بومی در نظر گرفته شود؛ چرا که پزشکان متخصص در شهرهای کوچک که امکانات کمتری دارند، حاضر به طبابت نیستند. با این اقدام، افراد پذیرفته شده متعهد میشوند که پس از تحصیل در دوره تخصص، در شهر خودشان مشغول به فعالیت شوند. با توجه به بومی بودن این متخصصان، آنها راحتتر با مشکلات و محرومیتها کنار میآیند و خدمات درمانی بهتری ارائه خواهند داد.»