حامد امیری دارنده مدال طلای مسابقات پرتاب وزنه در مسابقات پاراآسیایی هانگژو در گفتگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو در رابطه با شرایط میزبانی کشور چین و سطح مسابقات گفت: سطح بعضی از کلاسها در اندازه بازیهای پارالمپیکی بود و اینکه تیم ما با برنامه کامپای در این مسابقات حضور یافته بود.
شرایط من با دیگر ورزشکاران متفاوت بود، بعد از مسابقات جهانی پاریس و تغییر کلاس من به یک کلاس بالاتر مادهای که در آن شرکت میکردم تغییر کرد و از پرتاب نیزه به پرتاب وزنه آمدم.
حدود ۹۰ روز تمرین کردم و رقبای سختی داشتم و توانستم مدال خوش رنگ طلا را کسب کنم.
در رابطه با شرایط میزبانی هم از نظر غذا و امکانات رفاهی نسبت به مسابقات پارالمپیکی نیز شرایط بهتری حاکم بود.
وی در رابطه با مسیر سختی که برای دریافت این مدال ارزشمند طی شده نیز اظهارداشت: بعد از اتفاقی که برای من رخ داد، از قویترین مردان به روی ویلچر نشستن آمدم و در رشته پارا شروع به فعالیت کردم و مدالهایی که کسب کردم.
مدالی که ورزشکاری به دست میاورد پنجاه درصد مربوط به خود ورزشکار و نیم دیگر مربوط به زحمات مربی است.
با حمایت فدراسیون پارالمپیک برای تمامی ورزشکاران شرایطی را برای ما به وجود آوردند که برای این مسابقات ۴۰۰ روز در اردو حضور داشتیم و بیست اردوی بیست روزه داشتیم.
رقبا در برخی موارد بیشتر از ما سرمایه گذاری کرده بودند.
خدارا شاکرم اتفاق تاریخی رخ داد و تیم پاراآسیایی ایران برای اولین بار در رده دوم قرار گرفت و دو میدانی کارها سهم بیشتری را داشتند.
مسبب این عملکرد آقای اسبقیان که رئیس انجمن دو و میدانی ما بودند و در کنار ایشان آقای بهمن رضایی و دیگر اعضای کادر فنی بودند که شبانه روز تلاش میکردند تا ورزشکاران بهترین رنگ مدال را به دست آورند.
حدود ۴ ماه بعد مسابقات جهانی ژاپن و بعد از آن مسابقات پارالمپیک را در پیش داریم و خود را برای این مسابقات آماده میکنیم.
امیری در رابطه با برنامههای مربوط به آماده سازی خود برای مسابقات پارالمپیک پاسخ داد: رفتن آقای اسبقیان به وزارت ورزش و جوانان به تمامی رشتهها بخصوص دو و میدانی شوک بزرگی را وارد کرد.
در تمامی نقاط دنیا زمانی که فردی در جایگاهی نتیجه خوبی را به دست میآورد حمایت میشود، ولی همه چیز اکنون برای ما مبهم است. برنامههای زیادی برای گرفتن طلای پارالمپیک داشتم، ولی اکنون سر درگم هستیم و چیزی مشخص نیست.
کمتر از یکسال به مسابقات پارالمپیک مانده و بهتر است آقای اسبقیان به سمت قبلی خود بازگردند و اگر قرار به رفتن به وزارت بود بهتر بود بعد از مسابقات پارالمپیک این اتفاق میافتاد.
اسبقیان کل تیمها را به یک چشم میدید و هر سه روز یکبار از اردوها سرکشی میکرد و هر مشکلاتی که داشتیم به ایشان میگفتیم و حمایت زیادی از ورزشکاران برای کسب مدال در مسابقات انجام میداد.
از وزیر ورزش و جوانان درخواست داریم نگاهی به ورزشکاران پارا دو و میدانی در رابطه با بازگشت ایشان به سمت قبلی خود داشته باشند و اگر تصمیم بر تغییر است بعد از مسابقات پارالمپیک این تغییر صورت گیرد.
امیری در رابطه با موضوع بیمه و شغل ورزشکاران نیز عنوان کرد: زمانی که پدر و بزرگ خانواده تصمیمی را میگیرد فرزندان مجبور به اطلاعت و احترام گذاشتن به آن تصمیم هستند، چون تصمیم، تصمیمی درست است.
ما زمانی که به محضر رهبر رفتیم، رهبر به وزیر ورزش و جوانان دستور داد تا مشکل شغل و حقوق ما رفع شود، ولی دو سال است که به ادارهجات رجوع میکنم و میگویند به ما ارتباطی ندارد، این از بحث شغل ما.
در رابطه با حقوقها نیز ورزشکارانی که در پارالمپیک توکیو حضور داشتند کماکان صندوق حقوقی را برای آنها برآورد نکرده است و موضوع مبهم و سر در گم است، بحث همسان سازی که انجام ندادند و حقوقها را نیز پرداخت نکردند.
با کسب طلای پارالمپیک توکیو، نقره مسابقات پارالمپیک ریو، سه مدال طلای آسیایی، جهانی و... من یک میلیون و هفتاد هزار تومان حقوق دریافت میکنم یعنی به اندازه اینکه کسی را به آبمیوه فروشی و به یک آبمیوه دعوت کنی.
در هیچ جای دنیااین چنین نیست، این حرف گفتن ندارد، ولی این توهین به ورزشکار است، ولی طبق دستور رهبری پیگیر هستیم، ولی هیچ ارگانی زیر بار نمیرود در حالی که من مدرک دکتری فیزیولوژی و بالاترین مدالی یعنی مدال پارالمپیک را دارم، ولی زیر بار نمیروند.
وی دررابطه با انتظارات که از مسئولین دارد نیز تصریح کرد: بعد از بیست سال در هیئت لرستان پوست اندازی کردیم و با کمک رئیس اداره ورزش و جوانان، نیروهای جوان و کارآمدی را آوردیم.
با همین پوست اندازی توانستیم دو مدال در بخش بانوان در مسابقات پاراآسیایی اضافه کنیم.
گفتنیها را گفتهایم، ولی ورزشکار نباید دغدغه بحث شغلی و اسپانسری را داشته باشد و فقط باید تمرکزش به مسابقه و تمرین باشد.
ما از این مسابقه به مسابقه دیگر میرویم و بعد از مسابقات پاراآسیایی من تنها ۳ روز استراحت کردم و تمریناتم را شروع کردم.
مسئولین ما زمانی که حرف رهبر ما را گوش نمیدهند حرف من ورزشکار چه ارزشی دارد.
اکنون من در استان لرستان به هر ارگانی که بخواهم بروم حتی من را راه نمیدهند.
بعد از کسب مدال طلای مسابقات و بازگشت به کشور، بهزیستی که من زیر نظر بهزیستی هستم حتی پیام تبریکی برای من نفرستاد.
من چه حرفی میتوانم بزنم و به چه کسی این درد را بگویم.
امیری در بخش پایانی صحبتهایش گفت: حرفها را میزنیم، ولی تاثیری ندارد خواهشمندیم از رسانهها این مشکلات را انتشار دهند.
فیلم6
انتهای پیام/