۲۵ سال افتخار، بی‌هیچ حمایتی/ روایت تلخ مربیان تیم ملی معلولان از بی‌مهری‌ها در چهارمحال و بختیاری

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، زینب رحیمی| در سرزمینی که مدال‌ها را قاب می‌گیرند اما صاحبانشان را فراموش می‌کنند، صدای ورزشکاران معلول اغلب در هیاهوی وعده‌ها گم می‌شود. 

نسرین فرهادی و طیبه جعفری، اعضای سابق تیم ملی والیبال نشسته و مربیان فعلی بوچیا و والیبال نشسته چهارمحال و بختیاری، از رنجی می‌گویند که نه در میدان مسابقه، بلکه در میدان بی‌توجهی مسئولان تجربه کرده‌اند.  

اینها از سال‌ها تلاش بی‌چشمداشت برای پرورش ورزشکاران معلول می‌گویند؛ از دردهای جسمی بی‌درمان، از کلاس‌های رایگان، از نبود بیمه، نبود شغل، نبود حمایت. این روایت، تنها یک گلایه نیست؛ فریادی‌ست برای دیده‌شدن نسلی که با وجود محدودیت‌های جسمی، قهرمانانه ایستاده‌اند اما در سایه مانده‌اند.

نسرین فرهادی، قهرمان والیبال نشسته ایران در خصوص مشکلات ورزشکاران و پیشکسوتان رشته‌های ورزشی مختلف معلولان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو گفت: در حال حاضر رشته‌های وزنه‌برداری، بسکتبال با ویلچر آقایان، وزنه‌برداری بانوان، والیبال نشسته بانوان و آقایان، دومیدانی بانوان و آقایان، بوچیای بانوان و آقایان و شنای معلولان در استان فعال هستند.

نائب رئیس هیئت توان‌یابان و جانبازان چهارمحال و بختیاری افزود: رشته‌های نام‌برده در استان فعال هستند اما اجرای این ورزش‌ها برای معلولان در شرایط فعلی بسیار سخت است چراکه تأمین تجهیزات، فضای ورزشی، ایاب و ذهاب ورزشکاران به محل تمرین و شرکت در مسابقات کشوری و ... برای معلولان جسمی و حرکتی نیاز به بودجه دارد.

رانندگان تاکسی معلولان ویلچری را سوار نمی‌کنند

عضو سابق تیم ملی والیبال نشسته ایران ادامه داد: شاید باشگاه ورزشی رفتن برای ورزشکاران سالم امری پیش‌پا افتاده باشد اما برای معلولان یکی از مشکلات مهم به شمار می‌رود چراکه این افراد نمی‌توانند با اتوبوس تردد کنند حتما باید با آژانس یا تاکسی مسیر را طی کنند البته که رانندگان تاکسی نیز از سوار کردن معلولان داری ولیچر امتناع می‌کنند.

مربی والیبال نشسته استان به کمبود بودجه اشاره کرد و گفت: رشته جانبازان و معلولان خود به تنهایی حکم یک اداره ورزش را دارد و همه رشته‌ها را باید ساپورت کند علاوه بر این جامعه هدف این حوزه افراد کم‌توان جسمی و ذهنی هستند که نیاز به مراقبت بیشتر دارند.

فرهادی بیان کرد: هیئت پای کار معلولان است و با شرکت‌ها، ارگان‌ها و خیران رای‌زنی می‌کند تا بخشی از هزینه لازم را تامین کند اما کافی نیست.

وی ادامه داد: امکان اعزام ورزشکاران به لیگ برتر را نداریم چراکه معلولان شرایط سختی دارند برای اعزام در مسافت‌های طولانی با اتوبوسی که مناسب‌سازی نشده اذیت می‌شوند و باید با قطار یا هواپیما جابه‌جا شوند اما چون هزینه لازم را نداریم نمی‌توانیم شرایط را فراهم کنیم.

مشکلات معلولان در پاسکاری ادارات

عضو سابق تیم ملی والیبال نشسته ایران ادامه داد: استان ما پتانسیل بالایی در ورزش معلولان دارد اما مشکلات فراوانی بر سر راه موفقیت ورزشکاران معلول وجود دارد که بهزیستی کمک کردن به این گروه را بر عهده بنیاد جانبازان می‌گذارد و بنیاد جانبازان نیز می‌گوید باید در تیمتان جانباز داشته باشید تا بتوانیم کمک کنیم.

مصوبه اجرا نشده دولت شهید رئیسی

نائب رئیس هیئت توان‌یابان و جانبازان چهارمحال و بختیاری افزود: طبق مصوبه ابلاغ شده دولت شهید رئیسی مقرر شد ۲۴ دستگاه از ما حمایت کند و هر ارگانی یکی از اقلام مورد نیاز از جمله خودروی مناسب، بودجه، لباس، تجهیزات ورزشی و ... را تامین کند اما این مصوبه اجرا نشد و تنها بهزیستی طی چند مرحله هزینه ایاب‌ذهاب را فراهم کرد.

وی بیان کرد: برخی از بچه‌ها حرفه‌ای کار می‌کنند و اردوهای تیم ملی اعزام می‌شوند که نیاز به مکمل دارند، آسیب‌هایی که در مسابقات می‌بینند و نیاز به فیزیوتراپی مواردی است که نیاز به حمایت مالی دارند اما حمایتی از دستگاهی دریافت نمی‌شود.

فرهادی عدم بیمه و شغل ورزشکاران ملی پوش را از دیگر معضلات اعضای این تیم دانست و گفت: من و همکارانم که ۲۵ سال عضو تیم ملی بودیم و به علت افزایش سن از تیم کنار رفتیم امروز نه شغلی داریم و نه بیمه‌ای.

قانون استخدام فرزندان پارالمپیک به کجا رسید؟

وی در پایان افزود: قانونی در راستای استخدام اعضای تیم ملی و قهرمانان پارا المپیک و پاراآسیایی تصویب شد که به علت یک سری مشکلات نیاز به اصلاح داشت که هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.

طیبه جعفری، نیز در ادامه در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو گفت: صندوق حمایت از ورزشکاران و قهرمانان از زمان مسابقات پاراآسیایی گوانگ‌ژو که در سال ۲۰۱۰ برگزار شد و اولین دوره از بازی‌های پاراآسیایی بود به ورزشکاران سالم حقوق ماهیانه پرداخت کرد اما این امتیاز به ما تعلق نگرفت.

عضو سابق تیم ملی والیبال نشسته چهارمحال و بختیاری افزود: گلایه دیگر ما در خصوص بیمه ورزشکاری است که هیچ کدام از ورزشکاران استان از آن بهرمند نیستند و به تازگی ثبت‌نام بیمه تکمیلی در صندوق آغاز شده است که نمیدانم به سرانجام برسید یا خیر.

وی ادامه داد: مربی‌های ورزشی معلولان معمولا با بهزیستی و تربیت‌بدنی کار می‌کنند و برای ورزشکاران کلاس برگزار می‌کنند اما هیچ حمایت شغلی از این ادارات نمی‌بینند و من مربی باید خودم دنبال شغل بیرون از جامعه ورزشی باشم.

جعفری بیان کرد: به طور مثال بنده اکنون چندین سال است که با مدارک و سوابق بالای تحصیلی و ورزشی برای معلولان کلاس‌های ورزشی برگزار می‌کنم، سن استخدامی من گذشته است و هنوز جایی شاغل نیستم که یک حقوق ثابت داشته باشم و هیچ حمایتی از سمت دستگاه‌ها و ادارات مرتبط نداشته‌ام.

مربی بوچیای چهارمحال و بختیاری افزود: درصورتی که ورزشکاران استان‌های دیگر همیشه مورد حمایت ارگان‌ها و ادارات استانشان هستند و حقوق ثابت دارند اما حمایتی در استان ما از معلولان و ورزشکاران نمی‌شود.

وی اظهار کرد: تنها ارگانی که گاهی از ما حمایت می‌کند بهزیستی است که آن هم در حد چشمگیر نیست و کفاف کار ما را نمی‌دهد منی که امروز بعد از این همه فعالیت در مسابقات مختلف تیم ملی و مربی‌گری معلولان آسیب دیده‌ام و اندام‌ها و مفاصل بدنی‌ام دچار درد است هیچ بیمه و شغلی ندارم که ادامه عمرم را با آسودگی خاطر طی کنم.

عضو سابق تیم ملی والیبال نشسته استان گفت‌: ما از سال ۷۹ عضو تیم ملی بودیم و اولین تیم والیبال نشسته استان را تشکیل دادیم اما سال گذشته از تیم ملی خداحافظی کردم و امروز نه ما و نه افراد جدیدی که وارد این مدار می‌شوند مورد حمایت قرار نگرفتند و حتی لباس و کفش ورزشی که خاص معلولان است، هزینه ام‌آی‌آر و دیگر موارد پزشکی که معلول در طی ورزش باید انجام دهد همه با هزینه شخصی فرد تامین می‌شود و تنها یک کمک هزینه اندک از بهزیستی دریافت می‌کنیم.

تلاش رئیس هیئت با بی‌مهری مواجهه می‌شود 

جعفری با بیان اینکه اکنون مربی بوچیای استان هستم و تا کنون حقوقی دریافت نکردم، ادامه داد: از معلولان مبلغی به عنوان شهریه نمی‌گیرم درواقع کاملا رایگان کار می‌کنم، رئیس هیئت ورزش معلولان استان نیز تلاش بسیاری می‌کند اما با بی‌مهری ارگان‌ها روبرو می‌شود .

وی گفت: فدراسیون ورزش معلولان نیز کمک هزینه‌ای نمی‌دهد تنها برخی از اقلام ورزشی را می‌دهد و می‌گوید باقی هزینه‌ها باید از طریق اسپانسر تامین شود.

عضو سابق تیم ملی والیبال نشسته استان افزود: اگر بخواهیم ورزشکار معلول و ورزشکار سالم را با هم مقایسه کنیم می‌بینیم که انصافا معلولان بیشتر به حمایت مالی و حتی انسانی نیاز دارند چراکه بیشتر این افراد در حرکت کردن ساده نیز به کمک نیازدارند حالا تصور کنید اگر بخواهیم این فرد را برای مسابقا جهانی و آسیایی کنیم چقدر حمایت لازم دارد اما متاسفانه درک این موضوع برای برخی از مسئولان سخت است و ما با بی‌مهری تمام روبرو هستیم.

جعفری بیان کرد: استان ما در زمینه ورزشکاران معلول ظرفیت بالایی دارد اما متاسفانه بخاطر عدم حمایت استانی به مسابقات و اردوهای تیم ملی راه پیدا نمی‌کنند چراکه دل مسئولی در استان برای این بچه‌ها نمی‌سوزد و تلاشی برای موفقیت این ورزشکاران نمی‌شود.

مربی بوچیای استان گفت: هیئت ورزش معلولان درآمدزایی ندارد چراکه مورد حمایت نیست یعنی اگر حمایت شود قطعا به ما نیز کمک می‌کند ولی هیچ ارگانی به غیر از بهزیستی تا کنون از ما حمایت نکرده است.

جعفری در پایان افزود: نمیدانم این گره کور را چه کسی باید باز کند اما می‌دانم ورزشکاری که ۲۵ سال است در راستای پیروزی و افتخارآفرینی برای استان و کشورش کار کرده است حداقل باید یک بیمه ورزشی داشته باشد.

در ادامه گزارش ویدیویی از اعضای تیم والیبال نشسته را مشاهده می‌کنید؛

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، مشکلات جامعه ورزشکار معلولان و جانبازان در این گزارش مطرح شد که در ادامه از مسئولان مربوطه پیگیری خواهد شد.