به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، استقلال با نتیجه دو بر صفر تراکتور را شکست داد تا نشان دهد که فعلا صدر جدول باید آبی باشد و بی‌خیال صدر نمی‌شود.
دوئل لالیگایی در آزادی به سود تیم نکونام پایان یافت، استقلالی‌ها فعلا با خیال راحت در صدر جدول قرار دارند و بازی فردا در نقش جهان می‌تواند معادلات زیادی را در بالای جدول شکل دهد.
جنس نکونام جور شد
آمدن بلانکو باعث شد تا جوادنکونام تلفیقی از سرعت و تکنیک و البته هوش بالا را در نوک حمله خود داشته باشد. قبل از بلانکو آرمان‌رمضانی یکی از گزینه‌های این ترکیب بود که بیشتر قدرتی‌تر بازی می‌کرد و هیچکدام از معیارهای مخصوص بلانکو را نداشت و حالا یار تعویضی جوادنکونام است.
حالا مهردادمحمدی با خیال راحت در عمق بلانکو بازی می‌کند و بلانکو در حقیقت نقش همه‌کاره خط حمله این تیم را دارد.
گل استقلال
این استقلال از هر استقلال دیگری روی ضربات ایستگاهی خطرناک‌تر است. جوادنکونام عجیب روی اینگونه ضربات حساب باز کرده است و در چند بازی هم نقش این ضربات را در نتایج این تیم می‌بینید.
کلین‌شیت
نُه بازی شش کلین شیت و فقط پنج گُل خورده نشان از ساختار ذهنی و شکل فنی درست این تیم حداقل تا اینجای کار دارد. تیمی که گل نمی‌خورد یا کم گل می‌خورد شخصیت بردن را ناخودآگاه پیدا می‌کند.
ساختار دفاعی؛اگر تیمی جلوی این استقلال به دنبال فضای خالی یا نیم‌فضاها یا دور زدن از کناره‌ها است مطمئنا کار سختی در پیش‌رو خواهد داشت. فاصله مناسب خط دفاع تا حمله این تیم کاملا درست رعایت می‌شود و لایه‌های دفاعی فشرده‌ای در این تیم در حین بازی در زمان مالکیت تیم حریف دیده می‌شود. عمق دفاع با حضور پنج دفاع و سه هافبک شدیدا بن‌بست است و درکناره‌ها بلاک‌های متعدد شکل می‌گیرد.بنابراین تیمی اگر قرار به بازی در زمین این تیم را دارد تبحر بسیاری در حفظ و نوع پاسهای کوتاه و انتخاب یار هدف و نفود از درهای دفاعی را باید داشته باشد.
ساختار حمله؛اما یکی از پاشنه آشیل‌های این فصل استقلال شاید این موضوع باشد که شدیدا مترصد اشتباه حریفان در خط دفاع یا احیانا حملات سریع روی دروازه تیم‌ها هستند و عملا طراحی حملات برای آنها شدیدا به نوع بازی حریف و لحظات بازی وابسته است.که این سبک بازی برای تیمهای بزرگ شاید جوابگو باشد اما سبک تیم‌هایی که چَرک و سفت و سخت بازی می‌کنند می‌تواند مسئله ساز باشد.
سندروم عقب نشستن
یکی از مسائل این روزهای نکونام شاید بالانس تیم از بُعد دفاع و حمله خصوصا در زمان جلو بودن این تیم در یک ربع آخر بازی است. توجه کنید به بازی آلومینیوم اراک و همین تراکتورسازی که بعضی از صحنه‌ها می‌توانست سرنوشت بازی را با کمی بدشانس یا خوش‌شانسی دوطرف تغییر دهد. بیش از حد عقب نشستن به هر دلیلی باشد و عدم مالکیت توپ می‌تواند در طول بازیها به یک سندورم برای این تیم تبدیل شود.
میانه میدان
استقلال هنوز از وجود یک طراح در میانه میدان رنج میبرد، نکونام شاید با هافکهایی که تراز آنها در حد استقلال نیست خواسته‌های خود را پیاده کرده باشد اما دلیل اصلی این موضوع جنگندگی و فلسفه تعریف خود نکونام است که به این تیم فعلا کمک می‌کند. استقلال حتی برای این سبک بازی (میدبلاک) و یا رفتن در یک سوم دفاعی خود برای انتقال مثبت بازی نیاز به یک بازیکن فانتزی‌تر و سربالا برای حفظ توپ، تنوع حمله و حتی گرفتن خطاهای بیشتر نیاز دارد.
انتهای پیام/