علیرضا خیراللهی محقق و پژوهشگر حوزه رفاه اجتماعی در گفتگو با دانشجو: استدلالی مطرح می‌شود که، چون سن امید به زندگی افزایش یافته است پس باید سن بازنشستگی هم افزایش پیدا کند و این الگو از کشور‌های به اصطلاح توسعه یافته استخراج شده است. سال ۲۰۱۵ سازمان ملل پیش بینی کرده بوده در سال ۲۰۲۵ نسبت افراد بالای ۶۵ سال در کشورمان به ۱۰ درصد و این نسبت در سال ۲۰۵۰ به حدود ۲۰ درصد می‌رسد. بعبارت دیگر ما در سال ۲۰۵۰ به جایی می‌رسیم که کشور‌های به اصطلاح توسعه یافته امروز در آن قرار دارند. ماجرای ناترازی صندوق‌ها ریشه‌ای‌تر از پیری جمعیت است؛ از یک سمت بیش از ۹۰ درصد قرارداد‌ها موقت شده است در حالیکه در کشور‌های به اصطلاح توسعه یافته ۶۴ درصد قراردادهایشان دائمی است. قریب به ۴۰ سال است که افزایش مزد‌های واقعی کارگران صفر درصد بوده است، این در حالی است که رشد اقتصادی چشم گیر بوده.