به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، کار پرسپولیس به روز آخر کشیده شده این در حالی است که شاید اگر کمی شرایط و حاشیه‌های این تیم در حین برگزاری این بازی‌ها کمتر بود کار به، اما و اگر نمی‌رسید. هرچند هنوز کار پرسپولیس دست خودش است و برای صعود ابتدا باید خود بارش را ببندد و در الویت دوم نگاهش به بازی‌های دیگر باشد.
تساوی بدون گل در عربستان در مقابل تیمی که تا دندان مسلح بود، ولی از دقیقه دوازده ده نفره شد می‌توانست کمی با خوش‌اقبالی به گونه‌ای دیگر رقم بخورد، آنچنان که غافلگیری در مقابل استقلال تاجیکستان هم جزو نتایج عجیب سرخپوشان بوده است.
استادیوم آزادی.
پرسپولیس باید شکرگذار باشد بازی در تهران است چرا که دیگر مشکلات پرواز پرسپولیسی‌ها به یک اپیدمی معمول تبدیل شده و از دوران این مدیرعامل به مدیرعامل دیگر منتقل می‌شود.
این دیر رسیدن و عدم وفق‌پذیری می‌تواند یک دلیل از دلیل‌های متعددی که باعث تحلیل و گرفتگی‌های بیش از حد بازیکنان در پانزده دقیقه آخر بازی النصر شد.
ارنج پرسپولیس.
باید دید سرمربی و کادرفنی به چینش بازی با النصر اعتقاد دارند و یا فقط برای آن تک بازی با سه هافبک دفاعی بازی کردند.
بالاجبار یا به اختیار یحیی‌گل‌محمدی به سمت چهار، سه، سه شناوری در بازی با النصر رفت که در آن میلاد سرلک وظایف متفاوت‌تری را نسبت به قبل بر عهده داشت و در این نقشه راه سروش رفیعی هم ازاتر از همیشه بازی می‌کرد.
باز شدن در عرض میلادسرلک و رفتن روی خط طولی در زمان فاز انتقال مثبت نشان از این داشت که کادرفنی توانسته آنالیز خوبی را برای رسیدن به عمق النصری‌ها داشته باشد. اما باید دید در بازی با الدحیل هم این چینش شکل خواهد گرفت یا کادرفنی به همان چهار چهار دو معروف خود بازخواهند گشت.
اتمسفر بازی.
جو بازی قطعا پرسپولیس را به جلو هُل خواهد داد اتفاقی که در
ده و دوازده دقیقه اول بازی با النصر برای النصری‌ها افتاد. پرسپولیس هم عامدانه یا ناچارا مجبور بود که باید عقب می‌نشست تا اتمسفر ورزشگاه بر این تیم غلبه نکند و هیاهوی رسیدن گل از بعد انگیزشی النصری‌ها هم کنترل شود.
این اتفاق برای الدحیل هم محتمل است تا بتواند کنترل بازی را بدست آورد.
مهاجم.
برای یحیی‌گل‌محمدی و پرسپولیس داشتن یک هارمونی یا یک تمام کننده از نان شب هم واجبتر است. شهاب زاهدی نهایت تلاش خود را کرده، اما در بازی با النصر هرچه زمان از بازی گذشت او هم بیشتر در بند مدافعان تیم حریف گرفتار شد، ضمن اینکه زاهدی ذاتا فاکتور یک تمام کننده قاتل را ندارد.
نیاز به بُرد.
روزگار پرسپولیس روزگار عجیبی شده. تساوی پشت تساوی. اما این یک امتیاز رنگ و بوی دیگری را دارد. نخوردن گل در مقابل تیمی که منتخب جهان است و خط حمله پرآوازه‌ای دارد نزدن چند موقعیت حکم به حیف شدن این بازی برای سرخپوشان دارد.
برد در این بازی می‌تواند بازگشت سرخپوشان به دور برد باشد.
مالکیت پرسپولیس.
پرسپولیس تنها تیمی است که از بُعد فنی مالکیت در عمق را در کناره‌های زمین خود برای بدست آوردن پشت مدافعان حریف را بازی می‌کند، هرچند هنوز در این شکل بازی متبحرانه عمل نمی‌کند، اما در نهایت این شکل بازی برای فوتبال ما می‌تواند یک نوآوری و دستاورد از لحاظ فنی باشد. بازی با الدحیل می‌تواند نقطه عطفی برای به نمایش گذاشتن این سبک بازی باشد.
بضاعت انسانی.
قهرمانی در داخل برای افکار عمومی مرتبط با این تیم تا حدودی کسالت‌آور شده است، اما بدست آوردن آسیا انصافا به این سادگی‌ها در دسترس نیست و حتماً به ابزار بیشتری نیاز دارد. سخت‌افزار که پیشکش حداقل بضاعت بازیکن را برای این تیم باید تقویت شود
پیش باخته.
الدحیل اگرچه می‌تواند تیمی از پیش شکسته از لحاظ روانی باشد چرا که امیدی به صعدد ندارد، اما نباید از اعاده حیثیت و احیانا آبروداری آن‌ها از فوتبال خود به سادگی گذشت.
بازی با الدحیل بازی ساده‌ای برای پرسپولیس نخواهد بود بلکه جنگ دو نوع انگیزه برای دو تیم است و پرسپولیس برای جشن صعود حالا باید روی تک تک دقایق آن بازی تمرکز کند.
اپیزود نهم.
برای یک بار هم که شده حالا در بازی با النصر وی‌ای آر به کمک پرسپولیس آمد. از جوانمردی رونالدو هم نمی‌توان در آن بازی به سادگی گذشت. اما یکی به بازیکنان پرسپولیس تلنگر بزند که در باکس جریمه خودی نباید بی‌محابا پا انداخت یا تکل زد. چنین اتفاقی در بازی با الدحیل می‌تواند مسیر ین مسابقه را کاملا تغییر دهد. در بازی با النصر سروش‌رفیعی در مسیر احمدنورالهی قرار داشت، شانس آورد ورق برای او و پرسپولیس برگشت.
تغییرات بازی.
تغییرات در بازی با النصر را می‌توان جسورانه دانست، اما ای‌کاش کمی زودتر بعضی از این تغییرات انجام شود. هرچند ما در اردوی تیم نیستیم و شرایط بازیکنان را تنها کادرفنی می‌دانند، اما تعویض در دقیقه نود تیری در تاریکی انداختن است، اما بدون تردید می‌توان گفت برای رقابت در آسیا دست کادرفنی این تیم بسته است.