به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، کاظم غریبآبادی دبیر ستاد حقوق بشر روز دوشنبه در دور نهایی نخستین دادگاه تمرینی یا شبیهسازی دادرسی (موت کورت ملی) پیگیری تحریمهای یکجانبه و تبعیت از آنها که در سالن شهید بهشتی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد، در خصوص «قانونی بودن» و «مشروعیت تحریمها» اظهار کرد: ممکن است یک اقدام قانونی باشد، اما جامعه بینالمللی آن را نپذیرد که در این صورت مشروعیت ندارد و در مورد تحریمهای یکجانبه باید گفت که نه قانونی است و نه مشروعیت دارد.
غریبآبادی با اشاره حقوق غیرقابل تخطی اظهار کرد: منع شکنجه و منع برده داری و... از جمله این نوع حقوقها است. بر اساس نظر بسیاری از حقوقدانان بهانه حفظ صلح و امنیت نمیتواند منجر شود که شورای امنیت بر روی این حقوق غیرقابل تخطی چشم ببندد.
وی با تاکید بر مشروعیت تحریمها بیان کرد: جامع بینالمللی مشروعیت تحریمهای یکجانبه را نپذیرفته است. تحریمهای هوشمند عموما پس از تحریمهای عراق که منجر به کشته شدن ۵۰۰ هزار کودک عراقی شد، شکل گرفت. تحریمها به دلیل آسیبهای فراوانی که دارند مخربتر از جنگ است. معمولا در جنگ یک نقطه مورد هدف است و آسیب میبیند اما در تحریم کل مردم آسیب میبینند.
تحریم هوشمند یک شعار است
دبیر ستاد حقوق بشر خاطرنشان کرد: تحریمهای هوشمند یک شعار است. معافیتهای غذا و دارو در تحریمها شدنی نیست. در صورتی که تحریم غذا و دارو رفع شود نیز مسئولیت کشورهای تحریم کننده در خصوص کشورهای تحریم شده تمام نمیشود. تحریمها آمار مرگ و میر در بیماری تالاسمی را چهار برابر کردند.
غریبآبادی با اشاره به گزارش گزارشگر ویژه حقوق بشر تصریح کرد: در این گزارش عنوان شده که تحریمها تمام حقوق بشر مردم ایران را تحتتأثیر قرار داده است.
وی با اشاره به حق سلامت گفت: این گزارشگر ویژه در گزارش خود عنوان کرده که در حوزه بیماریهای نادر، ایران با مشکل مواجه شده است، البته کشور ایران توانمندی خوبی در حوزه تولید دارو دارد و ۹۵ درصد نیاز خود را برطرف میکنیم، اما ۵ درصد باقی مانده در خصوص بیماریهای خاص است.
غریبآبادی با اشاره به فضای عدم اطمینان ناشی از پایبندی بیش از حد به تحریمها گفت: یک فضای عدم اطمینان بین کسب و کارها ایجاد میکند، بدین معنا که شرکت خارجی میداند، تحریم نیست، اما در خصوص ادامه همکاری ترس و نگرانی دارد.
وی با اشاره به گزارش گزارشگر ویژه حقوق بشر افزود: صنعت هوایی و ایمنی و جان مسافران در اثر تحریمها به خطر میافتد. حقوقدانان بینالمللی بخاطر تأثیر بیش اندازه تحریمها به مردم آن را مخربتر از ابزار جنگی میدانند و نوعی جنایت علیه بشریت است.