گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، علی اکبر سربازشندی-خبرنگار؛ انسان به عنوان عضوی از جامعه، باید تابع ضوابط روابط اجتماعی باشد تا وظیفه فردی خود را در برپا کردن آرامش و امنیت در جامعه انجام داده باشد. بسیاری از کارشناسان حوزه اجتماعی معتقدند که حجاب و حفظ آن موجب سلامت اخلاقی جامعه میشود و رعایت آن تنها شامل دین اسلام نیست، بلکه در همه ادیان بهگونهای به حفظ آن و حدود آن سفارش شده است.
حجاب امری شخصی نیست بلکه یک مقوله اجتماعی است که رعایت آن از سوی افراد علاوه بر حفظ سلامت و امنیت شخص، سلامت و امنیت جامعه را نیز تضمین و به دنبال دارد؛ البته که جنبه مهم و قانون بودن عفاف و حجاب را نباید از نظر دور داشت.
حجاب و پوشش اسلامی برای مردان و زنان، تنها از کارکرد فردی برخوردار نیست، بلکه از کارکرد اجتماعی نیز برخوردار است؛ حجاب بر تحکیم نظام خانواده میافزاید و امنیّت اجتماعی را فراهم میسازد. بنابراین، پوشش اسلامی به منزله یک حفاظ ظاهری و باطنی در برابر افراد، قلمداد میشود که مصونیت اخلاقی، خانوادگی و از همه مهمتر امنیّت اجتماعی را فراهم میسازد و پیشینه آن به اندازه تاریخ آفرینش انسان است؛ چرا که پوشش و لباس هر بشری، پرچم کشور وجود اوست. پرچمی که وی بر خانه وجودش نصب کرده است و با آن اعلام میدارد که از کدام فرهنگ تبعیت میکند.
حفظ و نگهداری حجاب یکی از نیازهای مهم و اساسی حفظ حریم خانواده در اجتماع به شمار میرود و به عنوان یک امر اجتماعی و ارزش اخلاقی است از این رو بسیاری از صاحب نظران حوزههای اجتماعی معتقدند با توجه به اینکه حجاب یک امر هویتی است و در حفاظت و امنیت و رشد زن و خانواده نقش بسیار مهمی را ایفا میکند و به همین دلیل افراد در جامعه باید به حجاب نگاهی به حافظ حریم افراد داشت حجاب امری شخصی نیست و نمیتوان به آن با دید شخصی نگاه کرد بلکه یک مقوله اجتماعی است که رعایت آن از سوی افراد علاوه بر حفظ سلامت و امنیت شخص، سلامت و امنیت جامعه را نیز تضمین و به دنبال دارد.
از دیرباز موضوع پوشش مناسب توأم با شأن و شخصیت بانوان در کشور ما همواره یک موضوع مهم و جدی بوده و زن ایرانی با حفظ پوشش و حریم کیان خانواده به عنوان یک الگو ظاهر شده و درخشیده است. ما باید این مفهوم را به جامعه منتقل کنیم که پوشش مناسب مساوی با حفظ حریم خانواده و حضور اجتماعی موثر و گسترده بانوان و استفاده از استعداد و خلاقیت آنها در راستای پیشرفت کشور است.