از لقب پرز تا شعار «درویش حیا کن» / پرده آخر یک مدیریت پرحاشیه

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، پس از حدود سه سال و سه ماه مدیریت پرفراز و نشیب، رضا درویش از باشگاه پرسپولیس جدا شد. او دی‌ماه ۱۴۰۰ سکان هدایت سرخ‌ها را در دست گرفت و تا پایان فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در جایگاه مدیرعامل حضور داشت؛ دوره‌ای پر از افت و خیز، همراه با قهرمانی‌ها، ناکامی‌ها، خرید‌های پر سر و صدا، حواشی پررنگ و البته نیمکت‌هایی که آرامش را تجربه نکردند.

ورود درویش از همان ابتدا با تردید‌هایی جدی همراه بود. برخی او را محصول روابط قدیمی و نزدیکی‌اش با چهره‌هایی، چون علی پروین می‌دانستند؛ کسانی که نفوذ تاریخی در ساختار پرسپولیس داشته‌اند. سابقه مدیریتی نه‌چندان درخشان او در باشگاه سایپا نیز دلیلی برای دل‌نگرانی هواداران بود. اما هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که این مرد آرام و کم‌حرف، یکی از پرتنش‌ترین دوره‌های مدیریتی پرسپولیس را رقم بزند و نام خود را به عنوان یکی از مدیران با طولانی‌ترین مدت‌زمان مدیریت در تاریخ باشگاه ثبت کند.

از لقب پرز تا شعار «درویش حیا کن»

پس از پایان فصل بیست و یکم و از دست رفتن قهرمانی، درویش تصمیم گرفت با خرید چند ستاره، تیمی درخور پرسپولیس ببندد. بازگشت علیرضا بیرانوند، جذب گئورگی گولسیانی و مرتضی پورعلی‌گنجی و ورود ستاره‌هایی، چون یورگن لوکادیا و شیخ دیاباته، امیدواری‌ها را زنده کرد. نتیجه این تغییرات، کسب سه‌گانه در فصل بیست و دوم بود؛ قهرمانی در لیگ برتر، جام حذفی و سوپرجام. این موفقیت‌ها در کنار فضای احساسی هواداران باعث شد تا درویش با لقب «پرزِ پرسپولیس» خطاب شود، لقبی که به رئیس مشهور باشگاه رئال مادرید اشاره داشت و برای نخستین‌بار یک مدیرعامل ایرانی را تا این حد در مرکز توجه قرار می‌داد.

اما روز‌های خوش خیلی زود به پایان رسید. مشکلات مالی، نبود منابع پایدار، بدهی‌های انباشته و در نهایت حواشی داخلی، چهره‌ی واقعی چالش‌هایی را نشان داد که درویش از ابتدا با آن مواجه بود، اما شاید در مدیریتشان چندان موفق عمل نکرد.

نیمکت بی‌قرار، یحییِ جداشده و گاریدوی ناکام

در ماه‌های پایانی فصل گذشته، اختلافات میان یحیی گل‌محمدی و رضا درویش آشکارتر شد. در نیم‌فصل، یحیی استعفا داد و باشگاه به سراغ اوسمار ویه‌را رفت. با وجود حواشی و چالش‌ها، پرسپولیس موفق شد بار دیگر قهرمان لیگ برتر شود، اما ناکامی در لیگ قهرمانان آسیا و جدایی اوسمار در پایان فصل، چالش تازه‌ای برای درویش ایجاد کرد.

در یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیمات مدیریتی، درویش خوان کارلوس گاریدو، سرمربی اسپانیایی را به هواداران معرفی کرد. اما این انتخاب سرانجام خوبی نداشت؛ گاریدو نتایج ضعیفی در لیگ و آسیا کسب کرد و تنها تا پایان هفته سیزدهم دوام آورد. فشار سنگین هواداران، شعار‌های مکرر «درویش حیا کن، پرسپولیس را رها کن» و ناکامی‌های پیاپی، چهره درویش را از مدیر قهرمان‌ساز به مدیری بحران‌ساز تبدیل کرد.

پس از جدایی گاریدو و گذشت ۴۰ روز، درویش اسماعیل کارتال، سرمربی پیشین فنرباغچه ترکیه را به عنوان سرمربی جدید معرفی کرد. انتخابی که با امیدواری همراه بود، اما سرخ‌پوشان با کارتال نیز دو جام حذفی و لیگ برتر را از دست دادند. با این حال، هواداران همچنان امیدوارند فصل آینده با آغاز دوباره‌ای همراه باشد و شاید رؤیای بازگشت دوران طلایی برانکو به واقعیت تبدیل شود.

نقل و انتقالات؛ یک زمینِ بازی از دست رفته

یکی از پرحاشیه‌ترین بخش‌های دوران مدیریتی درویش، عملکرد او در نقل و انتقالات بود. جدایی ستاره‌هایی همچون بیرانوند، ترابی و اسماعیلی‌فر به‌شدت هواداران را دلگیر کرد؛ به‌ویژه آن‌که برخی از این بازیکنان راهی تیم رقیب، تراکتور، شدند. باشگاه نه‌تنها نتوانست جای خالی آنها را به‌خوبی پر کند، بلکه خرید‌های انجام‌شده نیز نتوانستند انتظارات را برآورده سازند.

ایوب العلمود، لوکاس ژوائو و حتی خرید پر سر و صدای سردار دورسون عملکردی کمتر از حد انتظار داشتند. بسیاری از خرید‌ها سن بالایی داشتند، کیفیت فنی پایینی ارائه کردند و عملاً سطح فنی تیم را کاهش دادند. در نهایت، درویش در پاسخ به انتقادات، اجرای قانون سقف بودجه را عامل جدایی برخی ستاره‌ها دانست و از هواداران عذرخواهی کرد؛ پاسخی که بیشتر به‌نظر توجیهی برای کم‌کاری در بازار نقل و انتقالات می‌آمد.

دستاورد‌ها و میراثی پیچیده

با همه‌ی فراز و فرودها، رضا درویش در دوران مدیریتش موفق شد چهار جام معتبر برای پرسپولیس کسب کند: دو قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در سوپرجام و یک قهرمانی در جام حذفی. در این مدت، چهار سرمربی مختلف روی نیمکت پرسپولیس نشستند: یحیی گل‌محمدی، اوسمار ویه‌را، خوان کارلوس گاریدو و اسماعیل کارتال.

از جمله اقدامات مثبت درویش می‌توان به جذب اوستون ارونوف، وینگر تیم ملی ازبکستان، و عبدالکریم حسن، مرد سال آسیا در سال ۲۰۱۸، اشاره کرد. با این حال، جدایی بیرانوند، ترابی و اسماعیلی‌فر، همچنان به عنوان نقاط تاریک و لکه‌های سیاه در کارنامه‌ی مدیریتی او باقی خواهد ماند؛ و حالا، آینده‌ای نامعلوم

اعضای هیئت‌مدیره باشگاه پرسپولیس قرار است روز دوشنبه، اول اردیبهشت، جلسه‌ای برای بررسی استعفای رضا درویش برگزار کنند. با توجه به شواهد موجود، به احتمال زیاد با این استعفا موافقت خواهد شد. حالا باید دید فرد جدیدی که روی صندلی مدیریت سرخ‌ها خواهد نشست، می‌تواند اعتماد هواداران را جلب کند یا نه.

هوادارانی که در سه سال اخیر، هم شادی قهرمانی را تجربه کردند و هم خشم و ناامیدی ناشی از ناکامی‌ها را، این‌بار به چیزی فراتر از وعده‌ها چشم دوخته‌اند؛ ثبات، شفافیت، و بازگشت به مسیری که روزی پرسپولیس را به یکی از موفق‌ترین تیم‌های آسیا تبدیل کرد.